United States or Palau ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Bij grootvader, daar," wees zus, "over het bloemenveld." "O, wacht, op 'Nooit gedacht'". "Ja," zei zus onverschillig, ze begreep niet eens waarom het haar werd gevraagd. Werkelijk daar bewoog Tony zich, zuchtte en opende de oogen. Zus sprong op hem toe. "Tony, lieve Tony," riep ze en zoende hem. Hij keek naar al die vreemde gezichten zonder te begrijpen.
Hier konden ze naar hartelust plukken. Zus ging dadelijk aan den gang. Tony liep met Désiré wat op. Hij wou eens zien, waar die laan eigenlijk op uit liep, en wat er achter die hooge boomen was aan de andere zijde van het bloemenveld, zooals moeder het voor de grap noemde. Désiré scheen het warm te hebben van het hollen; hij liep met de tong uit den bek langzaam naast Tony voort.
"Ja, we gaan alleen naar het bloemenveld, een boeketje plukken voor grootmoeder," zei zus. "Ja, heerlijk." Trijntje ging langzaam terug en Tony, zus en Désiré gingen de laan weer in, staken den rijweg over die naar het dorp voerde, en kwamen op een voetpad dat door de wei- en bouwlanden liep. Spoedig waren ze op een groote vlakte, die bezaaid was met allerlei wilde bloemen.
"Zus! zus!" riep hij terugkeerend naar het bloemenveld. Hij zag haar niet. Ze was achter de hooge struiken verborgen. Hij zette zijn handen als roeper aan zijn mond en riep "zus, zus, Emy!!" Désiré snelde hem vooruit en had heel gauw haar spoor gevonden. Daar kwam hij weer tusschen de struiken uit, gevolgd door zus, die de beide armen vol bloemen had.
De groote, prachtige boomen waren nog niet in blad, maar 't veld beneden was bont gekleurd door witte en blauwe anemonen. Toen de ganzen 't bloemenveld zagen werden ze bang, dat ze te lang in het Zuiden waren gebleven. Akka zei dadelijk, dat er geen tijd was om een van de rustplaatsen in Smaland op te zoeken. Al den volgenden morgen moesten ze doortrekken naar het Noorden, over Oostgothland.
De hond scheen het eerst op den inval te komen, dat het zoo niet kon blijven. Plotseling hield hij op met likken, liet een luid geblaf hooren en vloog toen als een pijl uit de boog in de richting van het bloemenveld. "Désiré! hier," riep zus in doodsangst, dat hij haar alleen liet met broertje, die maar al sliep. "O Désiré, loop niet weg, ik zal nooit meer boos op je zijn, loop niet weg."
Toen ze allen buiten adem waren, gingen ze de laan een eindje inwandelen. Maar Trijntje kon niet ver van het hek, want ze was maar alleen thuis. Ze ging weer terug, want ze moest nog voor het eten zorgen. "Mogen wij nog even verder," vroeg Tony. "Even naar het bloemenveld." "Ja, dat is goed," zei Trijntje, "dat is niet zoo ver. Maar dan weer thuis komen, hoor."
De eerste maal dan, dat de heer Spitz, bij het maken zijner vertaling een aanval van te-groote-fatsoenlijkheid kreeg, was bij de passage, waar, terwijl Beatrijs en haar minnaar, den morgen na de nachtelijke vlucht uit het klooster, het bosch en bloemenveld voorbij rijden, de minnaar aan het woord is.
Woord Van De Dag