Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 mei 2025
En, wen die storm-omnachte Bleek in ’t omrotste meer blikt, deint haar ’t hoofd Strak aan, dat stille Dood wenkte uit het leven... Zoo stormt het door mijn borst, waar de gedachte, Spokend met steenen blik, de liefde dooft, Die ik gestorven in mijn ziel voel zweven.
Eerst een adagio, kalm en breed =wee=moedig, =blij=moedig zang van herinnering en dankbaarheid en hoop zielszang van het gemoed dat terugblikt over het leven, en opwaarts blikt naar de eeuwigheid....... En terwijl ik luisterde, enkel aandacht, daar in het donker niets anders dan deze muziek mijne zinnen beroerde zoo was het mij of ik den ouden man voor zijn orgel zag zitten in hemelschen lichtglans mensch niet langer, maar verheerlijkt al.
En hij zou vluchten, zou Mij slapend achterlaten? Neen, ik waan Veeleer, dat de aard doorboord wordt en de maan Door 't boorgat kruipt en zoo de zon verstoort, Als die bij de antipoden 's middags gloort. Ja, gij hebt hem vermoord! Erken 't en bloos! Zoo blikt een moord'naar, ja, zoo strak, zoo boos!
"Kom, Joan!" zeide de Predikant, nadat zij zich kortelijk hun wederzijdsche vreugde, van elkander in gezondheid weder te zien, hadden betoond: "Laat ik u eens scherp in de oogen zien, gelijk Petrus Ananiam en Saphiram aanzag, toen zij zich van den prijs des lands onttrokken. Gij blikt mij openhartig tegen en slaat uw oogen niet neder: dan heb ik mijn vriend, mijn Joan, nog niet verloren."
En ik twijfel inderdaad, nu ik u daar zie, nu ik uw verslensd aangezicht zie en uwe oogen, die met eene gevaarlijke strakheid uitblikken. Het is me of ge uit eene eeuwige helle blikt.... zoodat ik twijfel. Uwe moeder Ik.... Een enkel woord nog. Uwe moeder kwam gisteren bij me. Ze heeft mij dingen gezeid, dingen, beste jongen .. enfin! Maar weet ge ten minste dat ge onmenschelijk wordt?
Goudblond worstlen nog de tressen aan de huif der Jonkvrouw uit; Goudblond is de zijden wimper, die heur teêr-blaauw oog omsluit; En heur zacht-gebloosde trekken ademen zoo kalm een rust, Of er de engel van den vrede haar het voorhoofd had gekust. Bleek zijn Affaytadies wangen, als daar buiten 't licht der maan. Duister staan zijn donkere oogen, blikt hy soms de Jonkvrouw aan.
Een klimmende weg loopt naar Kaster. De spits van den toren steekt boven eenen heuvel uit. Bij de kerk van Kaster een werk van L. Vuylsteke, uit Geluwe blikt men op Kerkhove in de diepte, op den Kluisberg over de Schelde. Aan het gemeentehuis van Kaster loopt een zijweg naar Tiegem, een dorp van nagenoeg 2,000 zielen. Tiegem is maar 769 hectaren groot.
Gonsde 't van den kant van 't burchtslot als een nachtgeest niet voorby? Angstig staart hy door het duister naar de onzichtbare overzij. Hoe!.. ging reeds de nacht ten einde? Breekt de purpren uchtendgloor Met een vloed van rossche stralen plotslijk dus de wolken door En verlicht de kruin der linden?... Hy blikt om naar d' oosterkant En springt gillend overende, met den ijsbren kreet van »brand!"
En 't was, zooals ik gedacht had; nu zij daar zijn geweest, staat de kunst onzer simpele artisten nòg hooger in hun oog. 7 Juni 1903. Onlangs maakten wij kennis met een piepjong ding, dat me erg aan uw a.s. schoondochtertje herinnerde. Zij was zoo fijn, o zoo fijn, en blikt zoo vroolijk en gelukkig in het rond; toch heeft zij al veel meegemaakt, dat jonge ding.
Gij schrikt reeds, als ik u wel ken, voor eene reisbeschrijving, omdat gij weet, hoe de meesten reizen. Zoo zaten er eenigen op de boot met mij, dezen zomer, die ik u veilig als monsters kon overzenden van het geslacht der hedendaagsche reizigers. Daar heeft er een zich neergeplant, die maar reist om aan te komen: hij draagt als eene pyramide zijn lot, en blikt rechts noch links, tot hij er is.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek