Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 mei 2025
"Wel heb ik van m'n leven, dat's Ali Baba!" riep Scrooge verrukt uit. "'t Is die goeie, echte, ouwe Ali Baba! Ja, ja, ik ken hem nog wel! Eens met Kersttijd, toen dat eenzame kind daar heelemaal aan zichzelf was overgelaten, kwam hij werkelijk voor het eerst, net als nu. Arme jongen! En Valentijn," zeide Scrooge, "en zijn wilde broeder Orson; daar gaan ze!
Zo zijn er ook zelfs in het oudste deel van de Mabinogion, voortdurend trekken die opvallend aan Oosterse motieven doen denken, zo b.v. de »Vriendschapsproef", twee vrienden die elkaars plaats innemen, maar tegenover elkaars echtgenoot vriendentrouw bewaren of wel de geschiedenis van Ali Baba en de oliezakken die wij herkennen, of wel verwoeste prachtige toversloten, waar de bezoeker tot steen wordt, zodra hij een gouden schaal aanraakt.
De andere volkeren zijn barbaren; hun geheele taal is "baba", en niemand kan hen verstaan." Er waren bijna evenveel verhalen omtrent helden als omtrent goden. De helden waren mannen, die de ééne of andere daad van groote dapperheid hadden verricht. Gewoonlijk waren zij de zonen van een god of godin en van een sterfelijk wezen. Bijna iedere stad van Griekenland, hoe klein ook, had haar held.
"Kijk eens wat een mooie noten ginds groeien, en daar staat ook een groote, wilde appelboom. Wat zou hij gauw geplunderd zijn, als hier kleine jongens langskwamen!" "O, dat is heerlijk!" riep Bobo blij uit. "Och Cascaret, wees eens lief en haal wat appels en noten voor die arme Baba; ze heeft zoo'n honger!" Cascaret was er dadelijk toe bereid.
Wij hebben den Chinees gezien, die dat moois schiep. Een doodgewone, sjofele baba! Beelden van pleisterwerk, menschen-draken, tijgers, staan op 't gras verspreid, die ook waren de scheppingen van dien Chinees. 't Is jammer, dat men op de poort, die toegang verleent tot dien sprookjestuin, twee beelden van Europeesche afkomst heeft geplaatst; dat verstoort de harmonie.
"Een mooie maaltijd voor iemand, die altijd honger heeft," riep ze smalend uit. "Daar zal je niet ver mee komen!" Ongelukkigerwijze was dit maar al te waar. Door Bibi's ongevoelige woorden werd Baba onzacht tot de werkelijkheid teruggebracht en bespeurde weldra, dat haar eetlust eerder toe- dan afgenomen was na 't gebruik van 't frissche, maar weinig voedzame hapje.
Colas had een dwarspad genomen en zoo zagen onze kleine meisjes op een oogenblik dat zij het 't minst verwachtten, eensklaps, dat zij vlak bij huis waren. Baba en Bobo zetten 't juichend op een loopen en Colas dartelde met Cascaret om haar beidjes heen, om te toonen, dat zij in haar blijdschap deelden.
"Hè neen, laten we daar niet heengaan, we zullen nog verdwalen," zei Bobo. "We moeten naar huis, 't is al zoo laat," riep Baba. "Toe, laten we nu maar omkeeren." "Ik wil enkel tot aan die eerste kromming loopen," antwoordde Bibi. "Gaan jullie mee! We moeten toch eens zien wat er dan volgt." De andere twee hielden zich doof. Toen ging 't geslepen, kleine nest op den grond liggen.
Wij woonden in Kerman en waren juist uitgegaan voor ons vacantie-uitstapje naar dien mooien tuin van Mahoen, toen er een dringende boodschap kwam bij mijn man van Khan Baba Khan, om hem te vragen, of hij bij den zieke wou komen.
Baba, de smulgraag, die geheel en al door haar verlangen naar een boterham beheerscht werd, deed niets dan klagen en schreien. Ze had toch zoo'n honger, verklaarde ze gedurig. Eindelijk wendde zij zich rechtstreeks tot haar schaap. "Och," zei ze, "je weet hier zoo goed den weg, kan jij me nu niet ergens wat aanwijzen, dat ik zou kunnen opeten?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek