Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juli 2025
Maar laten wij intusschen alles aandachtig gadeslaan en onzen arbeid voortzetten." De maand Januari brak aan. Het was het jaar 1867 dat nu begon. Zij gingen met hun zomerwerk ijverig voort. Gedurende de dagen, die nu volgden, begaven zich Harbert en Gideon Spilett naar de kraal, en overtuigden zich dat Ayrton van de woning, die zij hem gemaakt hadden, bezit had genomen.
De horizon was nog helder. Zij konden dus alles gemakkelijk onderscheiden, en Ayrton legde spoedig zijn verrekijker neer met de woorden: "Het is de Duncan niet! Zij kon het niet wezen!...." "Een half uur later zullen we weten welk schip het dan is," antwoordde de reporter.
De boot naderde zeer voorzichtig. Nog slechts twee kabellengten was zij van het eilandje verwijderd. Plotseling werden er twee schoten gelost. Een licht rookwolkje steeg boven de rotsen van het eiland. De man aan het roer en de man met het dieplood, stortten neder. Twee mannen vielen. Ayrton en Pencroff hadden, tegelijkertijd, er elk een getroffen.
Nieuwe rijkdom. De laatste overblijfselen. "Zij zijn in de lucht gesprongen!" "Ja, het is alsof Ayrton de lont in het kruit had geworpen!" antwoordde Pencroff, terwijl hij, gevolgd door Nab en Harbert, naar de opening snelde. "Maar wat is er gebeurd?" vroeg Gideon Spilett, nog ten hoogste verbaasd over deze onverwachte ontknooping.
Een tiental mannen lagen op het dek te slapen, maar het was zeer wel mogelijk, dat zich een grooter aantal in de kajuit bevond. Bovendien had Ayrton gemeend te verstaan, dat zij met hun vijftigen waren. Dit was zeer veel tegenover de zes kolonisten!
Ayrton gaf eerst geen antwoord, en Cyrus Smith speet het dat Pencroff dezen zoo plotseling die vraag had gedaan. Hij was zelfs getroffen toen Ayrton op zachtmoedigen toon antwoordde: "Ik heb ook eenmaal tot die jaguars behoort, mijnheer Pencroff, en ik heb dus geen recht daarover te oordeelen." Langzaam verwijderde hij zich. Pencroff had het begrepen. "Domoor, die ik ben!" riep hij uit.
Cyrus Smith bood hem aan om het koude jaargetij in het Rotshuis te komen doorbrengen, waar hij een beter verblijf zou vinden dan in de kraal, en Ayrton beloofde dit te doen, zoodra zijn werk in de kraal zou zijn afgeloopen. Hij kwam die belofte dan ook spoedig na.
Ayrton was dus niet meer in de kraal, of zoo hij er nog was, kon hij zich niet vrij meer bewegen? Moesten zij in dien stikdonkeren nacht er heen gaan? De een wilde vertrekken, de ander niet. "Maar," zeide Harbert, "misschien is er iets gebroken aan de telegraaf zoodat zij niet meer werkt." "Dat kan," zeide de reporter. "Laten wij tot morgen wachten," antwoordde Cyrus Smith.
"Het is mogelijk, dat Ayrton ons telegram niet ontvangen heeft en ook dat wij het zijne niet gekregen hebben." Bij het aanbreken van den dag, 11 November, zond Cyrus nog een telegram, maar ontving weder geen antwoord. Hij beproefde het nogmaals maar met denzelfden uitslag. "Naar de kraal!" zeide hij toen. "En goed gewapend ook!" voegde Pencroff er bij.
"Hebt gij begrepen, beste vrienden, hoe dat hageltje in het lichaam van het konijn gekomen is, zonder dat wij eenig spoor van een schipbreuk gevonden hebben; hoe die flesch, waarin die documenten lagen, ons juist bijtijds in handen is gekomen; hoe onze boot, nadat zij zich van haar touwen had losgerukt op het goede oogenblik de Mercy afzakte; hoe na de bestorming der apen, de ladder op een geschikt oogenblik weder boven uit het Rotshuis kwam, en eindelijk hoe het bericht dat Ayrton beweert nooit geschreven te hebben, in onze handen is gevallen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek