Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
"Scheelt haar iets?" riep Mevrouw Dashwood reeds op den drempel; "is zij niet wel?" "Ik hoop het niet," antwoordde hij, met een poging om vroolijk te kijken, en na een oogenblik liet hij er met een gedwongen glimlach op volgen: "Het zou zoo vreemd niet zijn, wanneer ikzelf mij onwel gevoelde; want ik ga op het oogenblik gebukt onder een grievende teleurstelling!" "Teleurstelling!"
Zij sprak er met niemand over, maar stelde een "treffende geschiedenis" op, en bracht die stoutmoedig zelve naar den heer Dashwood, den uitgever van "De Wekelijksche Vulkaan". Zij had wel nooit Sartor Resartus gelezen, maar haar vrouwelijk instinct leerde haar, dat kleederen dikwijls grooter invloed uitoefenen dan karakterdeugden of de toovermacht van goede manieren.
Marianne moet niet denken dat alle heeren alleen om háár komen. Brandon zal jaloersch zijn, als ze niet oppast." "Ik geloof niet," zei Mevrouw Dashwood, met een oolijk lachje, "dat de Heer Willoughby last zal hebben van pogingen van een van mijne dochters om hem te veroveren, zooals je dat noemt. In die richting is hun opvoeding niet geleid geworden.
"Ken je hem dan?" vroeg Mevrouw Dashwood. "Kennen? ja zeker! Hij komt hier elk jaar." "En wat voor een soort man is hij wel?" "De beste jongen van de wereld; dat kan ik je verzekeren. Een uitmuntend jager, en in 't rijden heeft hij in Engeland zijn gelijke niet." "En is dat al wat u te zijnen gunste kan aanvoeren?" riep Marianne verontwaardigd. "Maar hoe is hij wel in den intiemen omgang?
"Ik wilde u beiden gaarne verzekeren," zeide zij, "dat ik alles inzie, zooals gij dat het liefst zoudt wenschen." Mevrouw Dashwood had haar dadelijk met eenige teedere woorden willen geruststellen; doch Elinor, die werkelijk verlangde, haar zuster's onbevooroordeelde meening te vernemen, legde haar met een dringenden wenk het zwijgen op.
Maar nu treft het in een opzicht gelukkig, we kunnen elkaar nu ontmoeten, en vrij dikwijls zelfs, want Lady Middleton is verrukt van Mevrouw Dashwood; dus zullen we, denk ik, wel veel in Harley Street zijn, en Edward is bijna den heelen dag bij zijn zuster; bovendien bezoeken Lady Middleton en Mevrouw Ferrars elkaar nu ook, en Mevrouw Ferrars en uw zuster waren beiden zoo vriendelijk, meermalen te zeggen, dat het hun altijd genoegen zou doen, mij te zien.
De minachting, die zij reeds aan 't begin hunner kennismaking gevoeld had voor haar schoondochter, werd zeer versterkt door de diepere kennis van haar karakter, die een verblijf van een half jaar in haar gezin haar deed verwerven, en misschien zouden, ondanks alle bedenkingen, ingegeven door beleefdheid en moederlijke genegenheid van de zijde der oudere dame, die twee het onmogelijk hebben bevonden het zoolang met elkander uit te houden, wanneer niet eene bijzondere omstandigheid in de oogen van Mevrouw Dashwood, het steeds meer verkieselijk had doen schijnen, dat haar dochter vooreerst te Norland zou blijven.
Daarna kwam uwe goede moeder, om mij nog verder te pijnigen met haar vriendelijkheid en haar vertrouwen. Dat hééft mij gepijnigd, Goddank. Ik voelde mij ellendig. Juffrouw Dashwood, u kunt u niet voorstellen, hoe het mij goed doet, te denken aan wat ik geleden heb.
Vijfhonderd pond in 't jaar! Bepaald, ik kan mij niet voorstellen hoe ze ook maar de helft ervan zullen uitgeven, en dat ze van jou nog meer zouden krijgen, is te gek om aan te denken. Ze zullen vrij wat eerder in staat zijn om iets te geven aan jou." "Ja, 't is waar," zei de Heer Dashwood; "je hebt groot gelijk. Vader kan niets meer hebben bedoeld met zijn verzoek aan mij, dan wat je zegt.
Toen ze ongeveer een uur samen waren geweest, slenterde de Heer Palmer naar de dames Dashwood toe, om zijn verrassing te uiten, dat hij hen hier in de stad aantrof, hoewel Kolonel Brandon bij hem aan huis het eerst hun komst had vernomen, en hij zelfs iets héél grappigs had gezegd, toen hij hoorde dat die komst aanstaande was. "Ik dacht dat u allebei in Devonshire waart," zei hij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek