Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Hoe meer Tom zijn best deed on zijne gedachten bij zijn boek te houden, des te meer dwaalden zij af, totdat hij het ten laatste zuchtende en gapende opgaf. Het was hem alsof de middag-vacantie nooit zou komen. 't Was doodstil. De atmosfeer waarin hij ademde, scheen den eeuwigen slaap ingesluimerd te zijn.
Het aanbreken van den dag noodzaakte hen zonder twijfel om naar huis te gaan. "'Ik ben verloren, zei zij tegen den grijsaard. 'Die menschen, die daar aankomen, zijn bandieten en mijn man is hun opperhoofd. "'Verberg u in het hooi, zei de grijsaard tegen haar, 'en houd u doodstil. Gauw maar! "Spoedig was zij in het hooi verborgen en bleef daarin, zonder zich te verroeren.
»Al genoeg, al genoeg!" zei Barbicane ernstig. »Tien uur zesenveertig!" mompelde de kapitein. Nog 40 seconden! Barbicane draaide het gas uit. Doodstil men hoorde alleen het tikken van den chronometer.... Een hevige schok, ook maar éen het projectiel was door 6 milliard liter gas, ontwikkeld door de ontploffing van het schietkatoen, de lucht ingeslingerd. Wat was er gebeurd?
Zij moest maar terstond terug schrijven, dat zij kwam en wanneer. Line had een gevoel, alsof zij haar in geen maanden gezien had! Elsje las de weinige regels snel door, onderwijl scherp luisterend, of zij niet iemand hoorde aankomen, die haar uit haar gevangenschap kon verlossen. Het bleef echter doodstil op het portaal en ook in den tuin vertoonde zich niemand.
"Misschien een uitval tegen de vloot," merkte Van der Does aan. "Dan zouden zij reeds handgemeen zijn," zeide Berkhey: "want de nacht is al ver gevorderd en het is nu al ruim een paar uur geleden, dat wij de lonten hebben zien branden, zonder dat er iets gevolgd is. 't Is doodstil in en om de schans." "Dat zou inderdaad een uitkomst zijn, indien uw gissing bewaarheid werd," zeide Van der Does.
Nergens bespeur ik onraad, maar ook nergens een teeken dat er vrienden in den omtrek zijn. Nauwlettend bekijk ik den grond, of de voetstappen iets te zeggen hebben. Luister, klonk daar niet het geroep van den koekoek? Dat is het teeken van de blanke jagers, waarbij ook ik behoor. Doodstil blijf ik staan en wacht. Opnieuw klinkt het: koekoek, koekoek, koekoek, driemaal.
Verscheidene landvogels zetten zich op het schip neer, en sommigen waren zoo klein, dat zij blijkbaar niet ver konden vliegen. Toch kon men nog geen grond peilen. Weer werd de zee doodstil. De oceaan werd zoo glad en effen als een spiegel, en de zuiderzon scheen zoo fel, dat het dek der schepen begon te blakeren. Op den 25en rees de zee, zonder de minste verheffing van den wind, verbazend hoog.
Het vroor, dat het kraakte; het eendje moest voortdurend zijn pooten gebruiken, opdat het gat niet geheel dicht zou gaan. Eindelijk werd het moede, bleef doodstil liggen en vroor in het ijs vast. 's Morgens vroeg kwam er een boer voorbij. Toen hij het eendje zag, ging hij er heen, trapte het ijs met zijn klomp aan stukken en bracht het dier naar zijn vrouw toe. Daar kwam het weer bij.
Op den ganzerik en de anderen. De menschen hadden toch geen begrip van wat ze deden! Zoo ging de tocht weer voort door de stille lucht, en alles was doodstil als te voren; alleen enkele afgematte vogels riepen nu en dan: "Zijn we er gauw? Weet jelui wel zeker, dat we op den goeden weg zijn?" En dan antwoordden zij, die vooraan vlogen: "We vliegen recht op
Maar toen zij aan het voetpad gekomen was, dat door het boekweitveld heenliep, kon de kleine gazel geen weerstand bieden aan de verzoeking om zich om te keeren, ten einde een poging te doen om hem, dien zij met zooveel verdriet verlaten had, nog eenmaal te zien. Er was niemand meer op de grens van het bosch. Het geweervuur had niet aangehouden. In het bosch was het weer doodstil geworden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek