Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 mei 2025
»Daarover durf ik geen oordeel vellen. De voortbrengselen van onze kunst zijn zoo geheel verschillend van die der Helleensche. Als ik onze reusachtige tempelgebouwen binnentrad om te bidden, was het me altijd, alsof ik mij voor de grootheid der goden in 't stof moest werpen, en hun bidden mij, kleinen worm, niet te verpletteren.
"Je moet zweren," zegt ze, "dat je nooit meer naar Ekeby terug zult komen." "Och loop, oude tooverheks!" "Je moet zweren," zegt zij, "anders gooi ik je in den kavaliersvleugel, gebonden en wel, en dan verbrand je levendig, want van nacht verbrand ik den kavaliersvleugel. Nu weet je 't!" "Dat durft de Majoorske toch niet." "Durf ik 't niet? Behoort Ekeby mij niet toe? Jelui schelmen!
Gissen veronderstellen vermoeden. Iets voor waarschijnlijk houden, hoewel men geen volkomen zekerheid heeft. Neemt men iets als zeker aan, dat nog niet bewezen is, dan spreekt men van ~veronderstellen~, meestal om er gevolgtrekkingen uit te maken. Daar ik ~veronderstel~, dat hij eerlijk is, durf ik hem wel in mijn dienst nemen. Men ~veronderstelt~, dat het licht een trilling van den aether is.
Van den anderen kant wilde ik er ook niet voor uitkomen, dat ik wist, dat het vastenavond was, omdat dit vrouw Barberin misschien verdriet zou doen. Wat maakt men van meel? vroeg zij, met een veelbeteekenenden blik mij aanziende. Brood. En wat nog meer? Soep. En dan nog iets. Ik weet het heusch niet. O, je weet het wel; maar omdat je een lieve jongen bent, durf je het niet zeggen.
Ik durf u verzekeren, mijn vriend, dat indien er een uitvoerig verhaal van deze stille worsteling geschreven kon worden, dit verhaal het schitterendste voorbeeld van aanval en verweer uit de kronieken der geheime politie zou zijn. Nooit heb ik mij bekwamer betoond en nooit werd ik door een tegenstander zoo in 't nauw gebracht. Hij legde zijn mijnen diep aan en ik groef nog juist dieper dan hij.
Parapluies! Ja, dat kan u denken! Daar zijn het me net kinderen naar. Ze zullen nauwelijks een hoed opgezet hebben! Wat moeten we doen? We krijgen een saus van belang. We kunnen ze toch niet zoo aan hun lot overlaten. Weet je zeker, dat ze naar den Witten Kuil zijn? hernam mevrouw. Zeker? Ja, ik durf er niet op zweren. Maar ze spraken er toch over.
"Die verduivelde Jack Rustig," mompelde hij, "sedert we van Portsmouth uitgezeild zijn, ben ik nog maar tweemaal met verlof geweest. De eerste maal moest ik ten spot van de heele bemanning zonder broek naar boord terug en nu durf ik mijn gezicht niet vertoonen."
Daar had de eerzame weduwe hem bereikt. Zij hield hem de gebalde vuist vlak voor het gezicht, en schreeuwde, terwijl ze van haar mond bijna een hooischuur maakte: "Kwade bengel van een jongen, durf jij mijn Bruin in het water te gooien? Je kunt het arme kind nooit met rust laten, het schaap, hij doet jou toch immers ook niets? Leelijke, brutale deugniet, wat denk je wel?
De veldheer, die alleen met Baudewijn Van Aelst de anderen vooruitstapte, zeide, na eene wijl in stille overweging te zijn verstonden gebleven, tot zijnen gezel: "Onder ons durf ik het u wel bekennen, mher Baudewijn, 's konings boodschap bedroeft mij diep." "Betreurt gij den keus die wij hebben gedaan?" morde Baudewijn
Ongetwijfeld zijn er vele punten, waar de ruiter, bij eene struikeling van het muildier, in een diepen afgrond zou worden geslingerd; doch hiervoor bestaat weinig kans. Van de laderas of wegen, die elk jaar over de stapels gevallen rotspuin opnieuw worden aangelegd, durf ik zeggen, dat zij in de lente zeer slecht zijn; maar blijkens hetgeen ik zag, geloof ik, dat het werkelijke gevaar nul is.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek