United States or Caribbean Netherlands ? Vote for the TOP Country of the Week !
De wilde rozestruiken tikten tegen haar teer-bleeke wangen, en het rad deed zijn best, en weefde nu donkere wazen in den schemer, die alles omhulde, en spatte heldere droppels, die als groote tranen op het donkere kleedje lagen. Doodstil bleef het blonde meisje zitten; totdat het beekje haar vreemde oogen niet meer kon zien. Toen kwam, met donkere stem, de witte man het roepen, en het ging.
»Laten wij nu doodstil wezen en ons niet bewegen," fluisterde Marten, die bang was, dat de vogels hen zouden opmerken en wegvliegen. »De eend nadert mijn vischje," sprak Heer Jan weer. »Hij is er vlak bij." »Stil toch," zei Marten. »Aanstonds merken zij ons op." Dat deed het eendenpaar echter niet.
Vooraleer de vensters te sluiten en de rolgordijnen neer te laten keken zij dan soms in de richting der stad, waar een lichtschijn tegen den hemelkoepel, opsteeg. Dan beseften zij pas goed hun geluk. De honden blaften in de verte, en 't was eenzaam en vredig alom. In het dorp brandde nog licht, maar het was er stil, doodstil. Slechts de wind suizelde, en op de kerk sloeg de klok.
Radzivil opende den mond tot spreken daar klonk een stem, als bazuingeluid de kerk doorschallend.... de stem van Orloff: "Burgers van Czernovië, het Charter is valsch!!" En nauwelijks waren die woorden gesproken, of de Hertog van Bora, als uit den grond opgerezen, stond tegenover de Prinses. Enkele seconden was het doodstil, als waren alle aanwezigen met verschrikking geslagen.
Zoo gij niet doodstil en zonder te vragen mijn verslag kunt aanhooren, verneemt gij heden geen enkel woord. Ja, mijne gouden koningin, ik heb u zooveel te zeggen, dat ik niet voor morgen gedaan zou hebben, als ik u toestond mij naar hartelust in de rede te vallen. Ach, mijn lammetje, ik heb heden nog zooveel te doen!
Roode algen schijnen te roeien door het klare water, de lomme duikt op en verdwijnt weder, de zwarte zeezwaluwen zweven langs de rotswanden, anders alles doodstil! Alles houdt hier onwillekeurig den adem in. Troldfjord noemen de Nooren deze plaats; iets spookachtigs zit er in de lucht, een sprookjesstemming waart er rond. Hier hebben de Grieken den ingang naar de onderwereld gezocht.
Op den hoogen steen in het midden stond namelijk de boschree, en hield een dennefakkel in de hand, die met een groote, roode vlam brandde. De ree was zoo groot als de hoogste boom in 't bosch, en had een mantel van sparretakken aan en sparrenappels in 't haar. Ze stond doodstil met het gezicht naar het bosch. Ze keek uit, en luisterde.
Wij kwamen boven in een gang met witgestukadoorde muren. Er lag een looper. Toen moest ik daar in den hoek staan. Meneer Kuyper ging naar binnen, in een kamer. Ik stond er, doodstil. Wat was het hier rustig. Wat was het hier vredig. En zoo netjes. Er zweefde iets lieflijks in de atmosfeer. Ik voelde me heerlijk. Volmaakt gelukkig. En dat onder die allerstrengste straf. Maar het zou veranderen.
Onmetelijke boomlooze, verbrande vlakten, eenzaam en doodstil, "als geschapen voor het gebed van boetedoende anachoreten," breiden zich wijd en zijd door het binnenste van Spanje uit. De lucht is daar scherp en droog, verschrikkelijk heet gedurende het eene jaargetijde, en snijdend ruw gedurende het andere.
Toen zij er zoover als zij kon door was, zat zij een poosje doodstil, terwijl zij zich aan weerskanten met een poot ophield. Langzaam gingen haar kaken open en heel nieuwsgierig naar een eigenaardige hikkende beweging die zij maakte, kroop ik op handen en knieën nader en keek haar in haar wijdopen bek.