Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 mei 2025
Ter plaatse, waar de Weichsel de bergen verlaat, en waar zijne laatste vertakkingen in de vlakte uitsteken, blikt van een der uiterste bergtoppen, "Wawel" genaamd, het schouwtooneel van eeuwen oude sagen, het eens zoo prachtige, nu eenzame, vervallen Koninklijk slot der Jagellonen, op de beroemde stad neder, die het langst de hoofd- en krooningsstad van het Poolsche rijk en zijner Koningen geweest is.
Hij kijkt verwonderd op. Hij blikt in 't kalme gezicht van pastoor Doening. Ween ik? peinst hij. Hij spreekt niet. Hij staart onthutst, merkt zeer duidelijk de droge lippen van pastoor Doening, en de zon, metallisch, stippelend op zijn grijze hoofd. O ja, nu voelt hij 't. Nu is 't goed. Nu weent hij waarlijk. Pastoor Doening moet het zien. Laat het hem maar zien.
DEMETRIUS. Neen, zoo blikt een, die door u werd vermoord; Door uwe wreedheid is mij 't hart doorboord; Maar gij, de moord'nares, blikt met een gloed, Die Venus aan den hemel tanen doet. HERMIA. Maar waar is dan Lysander? Vriend, ik smeek, Demetrius! geef hem mij weer! o spreek! DEMETRIUS. Veeleer wierp ik zijn lijk mijn honden voor. HERMIA. Gij hond, gij wolf!
Soms wordt de weg zoo smal tusschen steilte en afgrond dat uit de auto de inzittende recht de diepte in blikt aan den eenen kant en aan den anderen haast met de hand de aard-orchideeën meent te kunnen plukken, die, in trossen afhangen van den bergmuur.
Zoo wijd de morgenstond beschaamt het nachtzeil zwart, Toont dat de gunste strekt van uw vaderlijk hart: Treedt ons met uw gericht niet altijd op de hielen, Werpt uwen bliksem niet op zoo veel duizend zielen: Wij zijn Dijn handen werk..... Aanschouwt dat heerlijk licht! Hoe blikt in 't sterflijk oog dit wonderlijk gezicht!
Maar dan nog eens hij, wiens schoonheid zijne essence was, de essence van zijn leed en zijn geluk: Antinoüs, vergood, verheerlijkt door zijn keizer na zijn dood, als Bacchos, gekranst, den tursos in zijn hand.... En op die menschelijkheid, tragedie van twee zielen, blikt neêr de Zeus Otricoli, als in een al begrijpend, olympisch medelijden....
Een weinig verder, aan de herberg de Martiko, ontrolt zich een dubbel panorama. Noordwaarts, door eene heerlijke vallei, blikt men op Vlaanderen, met de torens van Gent en Oudenaarde aan den gezichteinder; zuidwaarts, langs den Kluisberg, ontwaart men Henegouw, met den Drievuldigheidsberg en de blauwe hoogte van Bon-Secours in het nevelig verschiet.
Haar toren van 138 meter, het uit de verte zichtbare teeken van Weenen, steekt hoog boven de geweldige huizenzee uit en blikt neer in de vele nauwe straten, waar nog zooveel antieke huizen en huisjes te vinden zijn, al slaat het uur van slooping ook telkens voor andere groepen, die bij de wedergeboorte der stad voor het nieuwe plaats moeten maken.
Dáár wandelt men over de schaduwrijke hoogten van brug naar brug, en blikt er neder op de stad met haar gewoel, op den edelen stroom, die zich al kronkelend verliest in vruchtbare landouwen, schilderachtig heuvelland en rijk bebouwde vlakte het minnelijkst toonbeeld hoe natuur en menschenwerk elkander sieren.
De oude vrouw plaatst zich bij den uitgang der statie en blikt met nauwkeurigheid op het gelaat van al de vrouwen, die haar voorbijsnellen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek