United States or Papua New Guinea ? Vote for the TOP Country of the Week !
Berend stond eerst mal te kijken, maar zocht den ontstemden boer, door gunstig gekozen woorden tot bedaren te brengen, en verhaalde: hoe hij toevallig de bijeenkomst achter 't huus had bijgewoond, en 't van zien plicht had gerêkend, den boer d'r kennis af te geven; dat ie 'm volstrekt niet behoefde te gleuven, moar dat ie toch wou dat ie zich overtuigde en 't oavend is mee achter 't huus kwiem.
"'En aardige meid," zei Flitz: "z' Is niet groot, maar ook lang niet klein; al sloeg je me dood, dan zou 'k niet weten hoe d'r haar is.... blond!.... bruin!.... neen toch blond!.... afin!
"Nou zitten d'r nog drie in 't zakje." "Nee, Jetje, ik wil d'r geen meer hebben." "Toe, mevrouw, 't is nog zoo'n lekkere." "Die 's voor jou Cor. Zoo, de boel is op." "Tante, daar is de prinses weer." "Wat blijft ze lang an 't strand, vin u niet?" "Ze heeft u gegroet. Heb u gezien? Wat 'n lieve vrouw." "Ja, die is nou heelemaal niet trotsch." "Hoera! Hoera! Oom zit in 't water!" "Hendrik!"
Daar valt een kameraad hem in de rede: »Zeg, d'r zijn zooveel Pieten in de wereld. Je mot toch zijn achternaam noemen." »Net zoo," zeggen wij. »Maar je bedoelt Piet Verbrugge, niet waar?" »Zie je nou wel, dat de meester hem kent." »Nó ja, omdat de meester hem dikwijls bij jou ziet, niet waar meester?" »Netzoo."
Och Holland is heel goed, maar Parijs is beter. Amsterdam was me te stil, je heb er geen Boulevards, geen chic, geen lui die geld verteren. De Hollander is 'n man die geld verdient, maar d'r op blijft zitten, de Franschman, de vreemde geven uit al verdienen ze niks. Voil
Martijn had een schaartje, dat wou niet knippen, Martijn had een mesje, dat wou niet snijden, Martijn had een touwtje, dat wou niet knoopen, Geef me een korfje of een houtje en laat me loopen. Alkmaar, Hoorn: D'r is brand al in de lantaren, En de vonken, die vliegen d'r uit, De meisjes loopen om garen En de jongens om beschuit.
"Maar toe' ten ende raad zijnde, en geen geld meer hebbende, en op mijn logement, waar ik thuis was, op mijn gebied geen schuld kunnende make die Koossie Harme, de bolleboffin, kende mijn wel, want al hoorde ze tot de classe ouvrière, toch het ze me wel op eige koste 's nachs weg late brenge met rijtuig, as ze van de recherche na me kwamme vrage, die russe,... ja, zukke logemente moste d'r meer zijn ... Affijn: geen schuld willende make ..."
Zij zette zich aan het eene korte eind van de tafel, wenkte vrouw Plas naar den stoel tegenover haar; de groenleeren schrijfstoel in het front bleef leeg. "Dit is het studeerkamertje van de meester," zei ze, "na het avondeten zitten hier ook mijn twee dochtertjes,.... die werken voor d'r examens."
't Was heel mooi, om van dooien niks dan goeds te zeggen. Dat ging zoover 't voeten had. Hij hield er van "zijn meening te zeggen". 't Was een infamie! Waarom was "hij" niet failliet gegaan? Wat stak d'r voor schande in? Zag je niet dagelijks de grootste huizen springen? Lag 't niet voor de hand om weer van voren af aan te beginnen, met hulp van de familie?
En iedereen keek dan, alsof ze 't volkomen begrepen, naar die in de verte neerhurkende monsterachtige gestalte. "Daar moest feitelijk een stokje voor gestoken worden," opperde dan de een of andere verruimde geest. "Stel je voor als je d'r zoo es een paar duizend in den kost had, he?"
Woord Van De Dag