Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
Wij gingen van elkaar nadat zij ons een plaats had aangewezen, waar wij voor eenige dagen een schuilplaats zouden kunnen vinden. Die meid was de voorzienigheid van onzen troep. Wij kregen weldra een beetje geld, dat zij ons toezond en een bericht dat ons nog meer waard was, namelijk dat op die en die dag twee Engelsche milords langs die en die weg van Gibraltar naar Grenada zouden gaan.
A propo van meester Cattoir, ik heb er gisteren nog eens met mevreiwe over gesproken en zij heeft mij beloofd dat zij van morgen af nog eens over zijn verhooging van pensioen aan haar papa zou schrijven, maar dat de meester toch ook een beetje pasiensie moet hebben.
Een beetje hijgend en met moeite was ze bezig het kunststuk te volbrengen, terwijl Frits lachend op haar neerzag, toen zij plotseling ontsteld keek bij het hooren van een welbekende stem, die riep: "Hier zijn ze, hier zijn ze!" Snel liet Elsje hare armen zakken en trad achteruit, terwijl hare tante en Cécile naderden.
Gerard sprak met overtuiging, terwijl hij eerst, 'n beetje over de tafel geleund, Han en Else nog 's hartelijk gelukwenschte, daarna zich richtte tot de meisjes in 't algemeen, die voor 't eerst 'n feestje met hen hadden willen meemaken.
En de man had gelijk, want als hij bezweek voor ons smeeken, was binnen een halfuur de erge hoofdpijn gezakt en zaten we, zoo ongeveer om halftien in den voormiddag, een beetje te spelen, of drentelden door 't huis, door den winkel, als 't kon de straat op. Het was niet in mijn nadeel, dat ik nogal wit zag en teer was van gestel.
Bernard was de stemming van dat soort van kamers een beetje vergeten; 't was nu iets nieuws voor hem, iets bizonders, iets heel goeds en prettigs, en wat hij zoo zien kon, omdat hij er buiten stond, omdat hij er zoo heelemaal niet mee verwend was. 't Was dus weer zoo'n speciaal heimelijk genotje voor hem alleen.
"Ik laat je nu eens niet weer zoo rustig je gang gaan, Roodkapje," had Frits 's ochtends aan het ontbijt lachend gezegd. "Je blijft hier nu nog maar zoo kort, ik wil nu nog een beetje van je gezelschap profiteeren, daar moet je je dus maar in schikken." Cécile zorgde er echter wel voor dat Frits zich ook dezen ochtend meer met haar bemoeide dan met Elsje.
"O, wat gebeurt u, Jacob?" kreet de vrouw verschietend. "Hebt gij iets gezien?" "Ik heb niets gezien," was het antwoord; "maar ik hoorde achter mij eenen heeschen zucht gelijk de stem van Nox. Hij is dus tegenwoordig in deze kamer, zonder dat wij het wisten!" "Maar ik zelve heb dien zucht gelaten, ik ben een beetje verkouden." "Gij zijt het, die hebt gezucht, Peternelle? Wel zeker?"
En ja, daar kwamen ze aanzwieren: de varkenshoeder in zijn oud, vuil pak met zijn klingelenden pot aan den arm en de mooie, domme prinses in een prachtig balkleed. De prinses trok wel een beetje een vies gezicht en hield den varkenshoeder zoover mogelijk van zich af; maar ze danste toch met hem, om vooral dicht bij den klingelenden pot te blijven.
"Hè neen Missy, niet zoo'n boos gezicht zetten!" riep Cécile, terwijl ze naar de gouvernante toeging en haar zachte wang tegen de hare legde. "Toe, u ziet er veel gezelliger uit, als u zóó kijkt," vervolgde ze met haar arm om Missy's hals geslagen en smeekend en een beetje coquet tot haar opziende. "Kindje, kindje, wees toch zoo opgewonden niet!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek