Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juni 2025
Enjolras had tot de soldaten geroepen: "Nadert niet!" en een officier, hieraan niet gehoorzamende, werd door Enjolras gedood. Thans was hij op de kleine binnenplaats der barricade, tegen het huis Corinthe, in de eene hand den degen, in de andere de karabijn, de deur der herberg open houdende, welke hij voor de aanvallers versperde. Hij riep tot de wanhopigen: "Er is slechts één open deur. Deze."
Zij zweeg, en van de treurige gedachten, die waarschijnlijk haar geest vervulden, tot iets anders overgaande, vroeg zij met een smartelijken glimlach: "Gij vindt mij leelijk, niet waar?" Zij vervolgde: "Weet ge, ge zijt verloren! Niemand zal thans de barricade kunnen verlaten. Ik ben 't, die u hier heb gevoerd. Ge zult sterven; ik reken er zeker op.
De man riep dit luide en allen schreeuwden, dat het kleine beeld hun veldteeken zou zijn. Ze plaatsten het op den top der barricade en plantten het daar als een banier. Onder degenen, die de barricade verdedigden, was een man, die geen arme arbeider, maar een geleerde was, die zijn gansche leven in de studeerkamer had doorgebracht.
Eensklaps zagen de belegerden een helm, die op een naburig dak in de zon glinsterde. Een pompier stond tegen een hoogen schoorsteen als op schildwacht. Zijn blik viel lijnrecht in de barricade. "Dat is een lastige toeschouwer," zei Enjolras. Jean Valjean had aan Enjolras diens karabijn wedergegeven, maar hij had zijn geweer.
De geheele barricade schoot; de losbranding was vreeselijk; een rookwolk overdekte en omhulde het kanonstuk en de manschappen; na eenige seconden verdween de rookwolk, en het kanon en de manschappen kwamen weder te voorschijn; die het geschut bedienden rolden het langzaam, regelrecht en zonder overhaasting voor de barricade. Niemand was getroffen.
Barthélemy was mager, klein, bleek, zwijgend, een soort van treurige straatjongen, die door een stadssergeant geslagen, op dezen loerde, hem opwachtte en doodde, en, zeventien jaren oud, naar het bagno werd gezonden. Hij verliet het en maakte deze barricade. Later, toen beiden te Londen ballingen waren, doodde, helaas! Barthélemy Cournet. 't Was een treurig tweegevecht.
Op de stem van Marius ijlde de straatjongen bereidvaardig en vroolijk toe. "Wilt ge iets voor mij doen?" "Alles," zei Gavroche. "Mijn lieve Hemel, zonder u was ik om zeep geweest." "Ge ziet dezen brief?" "Ja." "Neem hem. De moedige knaap hernam: "Heel gaarne! Maar men zal intusschen de barricade innemen, en ik zal er niet bij zijn."
Thans, op klaarlichten dag, was in deze wijde straat een overrompeling bepaald onmogelijk; bovendien had het geweld zich ontmaskerd, het kanon was beginnen te bulderen, en het leger stormde tegen de barricade. De woede was nu behendigheid.
Zes aan de dakvensters en aan het venster der eerste verdieping, om door de schietgaten op de aanvallers te vuren. Geen enkel nutteloos arbeider mag hier blijven. Aanstonds, zoodra de trom den aanval slaat, moeten de twintig man van beneden naar de barricade ijlen. De eerst aangekomenen zullen de beste plaatsen hebben."
Zij was Courfeyrac gevolgd, zij had kennis genomen van de plaats waar de barricade werd opgericht; en, overtuigd, dat Marius, die geen bericht had ontvangen en wiens brief zij had onderschept, tegen den avond zich naar de gewone vereenigingsplaats van elken avond zou begeven, was zij naar de straat Plumet gegaan, had er Marius gewacht en hem in naam zijner vrienden de oproeping gedaan, die, zoo zij meende, hem naar de barricade moest voeren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek