United States or Angola ? Vote for the TOP Country of the Week !
Onmiddellijk begaven Hercules, Bat Austin en Dick Sand zich naar de monding der rivier. Maar toen zij aan den oever kwamen, zagen en hoorden zij niets. Dingo zweeg nu. Dick Sand en de negers keerden naar de grot terug. De slaapgelegenheden werden zoo goed mogelijk ingericht. De zwarten maakten zich gereed om beurtelings buiten te waken. Maar Mevr. Weldon was ongerust en kon niet slapen.
Vrient, daer moet ic meer van horen: Ic bits u, secht mi, hoe was si gheheten? Vrient, die waerheit seldi weten: Si es gheheten Sanderijn, Si en mochte niet noyaelder sijn, Noch bat ghemaect van haren live. Si en gelijct ghenen wive, Die hier in den lande gheseten si; Want si es scone ende goet daerbi.
Men kon zien dat hij volstrekt niet onverschillig was voor den toorn van het krachtige dier. "'t Is Negoro niet!" zeide Hercules. "We verliezen niets met den ruil!" antwoordde Bat. "Neen," zei de leerling, "'t Is waarschijnlijk een inboorling die ons het onaangename van onze scheiding zal besparen. Eindelijk zullen we dan toch eens te weten komen waar we juist zijn!"
Dick Sand en de negers konden zich gemakkelijk in het ruim laten afzakken, na zich door middel van de touwen, die langs de zijde van de Pelgrim hingen op het dek geheschen te hebben. Terwijl Tom, Hercules, Bat en Austin zich bezighielden met alles uit de kombuis te halen wat hun nuttig kon zijn, zoowel spijzen als dranken, drong de leerling in de kerk door.
Bat. en Gen. Bat. Bat. Bat. Bat. In het vaderland is de Sperwer niet terug geweest. Door eene onjuiste lezing van den aanhef van een der gedrukte journalen (uitg.-Saagman) of door den Franschen vertaler te volgen, kwam Tiele tot de volgende aanteekening in zijn Mémoire bibliographique, bl. 274: "Parti des Pays-Bas le 10 Janvier 1653, le Yacht de Sperwer (l'Epervier) arriva le 1er Juin de la même année
Dick Sand, vergezeld van Bat en Austin, ging naar boven en nam, ofschoon niet zonder moeite, het bramzeil in. Met minder dreigend weer, zou hij de twee raas niet hebben afgenomen, maar, daar hij voorzag dat hij waarschijnlijk verplicht zou zijn de bramsteng te schieten en die zelfs geheel aan dek te nemen, nam hij de beide raas af.
De wind was gaan liggen, geen blad bewoog zich. Een diepe stilte volgde op het geruisch van den dag, en het was alsof de zware dampkring, met electriciteit verzadigd, ongeschikt werd tot het overbrengen van geluiden. Dick Sand, Austin en Bat waakten te zamen. Zij trachtten in dien stikdonkeren nacht te zien, te hooren of eenig lichtschijnsel, eenig verdacht geluid hun oogen of ooren trof.
Weldon, terwijl zij een blik naar Dick Sand wierp die alleen door haar begrepen werd, "en als hij het niet is, wie is het dan?" "Wij zullen het spoedig weten, Mevr. Weldon," antwoordde de leerling. Daarna, zich tot Bat, Austin en Hercules wendende: "Wapent u, vrienden, en komt mee!" De negers namen ieder een geweer en een hartsvanger, evenals Dick Sand gedaan had.
Men moest dus doen als vroeger, namelijk de ra op den rand laten loopen, een zeil door den wind geslagen naar zich toe halen en de rifseizings stevig vastknoopen. Dat alles was moeielijk, gevaarlijk en duurde lang, maar eindelijk gaf het gereefde marszeil minder vat aan den wind en daardoor werd de schoenerbrik aanmerkelijk verlicht. Dick Sand kwam met Bat en Austin weder beneden.
"Ik ook," voegde de oude Tom er bij, wiens woorden door Bat, Actéon en Austin bevestigd werden. "Viervoetige struisvogels!" riep Harris lachend uit. "Dat zou nog al aardig zijn!" "Ook meenden we," hernam Dick Sand, "dat het giraffen en geen struisvogels waren." "Neen, mijn jonge vriend, neen!" zei Harris.
Woord Van De Dag