Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
Nog erger: u zelf bestelde den dag na mijn voorstel bij de Chineesche gieters een klokje voor Sinte Barbara. En de wetenschap leert dat het gevaarlijk is klokken aan te raken bij onweer. En zeg me nu 's: hoe kwam het, dat in '70, toen de bliksem in Binjan insloeg, die juist in de kerk terecht kwam en de klok en 't altaar vernielde? Wat deed toen dat klokje van Sinte Barbara?"
Barbara, hé toch!" Terstond kwam er uit het venster een lachend vrouwehoofd voor den dag, niet mooi, niet jong, maar rond en blozend als een wijnappel. Dit hoofd liet, al grinnikend en knikkend, een paar rijen tanden zien, op welke een hofdentist had kunnen verlieven, en een stel oogen, die glinsterden als de stukken rooktoopaas waarover de eigenares zich heenboog.
Woedend over deze, in zijne oogen althans hoogst onrechtvaardige handelwijs, wierp Joan zich tusschen moeder en zoon, zocht dezen laatsten uit hare handen te scheuren en deed zijn pogingen met krabben en beten verzeld gaan; doch Barbara greep hem in den halskraag, gaf hem een duchtige oorvijg, en zette hem vrij onzacht de heining over op den weg, waarna zij, onder vele scheldwoorden tegen de beide knapen, Hendrik met eenige schoppen in huis joeg.
Een moedig burger van Nowgorod, Gabriël genaamd, had zich met Barbara zijne vrouw, in het pas gestichte dorp Tolvoi, nabij het meer Onega, gevestigd. Deze lieden hadden een zoon, Zosimus geheeten, die, van zijne kindsheid Gode gewijd, reeds als knaap de klooster-gelofte had afgelegd.
Tournel vervolgt: "...Juffrouw Barbara zal nu niet meer over mijn gezaag te klagen hebben; zelfs mijn phantaseeren zal, hoop ik, nu genade vinden in haar oogen." "Zoo, denkt hij dat?" pruttelt de matrone. "Hm! hij kon zich wel eens vergissen; wat wordt die jongen pedant!" "Pedant? Geen zweem er van, Barbara!"
Tot aller verwondering was Dorus zelfs niet boos geworden, toen juffrouw Barbara, zonder hem evenwel te willen kwetsen, onnadenkend vroeg: "Vind je 't hier niet vrij wat plezieriger dan in zoo'n kermistent?" Slechts eenmaal was Dorus weer zenuwachtig en gejaagd geweest, namelijk op een avond dat Augusta met Albertine zong.
"Dat heb je al zoo dikwijls gezegd, Barbara," riep Tournel lachend, "dat we best weten, hoe je 't meent." De nieuwe viool was een welkome gast. Tournel werd niet moede den lof er van te bezingen. "Jongens, jongens! Dorus, je bent zeker onder een gelukkig gesternte geboren. Een viool met dien toon is alles voor je waard. 't Is een lot uit de loterij." Opnieuw begon Dorus nu te leeren en te werken.
"Omdat u het graag heeft; om juffrouw Barbara doe ik 't waarachtig niet." "Zoo; maar je moet er om je zelf heen gaan." "Om mij zelf?" "Ja, omdat God 't wil." "Hm! 't zal God wat kunnen schelen, of een jongen als ik in de kerk komt." "Foei, Dorus, je moogt niet spotten." Augusta kon nauwelijks een lach bedwingen. "Ik spot niet." "Dat doe je wel.
Het belangrijkste gebouw van Breda is de Groote kerk met haar toren, die aan de Groote markt verrijst. Het jaartal van den bouw der kerk weet men niet met zekerheid, doch waarschijnlijk kan men dit omstreeks 1388 stellen. Deze kerk was eerst aan de H. Barbara, de patrones der stad, gewijd, later aan de H. Maagd, waarnaar zij "Lieve Vrouwekerk" werd genoemd.
Gelukkig heeft geen van 't drietal de vleiende pantomine van nicht Barbara opgemerkt, en als zij vertrokken is, zegt Dorus: "Augusta, ik dank je; dat was ferm gesproken."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek