Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
Maar denk je dat hij zich gewonnen gaf? Neen, hij bleef er bij; en pas toen ik je brieven voor den dag had gehaald en al de plaatsen waar je over vader schreef, vertaald had.... MEVR. ALVING. Toen...? OSWALD. Ja, toen moest hij van zelf wel toegeven dat hij op een dwaalspoor was; en toen hoorde ik de waarheid!
Dat heerlijke, gelukkige jonge leven dat ik geleid had met mijn kameraden had ik moeten mijden. Dat had te veel van mijn krachten gevergd. Eigen schuld dus! MEVR. ALVING. Oswald! O neen, geloof dat niet! OSWALD. Er is geen andere verklaring mogelijk, zei hij. Dat is het verschrikkelijke. Hopeloos verloren voor mijn heele leven ... door mijn eigen onbezonnenheid.
Kan het je niet schelen dat je vader zoo vreeselijk ongelukkig was? OSWALD. Natuurlijk kan ik medelijden met hem voelen zoo als met ieder ander, maar.... MEVR. ALVING. Niets anders dan dat! Voor je eigen vader! Nou ja, vader ... vader.... Ik heb vader immers nooit gekend. Ik herinner mij niets anders van hem, dan dat hij mij eens aan het braken heeft gemaakt.
DOM. MANDERS. Dat was toch al heel vreemd. MEVR. ALVING. Och dominee, dat heeft Oswald gedroomd! OSWALD. Neen, moeder, ik heb het volstrekt niet gedroomd. Want ... herinner je je dat dan niet meer ... toen kwam jij binnen en droeg me naar de kinderkamer. Daar werd ik toen onpasselijk en zag ik dat je huilde.... Haalde papa dikwijls zulke grappen uit?
Maar als er nu eens een ongeluk gebeurde? Men kan toch nooit weten.... Zou u dan de schade weer kunnen vergoeden? MEVR. ALVING. Neen; dat zeg ik ronduit, dat zou ik zeer stellig niet doen. DOM. MANDERS. Ja, maar ... dan is het toch een bedenkelijke verantwoordelijkheid, die wij op ons nemen. MEVR. ALVING. Maar vindt u dan dat wij anders kunnen?
DOM. MANDERS. En wat is dan de waarheid? MEVR. ALVING. De waarheid is, dat mijn man net zoo gedepraveerd stierf als hij altijd geleefd had. DOM. MANDERS (grijpt naar een stoel). W
Ik zag alleen dit ééne maar, dat je vader een verwoest gestel had, vóór jij nog geboren was. MEVR. ALVING. En dan vervolgde mij dag in dag uit, die ééne gedachte, dat Regine eigenlijk hier even goed thuis hoorde ... als mijn eigen jongen. Regine! Ik.... MEVR. ALVING. Ja, nu weet je het allebei. OSWALD. Regine! Dus was moeder van den lichten kant!
En wanneer Nora, bevrijd, het onbekende donkere leven intreedt, zal het duister van haar pad wijken, maar, vrouwe Alving, de heroïne van het drama Spoken, gaat door den ijzigen nacht, en de schimmen van den Nacht geven haar het geleide.
DOM. MANDERS. Wat mij persoonlijk betreft, zou ik er zeer zeker in de verte niets aanstootelijks in vinden om ons tegen alle mogelijkheden te verzekeren.... MEVR. ALVING. Neen, dat dunkt mij ook. DOM. MANDERS. ... Maar hoe staat het met den geest van de menschen hier in den omtrek. Dat weet u stellig beter dan ik. MEVR. ALVING. Hm, de geest....
OSWALD. Nou; dan zal ik je zeggen dat die moeheid,... en dat ik er niet aan denken kan te werken,... dat dat alles niet mijn eigenlijke ziekte is.... MEVR. ALVING. Wat is dan je ziekte? Oswald! neen ... neen! OSWALD. Niet gillen. Dat kan ik niet verdragen. Ja, moeder, die zit daarbinnen en ligt op de loer. En die kan ieder oogenblik uitbreken. MEVR. ALVING. O, hoe ontzettend...!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek