United States or Fiji ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Nee, 'n toespijs, ommelet of zoo iets.... Bij ons op college zijn er meisjes, die er altijd eten; 't moet er goed zijn." "Maar zou de juffrouw 't niet gek vinden.... niets begrijpen...." "Maar m'n hemel, de ploerterij!" praatte Else Han na. "Kom, trek gauw je laarzen aan; 't is niet ver."
"Nee, niets; Marietje heeft, toen ze je bed opmaakte, alles zoo weer mee genomen." Go ging op den rand van het ledikant zitten, en keek Else ernstig aan. Ze had gisteren gedacht, dat 't maar 'n aanvalletje van kou-vatten was, dat den volgenden dag weer vergeten zou zijn.
Gelukkig heeft vader ons carte blanche gegeven." Ja, maar je moet niet overdrijven, Elsi. Ik vind 't niet prettig in zoo'n weelde te zitten, als ze thuis eigenlijk...." "Egoïst," hield Else zich boos. "Of ik 't prettig vind in 'n schunnig boeltje te zitten, komt er niet op aan, hè?"
"Ja, ik wou nog naar huis schrijven," zei Go week en ze keek naar haar schrijftafel waar 't eenige hoekje, dat al in orde was de portretten van vader en moeder en al de broertjes en zusjes stonden. "Ik ook, en dan gaan we slapen," besloot Else.
Snel sloot ze de deur achter zich, en "wat doen jullie?" vroeg ze verbaasd. "Gerard Leeden wou je wat vragen, Else." "Ach, 't was zoo lastig met passen telkens, dat aan- en uitkleeden," verontschuldigde Else, "en we hadden 't toch al zoo warm van den inspannenden arbeid. De gangdeur is afgesloten... en we dachten niet, dat jij..."
Else lag achterover op het "bakbeest van 'n canapé", en speelde peinzend met haar dunne vingers in de gaatjes van een der gehaakte ster-antimakassers, die de juffrouw ter versiering aan de twee hoeken, en in 't midden op het rood-satijnen kussen bevestigd had. Margo zat op den grond, leunde 't hoofd tegen de houten lambriseering, beenen recht-uit gestrekt van over-moeheid.
Want toen ze 'n middag in Augustus Go en Else en Else's Vader en Moeder na den heelen warmen, zonnigen dag de stad in alle richtingen doorkruist te hebben, met stijve halzen van 't opkijken naar de huurbordjes, en doove beenen van 't trappen klimmen eindelijk op het stille grachtje waren gekomen, bij het oude, hooge huis, toen waren alle groene blinden toe geweest, en de juffrouw had verzekerd, dat ze ze toe hield, tot ze kwamen, "om 't verschieten ziet u, dames."
Er was geen water in de karaf of in den ketel, ze zou dus heelemaal achter in de gang het moeten gaan halen; ze ging nog even bij Else kijken, om te zeggen, dat ze dadelijk terugkwam; de kilte van de steenen kroop akelig tegen haar beenen op, zoodat haar knieën klapperden.
Als Uilenspiegel den wagenmaker verlaten had, verhuurde hij zich, op de terugreis naar Vlaanderen, als leerknaap bij eenen schoenmaker, die liever aan zijne deur stond, dan met zijne else op den stoel zat. Uilenspiegel, die hem voor de honderdste maal zag opstaan, vroeg hoe hij de overleeren moest snijden.
Zoo vond Else haar, die glunder kwam vertellen, dat Han en zij elkaar al bij den naam noemden. Het was op de eerste groote vergadering van de vrouwelijke-studenten-vereeniging, in de pauze.