Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 mei 2025
Eindelijk had een onverklaarbaar feit, dat hem had getroffen en hem nog geheel vervulde, zijn waakzaamheid vermeerderd. Toen hij des morgens van dien dag alleen in het huis op was en in den tuin wandelde, vóór dat de blinden van Cosettes kamer geopend waren, had hij plotseling op den muur deze woorden gevonden, die zoo 't scheen met een spijker gekrabd waren: 16. Straat de la Verrerie.
Na deze halve bezwijming, herstelde zich Jean Valjean weder, schudde zijn hoofd als om de duisternis te verdrijven, en kwam schier geheel bij. Hij nam een strook van Cosettes mouw en kuste ze. "Hij komt weder bij, dokter, hij komt weder bij!" riep Marius. "Ge zijt beiden goed," zei Jean Valjean. "Ik zal u zeggen, wat mij smartelijk is geweest.
Eenige voeten beneden Cosettes venster bevond zich onder een uitstekende lijst van den ouden, zwarten muur een zwaluwnest; de omvang van het nestje stak een weinig over de lijst uit, zoodat men van boven in dit kleine paradijs zien kon. Het wijfje was er en spreidde haar vleugels als een waaier boven haar jongen uit; het mannetje vloog heen en weder en bracht in zijn bekje voedsel en kusjes.
't Scheen duidelijk, dat de schel aan den man bevestigd was, maar wat kon dit beteekenen? Wie was deze man, die een bel droeg als een ram of os? Terwijl hij zich deze vragen deed, raakte hij Cosettes handen aan. Zij waren ijskoud. "Mijn God!" zuchtte hij. Hij riep zacht: "Cosette!" Zij opende de oogen niet. Hij schudde haar. Zij ontwaakte niet.
Wat was in Cosettes ziel? Een tot rust gebrachte of ingeslapen hartstocht, de liefde in vluchtigen toestand; iets dat helder, glinsterend is, op zekere diepte troebel, lager somber. Dit beeld van den fraaien officier spiegelde zich af op de oppervlakte. Was op den bodem diep op den bodem een herinnering? Misschien. Cosette wist het niet. Er had iets zonderlings plaats.
De jonge maagd is slechts een heldere droom, en nog geen beeld. Haar leger is verborgen in het donkere gedeelte van het ideaal. Een onbetamelijke blik kwetst dit lichtbeeld. Hier is aanschouwing ontheiliging. Wij zullen dus niets van de liefelijke bewegingen van Cosettes ontwaking mededeelen.
Gij hadt bij u zelven een complot gemaakt en gezegd: Ik zal het dien grootvader, die mummie van het regentschap en het Directoire, dien voormaligen pronker, ronduit zeggen; hij heeft ook zijn dagen van lichtzinnigheid en verliefdheid, hij heeft ook zijn grisetten en Cosettes gehad; hij is jong geweest, hij heeft vleugels gehad, het brood der lente gegeten; dit moet hij zich herinneren.
Hij opende het koffertje en nam er Cosettes kleederen uit. Hij spreidde ze uit op zijn bed. De kandelaars van den bisschop stonden op hun plaats, op den schoorsteen. Hij nam uit een lade twee waskaarsen, en zette ze op de kandelaars. Toen ontstak hij ze, hoewel 't nog helderlichte dag in den zomer was. Dus ziet men soms op den dag brandende kaarsen in kamers, waar dooden zijn.
Ook Cosette had met dat aandoenlijk vertrouwen der kinderen, dat, schoon telkens bedrogen, echter nooit den moed opgeeft, haar klompje in den schoorsteen gezet. De hoop van een kind, dat nooit iets anders dan wanhoop heeft gekend, is iets zeer verhevens en liefelijks. In dat klompje was niets. De vreemdeling tastte in zijn zak, bukte en legde in Cosettes klompje een louis d'or.
Hetzelfde treurig, godsdienstig, smartelijk gevoel vervulde zijn hart. Hij knielde voor Cosettes bed. Het kind sliep nog, toen het volkomen dag was. Een bleeke straal der December-zon drong door het venster en trok langs de zoldering lange schaduw- en lichtstrepen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek