Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 mei 2025
"Eilieve, Barbara, wees zoo goed en ga mijn schoonen buit eens opzoeken," zeide Van Rodenberg tot de waardin, die reeds voor eenige oogenblikken de kamer was binnengekomen: "Ik geloof," vervolgde hij: "dat het fijne ding wat opwekkingsmiddelen zal noodig hebben; gedurende den geheelen tocht is zij buiten kennis geweest."
"Goeie hemel! hij is dronken," denkt Barbara, als zij hem vol verbazing nakijkt. Hoofdschuddend gaat zij weer naar binnen bij het vuur zitten en pruttelt in stilte: "Daar heb 't 't nu al weer; dat zal wel een aardje naar zijn vaartje zijn. Jammer van den jongen, jammer!"
Bijna had dat woord aan zijn verblijf bij Tournel een plotseling einde gemaakt, en 't was Augusta, die hem overreedde om aan nicht Barbara vergiffenis te vragen voor dit woord. Trouwhartig zei Dorus: "'k Doe het, omdat u het hebben wilt, jongejuffrouw, en ik zal haar zeggen, dat 't mij spijt, maar dat ze toch een serp...."
Wèl wonder, dat ik dáárbij niet den nek gebroken heb; want het uitstek, waarop ik mij gewaagd had, waggelde onder mijnen voet, en duidelijk hoorde ik in den steen de kabouterlui hameren en beitelen." »En =als= ge nu eens, broeder Rochus" viel Barbara in, terwijl zij de handen zich over de borst vouwde »=als= ge nu bij die strapatzen eens om het leven gekomen waart?"
"Zeker! zoo dadelijk zul je 't hooren." Tournel vervolgt met lezen: "... Ik verlang er ook naar u allen weer te zien en voor u te spelen. Juffrouw Barbara zal..." "Wat zal juffrouw Barbara?" vraagt eensklaps de huisgeest van den muziekmeester, met een stapel borden in de handen en een paar opgerolde servetten onder den arm binnenkomend. "Stoor me niet."
Maar toen hij, een kwartier daarna, haar wederzag, had hij haar hand gegrepen, die gedrukt en gevraagd: "Ben je nog boos, juffrouw Barbara?" "Ja, kwaje jongen!" "Kom! word maar weer goed.
»Broeder! zwijg toch!" riep Barbara, met eene allervermakelijkste uitdrukking van schrik en verbazing op haar gelaat: »Zwijg toch! Zóó heb ik je nog nooit hooren spreken!" »Barbertjelief", hernam hij vaderlijk: »ééns moet de waarheid aan het licht. Wij allen zijn zwakke stervelingen. En wat mij betreft ik ben nu oud genoeg om te mogen bekennen dat ik eenmaal jong was!
De oude muziekmeester geraakt in vuur, als hij over zijn kleinkind spreekt, en wordt niet moede al haar deugden en voortreffelijke hoedanigheden op te sommen. En als hij eindelijk zegt: "Ja, ja! ze is nu geen kind meer, al wil Barbara haar ook nog zoo graag klein houden. Wil ik je eens wat vertellen? Maar geheel entre-nous hoor!
"'k Geloof het graag, juffrouw Barbara," valt Dorus min of meer onbescheiden in. Tournel, die aan het gelaat van zijn nicht ziet, dat er slecht weer op komst is, mengt zich in het gesprek door te vragen: "En mij, vind je mij niet veranderd, grijzer geworden? Maar Barbara heeft de eeuwige jeugd, is't niet zoo?"
Daarenboven was, bij hun huwelijk, als een plechtige voorwaarde door den Predikant bepaald, dat Barbara nooit in de studeerkamer zou verschijnen, noch er eenig gezag uitoefenen, 't zij in eigen persoon, 't zij door middel van meid of kinderen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek