Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juli 2025
Daardoor is zijn heerschappij gevestigd, en wordt zij door de geheele wereld gerechtvaardigd. En wie kon zeggen of Jup en Top zich ook niet een toekomst droomden? Ayrton hoopte in stilte, dat hij lord Glenarvan terug mocht zien en zich aan allen mocht vertoonen, zooals hij nu was: zedelijk geheel verbeterd. Den avond van 15 October was men langer blijven praten dan gewoonlijk. Het was negen uur.
Ik zal dus op het eilandje wachten en hem alleen naar het schip laten gaan, daar, hij zelf aangeboden heeft dit te doen." Toen de zaak alzoo geschikt was, nam Ayrton de noodige maatregelen tot zijn vertrek. Zijn plan was gevaarlijk, maar hij kon slagen, daar het een zeer donkere nacht was.
Spoedig waren zij dieper binnengedrongen, en daar stak Ayrton zijn lantaarn aan. Daarop nam hij de riemen en nadat zij de lantaarn in den top hadden geheschen, zoodat zij haar lichtstralen naar voren wierp, nam Cyrus het roer en stuurde de boot te midden der diepste duisternis door de grot. De Nautilus lag daar niet meer om dit sombere hol met haar stralen te verlichten.
Eensklaps op den morgen van 24 Maart strekten de armen van Ayrton zich naar een punt uit; hij richtte zich op, wierp zich op de knieën, en stond eindelijk op zijn beenen, en met bevende hand gaf hij een teeken.... Een schip was er in het gezicht van het eiland! Dat schip bevond zich niet doelloos in de zee.
Hij had diepe wonden aan handen en voeten. Cyrus Smith boog zich over hem. "Ayrton!" riep de ingenieur, terwijl hij den arm vatte van hem, dien hij zoo onverwacht terugvond. Ayrton opende zijn oogen, en zag Cyrus Smith en de anderen aan: "Zijt gij het!" riep hij uit. "Gij?" "Ayrton! Ayrton!" herhaalde Cyrus Smith. "Waar ben ik?" "In de kraal!" "Alleen?" "Ja."
Ayrton opende terstond de deur en de beangste dieren snelden in alle richtingen er uit. Een uur later was er niets meer van de kraal te zien. De kolonisten hadden de geheele verwoesting willen te keer gaan, maar alle pogingen waren vergeefs geweest, want de mensch is machteloos tegenover zulke natuurverschijnselen.
"Wel ja," hernam Pencroff, "zonder die voorzorg, die gij in den nacht van 19 op 20 October genomen hebt, om op het Rotshuis een vuur te maken, zouden wij dit niet hebben gezien." "Ja, ja.... dat was een goede inval, dien ik toen gehad heb," sprak de ingenieur. "Ditmaal zou er niemand zijn om ons dien kleinen dienst te bewijzen, of het moest Ayrton zijn." "Neen, niemand," herhaalde Cyrus Smith.
"Zie goed, Ayrton," zeide toen de ingenieur, "want het is van het hoogste belang dat wij weten, waaraan we ons te houden hebben." Ayrton nam den verrekijker en hield hem in de aangewezen richting. Eenige oogenblikken beschouwde hij roerloos den horizon, zonder een woord te uiten. Daarop antwoordde hij: "Waarlijk, het is een schip; maar ik geloof niet dat het de Duncan is."
Zij moesten dus nog twee mijlen afleggen. Zij gingen nu met versnelden pas. Inderdaad moesten zij wel gelooven dat er iets van ernstigen aard in de kraal gebeurd was. Zeker had Ayrton een telegram gezonden, dat niet ontvangen was, maar dit verontrustte de kolonisten nu niet meer; er waren onbegrijpelijker zaken voorgevallen.
Daar lord Glenarvan aan Ayrton beloofd heeft, hem van het eiland Tabor te komen halen, wanneer hij meent dat zijn misdaden genoeg vergeten zijn, geloof ik wel, dat hij terug zal keeren." "Ja," zeide de reporter, "en ik voeg er bij, dat hij weldra terug zal wezen, want het is reeds twaalf jaar geleden dat hij Ayrton hier achtergelaten heeft."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek