United States or France ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Nu ja, maar ik zeg, dat het schande is zooveel duizenden guldens weg te gooien om van alles te maken, dat misschien nog bovendien nooit gebruikt wordt, zeggen ze,« hield de aangesprokene vol. »Hier is de courant van vanavond, zoek eens gauw op hoe de Koningin het maakt, Anton; ik hoop zoo, dat zij wèl mag blijven; wat zal ze blij wezen en Koningin Emma ook, als die grootmoeder wordt.«
Hij bleef voor onzen knecht staan, legde zijn hand op diens schouder en zei: Janik, gij voortreffelijkste aller trouwe knechten! Voor u klopt mijn hart, maar het zou tot een fontein worden van onuitsprekelijken dank, indien gij hadt, wat ik noodig heb. Welnu wat is dat? vroeg de aangesprokene. Ik heb nu een ding noodig, dat hier wel niet zal zijn. Mensch! Man! Vriend! Broeder!
"Kan u ons zeggen, op welk graf daar een kruis was?" vroeg de bediende. De aangesprokene keek naar de plek en dacht even na. "Een groot kruis?" "Jawel, groot," bevestigde de oude met vreugde, beteekenisvol naar Ibarra ziende wiens gelaat opklaarde. "Een kruis met snijwerk en vastgemaakt met rotan?" vroeg de doodgraver verder.
"Makko." "Zoo!" Vrouw Juttner en Strijkman herademen op dat woord. "Dorus Makko?" Zijne moeder vragend aanziende, zegt de aangesprokene op doffen toon: "Nou niets zeggen, hé?" "Ga jij maar weer zitten; ik begrijp genoeg. Hoor eens, baas Strijkman, ik zal maar niet langer omwegen maken; jij bent een oude schurk, en zij is je medeplichtige.
Nu, zich omdraaiend op zijn stoeltje, groetboog hij beleefd naar den als dokter aangesprokene, die ook een beetje opgekomen, de hand onder den elleboog van den arm met de pijp, moeielijk alsof hij zoo zijn bovenlijf van de tafel moest aftillen, hem op zijn beurt in de oogen keek.
Hij heeft zich voorgenomen goed op te passen en zijn best te doen, om braaf te leeren en een knap timmerman te worden." "Dat is een goed plan, knaap!" zeide de timmermansbaas. "Hoe heet je?" "Pieter," antwoordde de aangesprokene. "Nu, Pieter!" hervatte de timmerman, terwijl hij hem een eind lat liet zien, dat hij in de hand hield en waarop hij met potlood de maat aanteekende.
"Kom Elsje," zei een jongeling die de hanglampen op ééne na uitgedraaid en de schrijfborden met een spons had afgewischt, en thans den arbeid van het aangesprokene meisje gadesloeg: "je zult den vloer nu wel schoon hebben.
Gij!? Kerel! spreek.... lieg niet: waar hebt gij dit portret bekomen?" Een zoo overgroote verrukking had de aangesprokene zich niet durven en kunnen voorstellen. Die vraag trouwens, viel hem niet zoo gemakkelijk te beantwoorden.
Mag ik u voorstellen meneer André de Witt, ambtenaar aan Buitenlandsche Zaken: Meneer Gronovius...." »Lid van de Tweede Kamer, en overigens genoeg bekend. Laat dat maar blijven, Van Berghen!" Met groote jovialiteit had de aangesprokene aldus zich zelven bekend gemaakt.
Welnu, Phanes, voelt gij thans uwe borst niet zwellen, verblijdt gij u niet over den roem van uw geslacht?" Buiten zich zelven van verrukking, was de aldus aangesprokene opgestaan, en zijne gestalte scheen plotseling wel een hoofd langer te zijn geworden. Met een onbeschrijfelijk gevoel van trots en eigenwaarde, reikte hij zijn landgenoot de hand.
Woord Van De Dag