Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 mei 2025
Vernietig dezen brief. Voorzichtigheidshalve zal ik niet meer schrijven, doch reken er op dat ik, zoodra de gelegenheid mij gunstig voorkomt, in Slavowitz verschijn en mij van Bora meester maak. Houd moed. Blijf mij liefhebben. Eenmaal zullen we elkander toebehooren. Leve de Oranje-Republiek! Felix." Er was geen twijfelen mogelijk geweest: dezen brief had Felix geschreven!
Da's nou mijn mantel van de masère ... daarom maak 'k ook die gate nooit dicht ... Want zooas 't spreekwoord zeit, dat je geen koning mot zien in z'n caleçon, zoo mot je ook 'n boef as ik ben, niet uit z'n dallesdekkertje pelle ..." Accoord. Blijf dus stáán met die roovers-uniform aan ..."
Maar ik doe dit met volkomen onderwerping van mijn wil aan des Heeren wil, die alleen goed, wijs en heilig is. Zoo blijf ik een volkomen troost genieten. En waarom ik u dit nu mededeel? Waarom anders dan om u aan te sporen, uw gansche lot in des Heeren hand te bestellen. Niemand weet, wat hem boven 't hoofd hangt.
Ze reden naar de brouwerij waar Manes ook al zaken had af te handelen. Treite, blijf hier bij de honden, 'k kom aanstonds. Maar Treite stond zoolang bij de honden tot het hem verdroot.
Je komt me toch zeker dikwijls opzoeken. Kom wees niet zoo bedroefd: ik zal daar goed verpleegd worden, heeft de dokter gezegd. Je krijgt kalfssoep in het ziekenhuis, en het is er warm. En terwijl ik daar aan het opknappen ben, moet jij werken, om geld te verdienen; en wanneer ik weer beter ben, kom ik weer bij je terug en blijf ik altijd bij je. Ik heb nu heel veel hoop.
»Hij zal wel thuis komen, kinderen. Echt waar, 't is beter, dat ik binnen de deur blijf.« »Dan mogen wij ook niet«, zuchtte Nel. »En we hadden er nog wel op gerekend. Als u uw diksten mantel aantrekt....« Mevrouw dacht even na. Ze begreep wel, dat het voor de kinderen een heele teleurstelling was, als ze hun vader niet van den trein mochten halen.
Daarnaar alleen wil ik streven, maar niet in den vorm van uwe kunst. De kunst is leugen en ik houd zelfs niet van een schoonen leugen. "Dezen winter blijf ik hier; men moet toch ergens zijn. Schrijf mij eens spoedig. Ik houd evenveel van je als mijn broer, die tot aan zijne laatste oogenblikken aan je heeft gedacht, van je hield. "L. Tolstoi."
Doch Spar zei: "Vrouw, blijf gij maar staan; 'k Weet nu al hoe ik 't hebben moet: Ik vang het ondier in mijn hoed." Hij greep den hoed, ging stil en zacht Met sprakeloozen mond ter jacht; Maar 't muisje, even rustig stil, Ziet dra wat Sparrebeen nu wil, En hoe zich onze vriend ook weer', Het fopt den sukkel keer op keer.
Maar om 's hemels wil, Lona, wat verzin je toch! LONA. Laat mij toch maar begaan; ik wil en moet met hem spreken. MEVR. BERNICK. Maar dat zou toch het grootst mogelijke schandaal geven! O Johan, ben jij daar nog? LONA. Maak dat je wegkomt, jongen; blijf niet hier in de kameratmosfeer omhangen; ga den tuin in en praat een beetje met Dina. JOHAN. Dat was ik juist van plan. MEVR. BERNICK. Maar....
Ik heb nu dikwijls de japon met den sleep aan; je weet wel, waar je altijd op trapte en waarop je eens ging liggen om je te laten meesleepen. En weet je nog hoe papa toen lachte en zeide dat jij mij bespotte? Maar nu draag ik die dikwijls, zoodat ik op een dame gelijk, en zal dus misschien wel gauw trouwen. Dan mag je komen, Cae. Ik verlang erg naar je en in het geheim blijf ik altijd
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek