Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 november 2025
Bets keek, en werd bleek van verrukking en verrassing, want daar stond eene kleine piano met een brief er boven op, geadresseerd aan: Mejuffrouw Elizabeth March. "Voor mij?" fluisterde Bets en hield zich vast aan Jo, met een gevoel, alsof ze op den grond zou vallen; het was alles zoo wonderlijk, zoo overstelpend! "Ja; heelemaal voor jou, lieveling. Is dat niet kranig van hem?
"Annie Moffat heeft blauwe en rose lintjes in haar onderlijfjes; zou jij er ook niet een paar door de mijne willen rijgen?" vroeg ze, toen Bets met een berg schoon strijkgoed, versch uit Hanna's handen, kwam aandragen. "Hé, neen, dat zou ik niet doen; de lintjes zouden niet in overeenstemming zijn met je eenvoudige lijfjes, waaraan maar een onnoozel kantje zit.
Meta wou graag van voren een paar krullen hebben en Jo nam op zich de papillotten er met een gloeiende tang in te branden. "Moeten ze zoo rooken?" vroeg Bets van haar zetel op het bed. "Dat is het vocht dat verdampt," zei Jo. "Wat een rare lucht! het ruikt net naar verbrande veeren," vond Amy en streek hare eigen mooie krullen met voldoening glad.
Buiten in den tuin stond een prachtige sneeuwjonkvrouw, met een krans van hulst om het hoofd, in de eene hand een mandje met vruchten en bloemen, in de andere eene groote rol nieuwe muziek, en op de kille schouders een voetenzak met alle kleuren van den regenboog, terwijl op een rose strook papier, het volgende Kerstlied uit haar mond vloeide: DE JONKVROUW TOT BETS.
"Wie heeft het je dan verteld?" vroeg Jo snibbig. "Een geest." "Neen, ik heb het gedaan om hem eens te amuseeren op een avond, toen jullie allemaal uit waren, en hij zich zoo verveelde. Hij vond het niets gek; dus brom er maar niet over, Jo," zei Bets onderdanig. "Je kunt geen geheim bewaren. Nu, het doet er niet toe, het wint nu alweer moeite uit."
De bezoekster zag er blozend en vriendelijk uit en was volmaakt op haar gemak; in de eene hand hield ze een dekschaaltje en in de andere Bets' drie kleine katjes. "Hier ben ik met pak en zak," zei ze vroolijk. "Moeder laat je vriendelijk groeten en was heel blij, dat ik iets voor je kon doen.
"Speel je?" vroeg ze, met iets van eerbied in haar stem, aan Laurie. "Soms," antwoordde hij bescheiden. "Och, speel dan nu eens, ik zou 't zoo graag eens willen hooren, om het aan Bets te kunnen vertellen." "Wil jij niet eerst?" "Ik zou niet weten hoe; te dom om 't te leeren, maar ik houd dol veel van muziek."
's Morgens was het bitter koud; ze liet haar kostelijk warm puddingtrommeltje in de goot vallen, tante March had een aanval van rusteloosheid, Meta was afgetrokken, Bets keek bedroefd en neerslachtig toen ze thuiskwam, en Amy praatte gedurig over menschen, die altijd den mond vol hadden van goed te worden en er toch niet naar wilden streven, zelfs niet, wanneer andere menschen hun een goed voorbeeld gaven.
"Heel goed, ik kan den heelen dag wel praten, als je me maar aan den gang brengt. Bets zegt, dat ik nooit weet op te houden." "Is Bets niet het meisje met de roode wangen, dat veel thuis blijft en soms uitgaat met een mandje?" vroeg Laurie belangstellend. "Ja, dat is Bets, ze is mijn lievelingetje en een echte dot." "De mooie is Meta, en de kleine met de krullen Amy, is 't niet?"
"Heb je daar iets moois?" vroeg Meta neerbuigend. "'t Is maar een verhaaltje, het beteekent niet veel, geloof ik," antwoordde Jo, terwijl ze zorgvuldig den naam van het nieuwsblad bedekt hield. "Lees het liever hardop, dan hooren wij het meteen en heb je zelf iets te doen," zei Amy op haar deftigsten toon. "Hoe heet het?" vroeg Bets, verwonderd dat Jo haar gezicht achter het blad verborgen hield.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek