Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juli 2025
Gedurende al den tijd dat de kolonisten wegens de ziekte van Harbert in de kraal bleven, verlieten de zeeroovers hun hol niet en zelfs na de bergvlakte verwoest te hebben, achtten zij het nog niet voorzichtig het te verlaten. Ayrton werd intusschen mishandeld en verwachtte elken dag den dood, dien hij overtuigd was, niet te kunnen ontkomen. De derde week van Februari verliep.
"Neen, neen Ayrton," sprak Cyrus Smith levendig, "neen Ayrton, Pencroff wantrouwt u niet, gij hebt zijn woorden verkeerd begrepen." "Inderdaad," zeide de matroos, "ik stel Ayrton slechts voor hem tot het eilandje te vergezellen, het kan zijn, hoewel het niet waarschijnlijk is, dat eenige van die schelmen op de kust zwerven, en twee mannen zijn dan niet te veel, om te waarschuwen.
"Laat de Franklinberg dampen, rooken, sissen en vuurspuwen, zooveel hij wil, dat is geen reden voor ons om niets te doen! Kom, Ayrton, Nab, Harbert, mijnheer Cyrus en mijnheer Spilett, vandaag moet iedereen aan het werk! Binnen twee maanden moet onze nieuwe Bonadventure gereed zijn want dien naam mag zij dragen, niet waar? Laten wij dan geen tijd verliezen."
Dit was inderdaad een dringende behoefte, daar men zoo spoedig mogelijk een bericht naar het eiland Tabor moest brengen, waarin de nieuwe verblijfplaats van Ayrton werd vermeld. De Bonadventure bestond niet meer; er zouden dus minstens zes maanden verloopen, voordat een nieuw schip gereed was. De winter nu was op handen en de reis zou dus niet voor de volgende lente ondernomen kunnen worden.
"De Bonadventure!" riep Ayrton uit.... "Die bestaat niet meer." "Bestaat mijn Bonadventure niet meer!" schreeuwde Pencroff terwijl hij opvloog. "Neen," antwoordde Ayrton. "De boeven hebben haar in de kleine haven ontdekt, nu ongeveer acht dagen geleden, zij hebben zee gekozen, en...." "En?" vroeg Pencroff ademloos.
"Op zee?" vroeg Gideon Spilett. "Ja, naar het eiland Tabor," antwoordde Pencroff. "Wij moeten er een bericht brengen, dat de ligging van ons eiland aangeeft, opdat men wete waar Ayrton zich bevindt voor het geval dat het Schotsche jacht terug mocht komen om hem te halen." "Maar, Pencroff," vroeg Ayrton, "hoe zult gij deze reis maken?" "Met de Bonadventure!"
Ayrton wachtte hem daar. "De dieren zijn van alles voorzien, mijnheer Smith," zeide deze. "Goed Ayrton." "Zij schijnen onrustig, mijnheer." "Ja, het instinct spreekt in hen en het instinct bedriegt zich niet." "Wanneer ge wilt...." "Neem een lantaarn en een vuurslag, Ayrton," antwoordde de ingenieur, "en laten wij vertrekken." Ayrton deed wat hem gezegd was.
"Arme Ayrton! hij heeft toch evenveel recht als wij om hier te spreken!" "Ja," zeide Gideon Spilett, "maar zijn bescheidenheid doet hem eer aan, en wij moeten deze herinnering aan zijn vroeger leven eerbiedigen." "Gij hebt gelijk," antwoordde de matroos, "en ik zal voortaan oppassen. Maar laten wij tot onze vraag terugkeeren?
Zij waren tot in hun laatste verschansing teruggedrongen, en, hoewel het bovengedeelte van het schip nog niet gekalfaterd was, zoo besloten zij het toch in zee te laten. Pencroff en Ayrton hadden zich belast met de maatregelen hiertoe te nemen, die den volgenden dag, den 9de Maart zouden plaats hebben.
"Toch," merkte Pencroff op, "zoo hij nog niet krankzinnig was op het oogenblik toen hij zijn brief opstelde, en zoo het zeven of acht jaar geleden is dat hij die in zee geworpen heeft, hoe is het dan mogelijk dat die papieren niets van de vocht geleden hebben?" "Dat bewijst," antwoordde Cyrus Smith, "dat Ayrton zijn verstand nog niet sinds zoolang, als hij zelf zegt, verloren heeft."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek