United States or Sudan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Toen allen haar verguisden, allen die honderdmaal slechter zijn dan zij, vond ik, dat zij zeer goed had gehandeld. Ik kan het Wronsky niet vergeven, dat hij het mij niet heeft laten weten toen zij hier in Petersburg waren. Ik zou haar bepaald hebben bezocht en zou overal met haar zijn rondgereden. Ik bid u, zeg haar, hoeveel ik van haar houd. Maar vertel mij ook iets van haar."
Daarom bid ik U bij den eenigen God, dat gij hem hierover zult onderhouden en verzoeken, dat hij verder niet meer zoo handelt. Er zijn genoeg andere vrouwen, die gelukkig daartoe bereid zijn en het zal hun behagen door hem bespied en begeerd te worden, terwijl het voor mij een zeer hinderlijke last is, daar ik op geenerlei wijze in zoo iets zin heb.
Bid maar één keer met me op uw knieën en dan praten wij tot aan den morgen.« »Naar buiten! Naar buiten!« antwoordde Fagin, duwde den jongen naar de deur en keek met vagen blik over zijn hoofd heen. »Zeg, dat ik in slaap ben gevallen jou zullen ze gelooven. Je kan me naar buiten krijgen, als je mij zoo meeneemt. Toe dan, toe dan!«
Toen die kwam, vroeg zij verlegen of hij Antigono van Famagosta was gelijk zij geloofde. Antigono antwoordde van ja en zeide bovendien: Madonna, ik meen u te herkennen, maar ik kan mij op geenerlei wijze herinneren vanwaar, en bid u daarom, indien dit u niet hindert dat gij mij in het geheugen terugbrengt wie gij zijt.
"Je mag eve bidde nog, Arie uit de Hazestraat... Dan is 't uit"... "Laat me nou leve... 'k Zel nooit meer hier komme"... "'k Begin al te tellen... tot honderd... Bid nou maar gauw... anders is 't uit"...
Mijnheer Kortenaer boezemt mij in het geheel geen vertrouwen in; doch dat neemt niet weg dat ik hem zeer beminnelijk vind. Te beminnelijker misschien naarmate ik hem voor gevaarlijker houd." "Laat ons niet met woorden spelen, bid ik u. Waarom geeft gij aan mijnheer Ruardi de voorkeur boven mijnheer Lefebvre? Dat intrigeert mij.
Maar spreek zacht, bid ik u. Men kon ons beluisteren, en...." "En men zou nog niets verstaan," viel Bos in, "zoolang de vrienden beneden zoo luidruchtig blijven, dat onze woorden door hun gezang gesmoord worden. Ik spreek niet van het bewaren mijner geheimen; ik vraag, wat uw bezoek op een zoo ongelegen uur, wat de juweelen te beduiden hebben, die ik op de tafel zie?"
"Ik bid u, om 's hemels wille, eerwaarde vader," hernam ze in zijn eigene taal, "met uw geestelijken troost een gekwetsten gevangene in dit kasteel te bezoeken, en hem en ons dat medelijden te betoonen, hetwelk uwe heilige stand u voorschrijft. Nooit zal eene goede daad uw klooster zooveel voordeel aangebracht hebben."
"Ik ben geen priester, schoon ik het gewaad eens priesters draag." "Priester, of leek," antwoordde Ulrica, "ge zijt de eerste, dien ik sedert twintig jaren zie, welke God vreest, of den mensch acht, en wilt ge mij aan de wanhoop overlaten?" "Heb berouw," hernam Cedric. "Bid en doe boete, en ge zult gehoor vinden. Maar ik kan, ik wil niet langer bij u blijven."
Hoe geniet verder de jongelingsleeftijd, die hierop volgt, alle gunst, hoe zijn allen dezen van harte genegen, met welk een ijver helpen zij hem vooruit, hoe vriendelijk reiken zij hem de behulpzame hand! Maar waaraan, bid ik u, heeft de jeugd dit hulpbetoon te danken? Waaraan behalve aan mij?
Woord Van De Dag