Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
"Zou je er niet bij gaan zitten?" vroeg Go na 'n poosje, toen Else met 'n somber gezicht ijsbeeren bleef van den eenen hoek van de kamer naar den anderen, telkens met afkeer 'n klein stukje vleesch of 'n schepje aardappel-met-ui van haar bord oppikkend.
En Go dacht even: zou 'k haar vragen bij ons de juffrouw zal 't wel goed vinden toch weer niet durvend om Else, die haar zoo leelijk, en zeker ook te burgerlijk, vond. "Nee, uitgaan om te eten kost me wezenlijk veel te veel tijd het breekt je heelen avond." "Maar vinden ze bij je thuis nou goed, dat je zoo onmenschelijk veel werkt, en zoo ongezond leeft?"
Ja, Else is uit.... en de juffrouw heeft 'n kindje gekregen, en nu hebben wij de kleintjes bij ons gehad;... maar kom toch binnen; ze komt gauw terug." "Maar die kleine baas?" Eduard gaf 'm 'n tikje op de roode wang, en Go was blij, dat hij zoo lief was tegen kinderen. "O, als je goed vindt, breng 'k 'm eventjes naar boven toe. Hij moet toch naar bed, hè vent?
Je blijft hier net zoo goed gedwongen allerlei dingen te leeren, die je niet schelen kunnen, als vroeger.... Kijk: ik verlang advocaat te worden, met hart en ziel.... ik vind 't iets prachtigs. En toch zijn er colleges, die 'k graag met tien spiegel-draperieën af zou koopen." "Hij is beeldig," bewonderde Else. "Nu is 't heusch in orde."
Nee, veel zeggen deed 't niet: Else soupeerde natuurlijk met Han, en Frieda was niets voor hem, zoo strak en sterk, die zou 'm zeker, net als Gerard, "geen kerel" vinden; Frieda was echt 'n meisje om te studeeren, zoo helder en rustig, zoo eenvoudig-verstandig altijd. "Had-je liever ergens anders willen zitten?" vroeg Eduard zacht. "Nee, waarom?" "Je kijkt zoo rond en je bent zoo stil.
"Lize," zei ze levendig, toen ze de kamer binnenkwam, "ik kom dadelijk nog even naar je toe.... Else zei.... maar wat is 't hier al donker." "Ja, dat is 't hier altijd zoo vroeg dat komt door dien muur." En Lize wees op 'n hoogen grijzen muur, die 'n klein, triestig binnenplaatsje omsloot.
Willen de dames nu gaan zitten?" gebood hij, president-deftig, en Else liep dadelijk gedwee naar haar stoel, maar Go zei: "'k moet nog even opschenken, Han," tot uitbundige vreugde der vergadering, "omdat zoo'n meisje geen idee had van subordinatie aan den praeses."
Na het eten, dat jolig verliep met gekibbel over het vleesch en de pudding en den sinaasappel, liepen Else en Go dadelijk de deur weer uit, om voor 't laatst van het lieve stadje te genieten, dat nu als betooverd lag in den gouden avondgloed. Nu was het 't drukst-stil op straat van den heelen dag: overal gingen ramen en deuren open, ieder wilde nog genieten van de heerlijke, zoele lucht.
Maar ze hield van 'm, en dat vermag meer, dan de wijsheid van de heele wereld. Zou haar liefde alleen hem niet al misschien met alles verzoenen? Er kwamen 'n paar pratende menschen voorbij en ze hield even op met haar denken. Dat hij geflirt had met Else was juist 'n teeken, dat hij om die niet gaf. Dat zou hij nooit met háár doen.
Else deed alles met schwung en gratie, liep telkens 'n endje op de schrijftafel achteruit om 't effect van 'n draperie te zien, zuchtte alleen, als ze weer 'n spijker in 't hout moest werken met 't heft van 'n mes, want ze hadden de juffrouw geen hamer durven vragen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek