Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juli 2025
En Dionyzius ontdeed Charis van den mantel, die haar geblinddoekt hield. Waar ben ik? vroeg zij angstig, terwijl hij haar hielp af stijgen. Bij mij, glimlachte Dionyzius. En zeg mij nu, jonkvrouw, wie zijt gij? Ik ben, zeide argeloos Charis; Charis, de dochter van Menedemus uit Hypata... De dochter van Menedemus!! riep hoogst verwonderd Dionyzius uit.
Maar een huwelijk zal het wel nooit worden! lachte de derde wondermeester. En zij schaterden alle drie.... Maar zeide toen de eerste: Arme Charis! Wij moèten haar onttooveren.... En de twee anderen vielen in: Is zij onttooverd, dan wordt de verloving verbroken....!! En kiest zij een harer neven.... Izidorus.... Pamfilius.... Of Lyzippos misschien....
En met scharen knipten zij mij de vieze klitten en vlokken weg aan mijn pooten en aan mijn staart. Juist op dit oogenblik kwam Charis voorbij tusschen hare meisjes. Ik zocht mijn bruidegom! riep zij. Ik zocht Charmides! O, daar zie ik mijn held! Wat!! Meesters, wordt mijn edele geliefde in een stal gehuisvest? Wat moet dit beduiden!
Mijn eenige troost was te weten, dat ik den molensteen rond draaide, éen der molensteenen, waaronder, misschien, het graan tot meel werd, dat dienen zoû om het witte brood te bakken, dat Charis nuttigen zoû. Zoo schrale troost was mijn eenige. En de zon rees op en daalde neêr en altijd was het het zelfde. En de regen stroomde en stroomde niet meer en altijd was het het zelfde.
Ik werd hevig ontroerd in mijn hart. Iets sterkers dan mijn verstand dwong mij mijn ezelebek te openen; ik wilde "Charis!" roepen en riep: Ha....hi!! De drie wondermeesters barstten uit in onbedaarlijk gelach. Hij roept mij! Hij roept mij! riep Charis opgetogen. O, wreede wondermeesters, die mij verhinderen mijn held en bruidegom te omhelzen! O wreede scheiding!
Gevoelt ge liefde voor éene harer, om haar de uwe te noemen? vroeg Clitifo. Neen, heer, zeide ik; want ik zag Charis... Zoo blijf trouw, zeide Clitifo. Trouw is niet mijn wezen, weerde ik af; zoo ik schoonere vrouw zag dan Charis, zou ik niet trouw zijn, heer. De heksen waren heen; de sistra waren verklonken; de heilige schijn taande en alleen de zilverasters schemerden.
O, vreemde zaligheid, die mij door voer, terwijl Davus, op hun aller betuigingen van onwetendheid met Charmides, Lyzias' zoon, zijn vaart op mijn rug bedwong! Vreemde zaligheid, dat Charis hoorde van Charmides, zoo als Charmides van Charis hoorde! Zaligheid, ons beider namen hadden samen geklonken in die zelfde ure, als in een zelfde harmonie van bekoring!
En wederom wilde zij mij omhelzen, maar de wondermeesters hadden zich reeds meester van mij gemaakt en Charis, juichende van geluk, al scheidde zij van mij, d
Menedemus sloeg de handen in wanhoop op en de broeders en neven, in wanhoop, wrongen de hunne.... En al dit ongeluk, riep Menedemus; omdat Chersonezus, wien ik mijn eenige dochter had toegedacht, een slechte man is, een vervloekte toovenaar, die Charis betooverde, toen ik eindelijk de waarheid omtrent hem wist en weigerde mijn kind op te offeren!
Toen zag ik twee priesters: klaarblijkelijk zochten zij mij, want nu zij mij zagen, kwamen zij op mij toe. De maan, heel zuiver, rees aan de kim, over de verre, rotsige vlakte, die van uit de Isis-tuinen was te zien, als een blankende, eindelooze woestijn.... Charmides... zeide mij een der priesters. Wij zoeken u, zeide de andere; om u op bevel van onzen heiligen vader tot Charis te voeren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek