United States or Curaçao ? Vote for the TOP Country of the Week !
Tom hield de hand van zijnen meester vast, en terwijl de tranen over zijne zwarte wangen rolden, zag hij om hulp waarheen hij steeds gewoon was op te zien. "Bid dat dit kort mag duren!" zeide St. Clare. "Het is eene marteling voor mijn hart." "O, gezegend zij de Heere! Het is over het is over, lieve meester," zeide Tom. "Zie haar maar aan."
VALENTIJN. O ja, mijn vorst. HERTOG. Zoo laat me uw mantel zien, Ik schaf er mij een aan van zulk een lengte. VALENTIJN. O, ied're mantel kan u dienen, heer. HERTOG. Hoe hang ik zulk een mantel mij wel om'? Ik bid u, laat mij dien van u beproeven. Wat is dat voor een brief? Aan wie? "Aan Silvia"! En hier een werktuig, juist als ik behoef. Ik ben zoo vrij het zegel te verbreken.
"Dochter," antwoordde Cedric, zeer verlegen, "mijn kort verblijf in dit kasteel vergunt mij niet, de plichten van mijn ambt te verrichten. Ik moet dadelijk weg er hangt leven en dood van mijn spoed af." "En evenwel, vader, bid ik u, bij de gelofte, welke gij gedaan hebt," hernam de smeekende, "de onderdrukten en ellendigen niet zonder raad of bijstand te laten!"
"Dat weet ik niet, dat weet ze denkelijk zelve niet; mij althans heeft ze 't niet willen zeggen." "Ze gaat zeker haar intrek nemen bij Willibald!" "Neen, dat geloof ik niet; want dien heeft ze laten wegtrekken zonder hem iets te zeggen; daarbij, die is majoor geworden, en zijn garnizoen is in Noord-Brabant. Neen; die is er buiten." "Maar ik bid u, vertel mij geregeld wat er gebeurd is."
Als Steinhausen u op dit oogenblik zag, zou hij zeker geen moed hebben om u eene dwaasheid voor te stellen, maar, ziet gij, het zou zoo'n onberedeneerde stap niet zijn van uwe zijde, en ik zou u geen ongelijk kunnen geven, dat gij eens eindelijk voor u zelve gingt leven; maar toch Claudine, toch, deze of een ander, doe het nooit, nooit, zoolang ik leef, ik bid er u om, wat zou er van mij, armen, ouden man, worden, als ik mijne Claudine moest missen."
»Maar al te spoedig zullen uwe armen zich weder naar hen uitstrekken!" zuchtte Rhodopis. »Met afgunstige blikken beschouwen zij het geluk der stervelingen, en wegen hun het booze met kwistige, het goede met karige handen toe. Ga thans ter ruste, mijn kind, en bid met mij, dat dit alles een gelukkig einde moge nemen.
Wat ik meen, is... doch ik kan het niet onder woorden brengen. Geef mij, bid ik u," en zij wees naar eene kleine werktafel, waarop tusschen eene bloemvaas en een borduurpatroon eenige fraaigebonden boeken lagen, "geef mij dat boek, en ik zal trachten, u mijne bedoeling duidelijk te maken." Hij stond op en zocht. "Bedoelt gij dit?" vroeg hij, een der boeken omhoog heffend.
De avond was zoo schoon, dat zij den lust niet kon weêrstaan, met hare vrienden een tochtje op den Nijl te maken. Twee uren geleden, bij het ondergaan der zon, staken zij van wal, en de maaltijd is reeds bereid . Zij kunnen niet lang meer uitblijven. Ik bid u, Phanes, heb dus een weinig geduld, en volg mij intusschen naar binnen.
En zoo, mijn goede pastoor Doening, wordt al talrijker de staat der onvolledigen, de staat die aan het gebeuren is, al talrijker en talrijker, naarmate de redeneering hooger holt. Dat noemt gij vooruitgang. Maar zeg mij, bid ik u: wie gaat in zulke omstandigheden vooruit?
Zal ik u niet meer zien, Adolf en wilt gij mij doen sterven? O blijf hier verlaat mij niet, ik bid u, gij, mijn enige troost, mijn enige vriend op aarde, aanhoor mijn spreken; want zonder u, Adolf, kon ik niet meer leven!" Welke drift was nu de sterkste in het hart des ridders? De vervoerende blijdschap, welke deze liefdewoorden hem gaven, of de droefheid die hij bij 's meisjes druk gevoelde?
Woord Van De Dag