Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
Arme Lady Brandon. Je bent hard voor haar, Harry, zei Hallward lusteloos. Mijn beste jongen, ze probeert een salon te houden en houdt alleen een restauratie: hoe kan ik haar bewonderen? Maar zeg nu, wat zei ze van Mr. Dorian Gray? O, zoo iets van: lieve jongen; zijn arme beste moeder en ik waren onafscheidelijk; ik ben heelemaal vergeten wat hij uitvoert; ik ben bang, dat hij niets doet.
Toen hij er een half uurtje had gezeten, vroeg hij of Elinor met hem naar Conduit Street wilde wandelen, om hem aan Sir John en Lady Middleton voor te stellen. Het was bijzonder mooi weer, en zij stemde hier gaarne in toe. Zoodra ze buitenshuis waren, begon hij te vragen. "Wie is Kolonel Brandon? Is hij rijk?" "Ja; hij heeft een mooie bezitting in Dorsetshire." "Daar ben ik blij om.
Dit waren de woorden, die, daar zij verkeerd werden begrepen, met recht kwetsend schenen voor Mevrouw Jennings' kiesch gevoel; doch na dit getrouw verslag van 't geen werkelijk voorviel tusschen Kolonel Brandon en Elinor, toen zij bij het venster stonden, kon allicht de dankbaarheid, door de laatste bij het afscheid uitgedrukt, over 't geheel evengoed zijn gewekt door, en behoefde in geen andere bewoordingen te zijn vervat geworden na een huwelijksaanzoek.
"Tweeduizend pond in het jaar,"... en met een soort van stuipachtige poging tot edelmoedige geestdrift voegde hij erbij: "Elinor, uit den grond van mijn hart zou ik wenschen, voor jou, dat het tweemaal zooveel was." "Dat geloof ik graag," antwoordde Elinor; "maar ik weet wel zeker, dat Kolonel Brandon in de verste verte niet wenscht, met mij te trouwen."
Tegen Elinor en Marianne was hij, ofschoon niet uitbundig, toch zeer vriendelijk; Mevrouw Jennings behandelde hij uiterst beleefd, en toen Kolonel Brandon kort na hem verscheen, keek hij hem aan met een nieuwsgierige belangstelling, die zijn bereidwilligheid liet doorschemeren, ook tegen hèm beleefd te zijn, als hij maar eerst wist, dat hij rijk was.
De dag van hun afscheid en vertrek brak aan; en na een lang en hartelijk vaarwel aan Mevrouw Jennings, waarin zij uiting gaf aan al de innige dankbaarheid, den eerbied en de vriendschappelijke gevoelens, die zij te meer zich bewust was verschuldigd te zijn, door het stille besef van vroegere tekortkoming, terwijl zij Kolonel Brandon goeden dag zeide als een vertrouwden vriend, werd Marianne door hem zorgvuldig in het rijtuig geholpen, waarin hij volstrekt wilde, dat zij minstens de helft der ruimte in beslag nam.
"Dat Kolonel Brandon mij die gunst bewijst! Hoe is dat mogelijk?" "De onhartelijkheid van je bloedverwanten doet je verbaasd staan, nog ergens vriendschap te ondervinden." "Neen," antwoordde hij, plotseling tot zich zelf komend, "niet waar ik die aantref in jou; want ik weet het wel, aan jou, aan je goedheid, heb ik alles te danken.
"Ja waarlijk," zeide Kolonel Brandon; "dat is hij! Maar uw zuster denkt ik meen dat u zeide zij ziet de zaak anders in dan u?" "U kent haar geaardheid, en u kunt wel begrijpen, hoe bereid zij is, hem nog in 't gelijk te stellen, als zij dat kon."
Onder al haar nieuwe kennissen vond Elinor slechts in Kolonel Brandon iemand, die ook maar eenigszins kon aanspraak maken op eerbied voor zijn gaven en op vriendschappelijke belangstelling, of wiens gezelschap haar aangenaam was. Willoughby kwam niet in aanmerking.
Die misdaad is de oorzaak geweest van al wat volgde, en van zijne tegenwoordige onvoldaanheid." Marianne beaamde die opmerking ten volle, en hare moeder knoopte er eene beschouwing aan vast, van het onrecht, Kolonel Brandon aangedaan, en diens verdiensten, voorgedragen met al de warmte, waartoe vriendschap en hare bijzondere bedoelingen haar slechts konden vervoeren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek