Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 mei 2025
De eene is Diederik van den Elzas, de tweede is de graaf van Henegouwen en de derde is zoon der gravin van Holland, die allen afstammen van onze vorige graven en beweren recht te hebben tot het erven der kroon van Vlaanderen." "De eenige die kans heeft op het bekomen van een zeker getal stemmen is Diederik van den Elzas", bemerkte Eggard. "Hij staat bekend als een dapper en vrijheidlievend vorst.
De twee lijken werden afgetast in bijzijn van hem, Willem van Oranje, van Frederik van Hollenhausen, van den markgraaf van Hessen, van Diederik van Schoonenberg, van graaf Albrecht van Nassau, van den graaf van Hoogstraten, van Antonius van Lalaing, stadhouder van Mechelen, alsmede van de soldaten en van Lamme, die beefde als een riet.
De overige Vlaamse heren werden elk in een bijzondere stad gekerkerd; invoege dat zij allen, alleen en zonder elkander te kunnen troosten, in de gevangenis bleven zitten. Diederik de Vos was de enige die in Vlaanderen terugkeerde; want onder zijn palsrok had men hem niet herkend.
Zouden zij dwaas genoeg zijn om het te verwerpen, alleenlijk omdat zij het bekwamen door toedoen van eenen vreemden vorst? Waarom toonden de poorters, die voornemens waren ten gunste van Willem Van Loo te stemmen, zich zoo ontevreden? Waren zij niet even vrij in hunne keus als de aanhangers van Diederik van den Elsas of van den jongen graaf van Holland?
"Weet gij er nog niets van?" "Geen woord!" "Wel, wij vertrekken overmorgen met onze Graaf Gwyde naar Frankrijk." "Wat is dit, Diederik, mijn vriend? Gij schertst hoe naar Frankrijk?" "Ja, ja, heer Robrecht, om de Franse Koning te voet te vallen en vergiffenis te vragen.
Reeds hadden zij het voorwerp hunner rustige redekaveling dikwijls veranderd, wanneer Diederik de Vos, die als boezemvriend van Robrecht in het huis van de Graaf geherbergd was, in de zaal kwam en bij het gezelschap naderde. Hij bleef zonder spreken staan, en bezag beurtelings de oude Graaf en zijn twee zonen. Er was op zijn gelaat een diepe smart en innig medelijden geprent.
Hopman Wybe Sjoerds schijnt het hier te vervelend te vinden, omdat er niets te vechten valt, en is van plan naar Alkmaar te gaan. Nu, de kaerels krijgen van mij het heilige kruis na, want 't is een ruw volkje, dat weinig verschil maakt tusschen het mijn en het dijn." »Gaan zij naar Alkmaar?" vroeg Marten in de grootste verbazing. »En heeft Heer Diederik van Sonoy daartoe bevel gegeven?"
Overmorgen reizen wij naar de gevangenis; geloof mij en maak een kruis op de poort van Wijnendale." Robrecht kon zich bij het horen dezer nieuwmare van toorn niet inhouden. "Diederik mijn vriend," riep hij, "ik bid u, doe de gewonde Adolf in mijn kamer op het linkerbed dragen en bezorg hem totdat ik weder kom. Doe meester Rogaert roepen, dat hij de wonde verbinde."
En als zij zich verroerden, ter oorzake van de pijne, riepen de soldaten: Hoe, Lutheranen, doet het u dan zeer, zoo vroegtijdig te worden verbrand? En hij, die hen verraden had, hiet Diederik Slosse. Hij had hen naar het nog katholieke Enkhuizen gelokt, om ze den beulsknechten van den hertog over te leveren. En zij stierven als helden. En de koning erfde.
"Adolf Diederik, professor in Rostock?" antwoordde de oude heer, en verroerde geen lid. "Mijnheer de baljuw," zeide de Franschman, en hij strekte zijne beide handen naar hem uit; laat ons vergeten, wat er dezen morgen tusschen ons is voorgevallen; ik heb meer betrekking op u, dan gij wel meent. Ik heb op uwen stok een' naam gelezen die mij diep in 't harte geschreven is.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek