Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Toen de Deken en zijn onderwijzer juist aan den arbeid wilden gaan, werden zij gestoord door een boodschapper, die met een bericht voor den geestelijke kwam, dat zijn oom, de Aartsbisschop hem aan zijn sterfbed liet ontbieden. Daar de Deken echter weinig lust had, de juist begonnen les te onderbreken, maakte hij zich van zijn plicht af.
De zadel en het tuig van dit prachtige rijpaard waren bedekt met een lange deken, die bijna op den grond hing, en waarop mijters, kruisen en andere kerkelijke sieraden prachtig geborduurd waren.
Toen stond de moeder op, legde hem een kussen onder het hoofd, spreidde een deken over hem uit, en verliet zachtkens het vertrek. Toen Juda ontwaakte was de zon reeds boven de bergen verrezen; de duiven fladderden over het platte dak, of zaten kirrend op den rand der borstwering.
Simonides liet zijne handen weder op de deken rusten en zeide tot Esther: Een zetel voor den meester, mijn kind! Haastig schoof zij een lagen stoel aan en wachtte op nader order, onzeker waar hem te plaatsen. Ben-Hur trad naderbij, zette hem aan Simonides' voeten en zeide: Hier wil ik zitten. Zijne oogen ontmoetten de hare, slechts een oogenblik, doch die blik deed beiden goed.
En dat was noodig, want Betje had door haar vinnige en zeer vrijzinnige geschriften vrijwat vijanden en belasteraars. Tot haar bestrijdsters behoorde ook AAGJE DEKEN, die zich zeer ongunstig over Betje had uitgelaten.
Achter puilde de bedstee, smoezlig van hout, met 'n stukkende matras en 'n voddige gestikte deken, waarvan de naden waren gebarsten. Kwallen verteerd-grijze watten hingen 'r als klonten aan. Anders lei niets in 't hout-gat. Op zij schuinde de huif van een vroegeren schoorsteen met 'n roestig petroliestel en 'n tweede matras opgerold met 'n touw. De grond was van oude in zand vertrapte tegels.
"Gij weet zeer goed, dat die onder goede buren niet te pas komt, vooral niet bij een gelegenheid, welke dient tot verbroedering." "Gij hebt volkomen gelijk," verzekerde de deken. "Doch ik hoor het rollen eener karos. Het zal Zijne Hoogheid zijn. Wij zullen komen," vervolgde hij tot den buurtknecht, die kwam zeggen, dat de koetsen van Zijne Hoogheid in het gezicht waren.
Gij zijt mij een al te duurbare vriend, en ik acht het mij een plicht u voor onheil te bewaren." "Laat mij door, o Meester Pieter," riep de Deken der beenhouwers. "Ik smeek u, laat mij uitgaan. Gij pijnigt mij onbarmhartiglijk." "Neen, ik ben hierin onverbiddelijk. Denkt gij dat gij uw eigen meester zijt, dat gij uw leven naar welgevallen moogt wagen?
»Wel," antwoordde hij »dan zou mijne zuster Barbertje misschien alle dagen voor eenen deken een vet hoen hebben mogen braden, in plaats van eene droge metworst voor eenen armen berg-kapelaan!.... Maar de kobolden behoefde ik toch niet te vreezen, zuster! Want ik had altoos mijne paraplu met het heilige kruis bij me."
De deken, die giste dat er look in de meersch was, sprak: Laat mij dien bult eens betasten. Tast maar, genadige deken, sprak Uilenspiegel. Toen de deken getast had, sprak hij: Hij is nieuw en nog nat. Ook hoop ik, dat de groote heilige U genadig zal wezen. Kom mede. Uilenspiegel volgde den deken en ging mee in de kerk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek