Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 mei 2025
Neen, niets. Daar, alweer! zei ik, en nu twee tegelijk. Inderdaad lichtten in de duisternis, recht voor ons, twee vlammen op, gelijk twee oogen en spoedig daarna vloog een kogel over onze hoofden en, met luid, doordringend gefluit eene leege granaat; wellicht een van ons. Uit de tenten in de buurt kwamen de soldaten kruipen, men hoorde ze hoesten, zich uitrekken en praten.
Doordringend zag zij hem aan en zij vervolgde met eene vreemde, koude stem: Jawel, ik weet het, ik heb het geraden ... Bertie schrikte op: wat dacht zij, wat woelde haar door het hoofd ...? Ik heb het geraden, herhaalde ze. Frank houdt niet van me: hij houdt ... hij houdt van die vrouw, dat mensch van het Lyceum ... Hij heeft altijd van haar gehouden ... Is het zoo?
Hij opende een klepje in een buis, die zich naast de stuurkruk bevond, en nu deed zich een zwaar, doordringend geluid als van een misthoorn hooren. Na ongeveer een minuut werd dit signaal van uit de verte beantwoord, en de stuurman sloot de klep. Weldra zag Rob uit de wolkenmassa een donker gevaarte naderen, het nam snel in omvang toe, en hield vlak naast het schuitje waarin Rob zich bevond stil.
Er kwamen verscheiden menschen, en ik onttrok mij aan hun nieuwsgierige blikken, door binnen te gaan in de kamer waar de "rechter" mij kwam opzoeken. Hij was vergezeld van een man met kromme beenen, dien hij aan mij voorstelde met de woorden: Effendi, dat is nu de bode over wien ik u heb gesproken. Ik keek den man doordringend aan en zeide: Gij gaat dus heen en weer tusschen hier en Radowitsch?
Uit het gros, uit het ongezonde, uit het onbeteekenende, Uit de middelmatige meerderheid, het talloos-vake bedrog van menschen en volken, Ontspringt het goede, Alom dan het goede, electrisch, bederfwerend, alles doordringend, alles vervullend.
Toen er een plechtig stilzwijgen heerschte, begon Tchou-Tchoûk, op half brommenden half zingenden toon, het woord te richten tot de drie voornaamste afgodsbeelden, die in statige onbewegelijkheid op de menigte schenen neer te zien. Maar wat is dat? Daar antwoordt hem eene stem, een machtig, doordringend geluid, dat van achteren uit de diepte der grot schijnt te komen. Welk een wonder!
Ned Land was omstreeks veertig jaar oud; hij had eene lengte van meer dan zes Engelsche voet, was forsch gebouwd, had een ernstig gelaat, sprak weinig, was soms erg driftig en werd zelfs woedend als men hem tegenwerkte. Zijn persoon trok de opmerkzaamheid tot zich, en zijn doordringend oog gaf eene zonderlinge uitdrukking aan zijn gelaat.
Juist kwam deze binnen en Melendez zeide, mij aanwijzend: "Mijnheer, dit is de jonge man waarvan ik u gesproken heb. Het is een eerlijke jongen van goede zeden; ik sta voor hem in als voor mij zelven." De edelman keek mij doordringend aan, zeide dat mijn gezicht hem beviel en dat hij mij in zijn dienst nam.
»Zoolang als wij hier zullen vertoeven,... zeidet gij straks," hernam Zermah. »Waar zijn wij hier eigenlijk?" »Waar gij zijt?... Wel op de plek, waarheen ik u voeren moest." Zermah keek hem doordringend aan. Zij begreep dat de Indiaan niet praten wilde. Toch waagde zij nog eene vraag: »En zullen wij er lang blijven?" »Gij zijt nog al nieuwsgierig uitgevallen, dunkt me," grinnikte de Indiaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek