Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 mei 2025
Deze secte is niet uitgebreid, omdat men hare voorschriften en lichaamskastijdingen te streng vindt, doch het volk acht hare belijders hoog om hunne vroomheid. De stichter der orde, Chadri Hadzi Baba, ligt in een klooster bij Rustschuk begraven, welk klooster voor zeer heilig gehouden wordt.
Bibi schaterde 't uit, toen zij de teleurgestelde gezichten van haar vriendinnetjes zag. Ze nam Baba aan de hand. "We zullen verderop nog wel aardbeien vinden," zei ze en trok haar uit alle macht mee. Bobo moest toen wel volgen, maar 't ging voetje voor voetje, en ze was op 't punt van te gaan schreien.
Deze aardige vleierij beleefde nu minstens haar honderdsten druk, maar mademoiselle Sidonie vond ze desniettemin prachtig. "U vleit me," meende ze te moeten antwoorden. "Ah, mademoiselle, ik verzeker u, dat u mij even bevallig toeschijnt als de drie Gratiën!" "Ali Baba is beslist zeer galant," dacht Sidonie .... "Bent u werkelijk een Turk?" vroeg zij dan aan Rodolphe.
Zij sliepte de twee anderen uit en vierde haar spotlust zoodanig bot, dat zij zich niet tegen haar durfden te verzetten. Bobo schaamde zich over haar luiheid, Baba over haar gulzigheid en zoo volgden ze allebei hoewel schoorvoetend 't spotachtige, kleine nest.
De heer Lynch had dezen berg beklommen, en in de nabijheid van den krater een ziaret ontdekt, een soort bedehuis voor pelgrims, waar mohammedaansche vrouwen, met bloote voeten op het ijs staande, in aanbidding knielden voor een hertengewei. De andere ziaret bevond zich op den top van den Bingoel, zoogenaamd een gedenkteeken ter herinnering aan Goshkar Baba, den schoenmaker van den Profeet.
Zij legde er een stapje op en haalde de vroolijke zangstertjes van lieverlede in. De mooie, groote noten en gave appels, waarvan zij Baba en ook Bobo had zien genieten, hadden haar in herinnering gebracht, dat ze in lang niets genuttigd had. Hoe graag zou zij nu ook wat te knabbelen willen hebben! Ten laatste besloot zij de hulp in te roepen van haar, die ze daarnet zoo hardvochtig behandeld had.
Toen zij aan 't bewuste punt waren gekomen, was Bobo al moe en had dus wel graag willen omkeeren, terwijl Baba, die zich bedacht, dat de boterhammen over een half uurtje thuis zouden klaar staan, er ook niet veel zin in had nog verder te gaan. Maar Bibi, die zich boven dit alles verheven voelde, lachte wat om zulke bedenkingen.
Steeds verder en verder troonde ze haar vriendinnetjes mee, iederen inval van 't oogenblik volgend, zoodat, toen er eindelijk sprake van was langs denzelfden weg naar huis terug te keeren, niemand meer wist welken kant uit te moeten gaan. Groote ontsteltenis was er op de gezichtjes van Baba en Bobo te lezen, maar Bibi hield zich groot.
"Is er soms iets, dat ik voor jullie kan doen?" "Och," zei Bobo, "die arme Baba heeft zoo'n trek!" "Ja, maar dat is 't niet alleen," voegde Baba er aan toe; "die arme Bobo is ook zoo moe. We zijn verdwaald en kunnen den weg naar huis maar niet weer terugvinden." De goede fee keek de kinderen oplettend aan en bemerkte toen wel waar de schoen wrong.
"O," riep ze, "wat een heerlijk plaatsje om uit te rusten en wat staan hier overal 'n aardbeien!" Toen zij dit hoorden, kwamen ze allebei aanloopen: Baba, de smulgraag, om er aardbeien te eten, Bobo, de luiwammes, om er languit op den grond te liggen. Maar 't "heerlijke" plaatsje was vol steenen en dorre takken en van aardbeien was niets te bespeuren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek