United States or Ecuador ? Vote for the TOP Country of the Week !
Die kreet was in overeenstemming met de laatste woorden uws vaders, wanneer hij, op last van den laaghartigen Reede vermoord, in mijn armen nederzeeg, het brekend oog op u sloeg en mij met stervende lippen toevoegde: voed hem op tot mijn wreker.
Dan zult gij tegelijk met Gods hulp uw hals brekend uit de kwelling raken, waarin gij zijt en mij tevreden stellen. Thans wil ik u niets meer zeggen; ik heb u naar boven laten klimmen, ziet gij thans maar naar beneden te komen, gelijk gij het spotten verstond. Terwijl de student dit zeide, schreide de ongelukkige donna voortdurend en de tijd verstreek met het stijgen van de zon.
De stervende Zulu sloeg zijn reeds brekend oog op zijn tegenstander, en zei met gorgelende stem: »Ah, Makoni! met mij kunt ge doen wat ge wilt. Mij kunt ge doden. Maar spoedig zal de poot van de Grote Olifant je verpletteren." De strijd was tans geëindigd, er was niemand overgebleven die zich verdedigen kon.
Met haar armen om den hals van den ijzeren onderkoning gaat zij voort: "Weet gij dan niet dat ik dien man bemin! Zie het dan, geloof het als gij de wanhoop ziet van mijn brekend hart! Als gij hem doodt, zult gij mij dooden. Ik heb over hem getreurd toen ik hem dood waande; moet ik nu opnieuw tot weduwe gemaakt worden?"
Nog altijd stond ze daar dreigend, met de armen gekruist, den sleutel in de gesloten vuist, de oogen schitterend van verontwaardiging, het hart brekend van ellende en weedom.... Van Reelant stormt op haar af. »Kom Suze! Laat die dwaasheid uit zijn! Geef mij den sleutel!" »Nooit!" »Ik waarschuw je! Neem je in acht!" Suze lacht even, en meet hem met uitdagenden blik.
De avond was gekomen, en de stralen der maan, brekend door den nevel, wierpen als liefkoozend hun licht over de sombere grootschheid der oude heuvels. De duisternis roept droomen wakker; de ruimte vulde zich voor mij met gestalten, en ik zag het verleden oprijzen uit het stof en leven krijgen in die vage nachtelijke helderheid. Illusie!
Mariënberg ligt een klein uur gaans ten noorden van Reval, aan den straatweg die langs den zeeboezem naar het dorpje Kosch voert. De weg loopt een meter of wat boven de zee; beneden zingt de branding haar doffe klacht, brekend tegen rotsblokken en steenen.
Andere huizen staan verderop; twee molens draaien heftig met stooten, houden een seconde op, beginnen weer, draaien, houden stil en draaien weer, de groote stilte brekend met hun gevleugeld rhythme. O, die molens!... Hun aantal brengt een mensch van de wijs. Nooit zou men kunnen gelooven, dat er zooveel zijn.
Maar Alva, zich baan brekend door de krijgslieden, roept uit: "Gij gaat te ver, verwenschte priester!" en hij wil zelf de hand slaan aan den gebonden man, want zijn manschappen deinzen achteruit, als de priester met verheffing van stem uitroept: "Vervloekt zijt gij!" en de huiveringwekkende formule der excommunicatie begint uit te spreken. Fernando tracht te lachen.
"Daar ik voor U mijn hart heb voelen beven, Zoo, als het voor geen sterv'ling heeft gebeefd, Daar ik mij aan U over heb gegeven, Zoo, als geen vrouw ten tweede maal zich geeft; Willoos Uw wil, door 't al te on-bandig leven Mijn schoonst geluk voorgoed vernietigd heeft, Heb ik, met brekend hart, dit woord geschreven: ""Dat het U welga, lief, zoo lang gij leeft.""
Woord Van De Dag