Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 mei 2025
"Dag, jongens!" riep vader en boog zich nog even uit het wagentje. "Ga niet te ver uit de buurt, hoor!" "Dag zus, zoet zijn," riep moeder en wuifde met de hand, boog zich om het zeil van den kap, nog eens en nog eens. "Dag! dag!!" Toen de kerkgangers om den hoek waren verdwenen, holden Tony en Désiré het erf op en lieten zich onder luid gejuich en geblaf door zus en Trijntje nazetten.
Is die zoo dicht bij. Dat wist ik niet eens," zei Tony bij zich zelven. "Wacht, jongetje, je kon wel weer eens zwemmen, net als gisteren met vader. "Kom hier, Désiré." Hij zocht een grooten tak, ging naar den kant en wilde hem in het water gooien, maar bedacht zich ineens, dat hij eerst wel eens naar zus mocht kijken. Die zou het ook zeker graag zien.
Hier konden ze naar hartelust plukken. Zus ging dadelijk aan den gang. Tony liep met Désiré wat op. Hij wou eens zien, waar die laan eigenlijk op uit liep, en wat er achter die hooge boomen was aan de andere zijde van het bloemenveld, zooals moeder het voor de grap noemde. Désiré scheen het warm te hebben van het hollen; hij liep met de tong uit den bek langzaam naast Tony voort.
Zonder Désiré gingen de kinderen niet meer uit, en stonden ze op het punt om heen te gaan, en was Désiré niet te vinden, dan was zus de eerste, om te zeggen: "Wacht u alsjeblieft nog even. Désiré is er nog niet." Hoe ver de hond ook was, het leek wel, of hij het fijne stemmetje van zus overal hoorde.
Désiré overwint. Trijntje had al niet begrepen, waar de kinderen toch bleven. Ze durfde de laan niet uit te gaan. Had al eens over den rijweg getuurd langs het pad en was weer terug gekeerd, bij zich zelve overleggend, of ze de deur maar zou sluiten en eens gaan kijken. Toen zag ze net de stoet de laan inkomen. Zus liet de hand van het meisje los en snelde op Trijntje toe.
Dat hielp gelukkig en de jongens deden hun best den hond te vergeten en met hun gedachten bij de sommen te blijven, die nu juist zoo heel moeielijk waren vandaag. Vier uur! hè. Verruimd stoof het heele troepje mee om Tony heen en stormde met hem, het tuinhek door, maar Désiré was er niet. "Désiré, Désiré," riep de baas. In het speelkamertje? Ja, daar lag hij te slapen.
Désiré stak zijn goedigen kop door de armleuning en likte haar krullekopje. Sprong toen achter haar om naar den anderen kant, maar voordat hij haar gezicht kon vinden, trapte zij achteruit: "Ga je weg! naar beest!" Zóó erg meende zij het niet! Ze schrok er zelf van. De hond sprong jankend op zij en liep hinkend op drie pooten de deur uit, de gang in, naar Tony. Zus keek hem na.
Désiré en Emy. "Neen, zoo niet, recht op! Toe, dan krijg je een stuk worst!" "Nee nog niet happen. Eerst rechtop! Kop hups! Zus, trek hem eens aan zijn voorpooten. Ja zóó! Recht kom dan! Nou stil zitten hoor. Een twee drie vier vijf zes . Mooi zoo! Daar is de worst! Zie je wel zus, hij kan 't al. Désiré, hier! Hij komt dadelijk, leuk hé?" Op de plaats stonden ze.
Désiré trok zich ook daarvan niets aan. Tony had schik voor zes. Wat stond grootvader te kijken, toen hij behalve de gevraagde ook nog een onverwachte logé zag uitstijgen. "Is dat nu Désiré," zei hij, toen hij kinderen en kleinkinderen hartelijk had verwelkomd. "Ja, grootvader, 't mocht wel, niet?" "Zeker, zeker, jongen, ik ben heel blij, dat ik hem ook eens zie.
"Wat zal Tony zeggen," dacht zij. "Wat is er gebeurd, Désiré?" hoorde zij Tony vragen. "Kom hier en laat de baas eens kijken." De hond jankte luider, zeker bevoelde Tony zijn poot. "Heb je in een spijker getrapt?" Juist kwam vader uit het kantoor aan den anderen kant van de gang. "Wat is er, heeft hij zijn poot bezeerd? Het lijkt wel of die in de knel heeft gezeten."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek