Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 september 2025
Kent meheer de Vette Vadoek? "Neen, Keesje." "Et is een herberg in de Hazelaan, daar drinkt Klaas 'en borrel; en welreis twee, en welreis drie borrels". "En als hij dan in 't Huis komt?" "o Hij heeft allerlei kunsten. Hij neemt een groote pruim tabak. Hij haalt 'en oranjeschilletje bij de' drogist. Soms merkt de Vader et.
Meneer François en 't Barontje moesten zichzelven herhaaldelijk, met flinke borrels, moed inpompen, en zelfs Plus-Que-Parfait, die in zijn correctheid anders nog al sober was, liet meer dan eens Fietje met haar flesch naar hem toe komen. Eindelijk was 't gevonden!
Maar al te dikwijls vergat hij echter ook in die oogenblikken de worst en 't brood, die hij bij zich had, liet ze in de herberg liggen of herinnerde zich later, als de borrels uitgewerkt hadden, dat hij alles zelf had opgegeten, om niet zoo gauw "doezelich" te worden.
Wel, 'k kome zien, na den noen; als we koop slaan moet ze morgen uchtend meê, ik weet een kooper, als ge niet overgaapt in den prijs! We zullen genadelijk zijn en overeenkomen. Bazinne nog twee borrels. Als ze uit waren en betaald, vertrok Ghielen gelukkig en mompelde halfluide woorden tusschen zijn klutsend kinnebakken.
»Nee naar Shepperton,« antwoordde Sikes. »Ik ben je man zoo ver als ik ga,« antwoordde de ander. »Is alles betaald, Becky?« »Ja, die andere meneer heeft betaald,« antwoordde het meisje. »Nee,« zei de man, met dronkemans ernst, »dat gaat niet.« »Waarom niet?« vroeg Sikes. »Jij neemt ons zoo ver mee, dan mag ik in ruil toch wel die paar borrels betalen?«
Dat toonloos, onverschillig gezanik van woorden waar niemand naar luisterde, dat krassen van de pennen op 't papier, dat nauwelijks gebromd "proficiat" van de getuigen; en dan die koude, akelige borrels jenever in de koude ongezellige herbergkamer van 't gemeentehuis, o, wat was het alles hard, en kil, en akelig, en wat voelde zij nijpend al die hardheid, al die nauwelijks bedwongen minachting en vijandigheid om zich heen!
Er werd met Plus-Que-Parfait over gedebatteerd en geconfereerd, tot eindelijk een oplossing gevonden werd, die geniaal bleek: het oude uithangbord mocht blijven dienen, men zou er enkel 't woordje "weg" bij laten schilderen; en zoo werd het In den Autoweg, een dubbele, vlijmendscherpe ironie: eerst tegen 't Barontje, die den beruchten auto-weg aan de gemeente opgedrongen had; en tweedens tegen de gehate auto's zelven in den zin van "weg met de auto". Plus-Que-Parfait was jubelend over zijn geniale vondst, en aan alle klanten legde hij die, onder het drinken van veel borrels uit, echter niet steeds met evenveel succes, want er kwamen daar wel van die dikke, logge hersenen, die de fijne zetten van Plus-Que-Parfait's vernuftigen geest niet voldoende begrepen.
Zij schaterden, en klapten op hun dijen van de pret; zij tikten met hun borrels aan en smakten aan hun pijpen; en al spoedig zaten zij gezellig bij een kaarttafeltje en hadden al die narigheid en dat gezeur vergeten... Plus-Que-Parfait is verleden week gestorven en begraven... Plus-Que-Parfait is gestorven als slachtoffer der automobiel.
Hij zat wat te frommelen met zijn zwarte vuilvingers aan het dotje van een rouwstrikje op zij van zijn pet, toen kwam hij overeind, eerst de eene arm, dan de andere. «Ik kan er anders wel teugen, ziet u, maar twintig borrels dat is toch te veul, wat zegt ú nou?" «Jij liever dan ik." «Wat?" schoot hij snoeverig uit, zich ferm en recht makend, «de broer van Jan drinkt er wel dertig." «Wie is Jan?"
Doch zij mochten er niet mee beginnen op het dorp, waar zij te zeer berucht waren. Zij moesten 't gaan beproeven in een van de omliggende gemeenten, waar men hen nog zoo goed niet kende. Met leuke pret-oogen dronken zij hun borrels leeg, bestelden er twee versche; en, met het overige van den gewonen zondagschen frank, die nu wel aan één stuk op mocht, kochten zij sigaren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek