Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
"En herinner je je niet," ging Asa voort, "dat de schooljuffrouw zei, dat zoo'n levendige en mooie streek, als 't stukje van Smaland, dat ten zuiden van 't Wettermeer ligt, in heel Zweden niet te vinden is? Denk eens aan 't mooie meer, en de gele heuvel aan het strand, en aan Grenna en Jönköping met de lucifersfabriek en 't Munkmeer, en denk aan Huskvarna en alle groote inrichtingen daar."
Thåt rjucht thåt erost allêna glorade, skil than fon lêjar laja to-n logha wertha. That blod thêra årgum skil ovir thin lif strâma, men thu ne mügth et navt to thi nêma. To tha lesta skil thåt feninige kwik thêr vp âsa ånd thêrof sterva. Alle wla skêdnese tham forsunnen send vmbe tha forsta ånd prestera to boga, skilun an logha ofred wertha. Forth skilun al thinra bern mith frêtho lêva.
"Ik zal alleen zeggen, dat je meermalen zoo goed door hun zoon werd geholpen, terwijl je naar mij zocht, en dat we daarom hierheen zijn gekomen, om te vragen of we niet iets voor hen kunnen doen, nu ik weer een man ben, die er boven op is, en meer bezit dan hij noodig heeft, door de mijn, die ik gevonden heb." "Ja, ik weet wel, dat u 't goed zult zeggen," zei Asa.
Hoe meer ze aan haar broer dacht, hoe beter ze begreep, hoe moeilijk het voor haar zou zijn zonder hem te leven, en eindelijk legde zij het hoofd op de tafel, en schreide bitter. "Wat zal ik beginnen, nu ik kleinen Mads niet meer heb," snikte zij. 't Was al laat in den nacht, en Asa had een vermoeienden dag gehad, zoodat het geen wonder was, dat ze in slaap viel, zoodra ze haar hoofd neerlegde.
En 't was ook geen wonder, dat ze droomde, van dat, waar ze juist over had zitten denken. Ze droomde, dat kleine Mads springlevend bij haar in de kamer kwam. "Nu, Asa, nu moet je Vader gaan zoeken," zei hij. "Hoe kan ik dat doen, als ik heelemaal niet weet waar hij is," antwoordde ze. "Wees daar maar niet ongerust over!" zei kleine Mads vlug en vroolijk, zooals gewoonlijk.
En van dien dag af had hij loopen verlangen naar den dag, dat hij met Maarten den ganzerik naar huis zou gaan, en een mensch zou worden. Hij wou graag weer zoo worden, dat Asa met hem zou durven praten, en niet de deur voor zijn neus dichtslaan. Ja, hij was heel gelukkig, nu hij op weg was naar 't zuiden.
Waarom anders, m'n lieve mensch, zou de Heer die verdoemelyke zwakheid van Koning Asa hebben laten te-boek stellen door den H. Geest? Alles heeft z'n beteekenis, weetje! Och ik ben zóó niet, of ik wil wel naar raad luisteren ...
Toen de man uit Kiruna, die Asa, 't ganzenhoedstertje naar 't Lappenkamp had gebracht in zijn roeiboot, in den loop van dien dag terugkwam, had hij twee menschen bij zich in de boot, die dicht naast elkaar zaten, en elkaar trouw bij de hand hielden, alsof ze nooit meer wilden scheiden. 't Waren Jon Assarsson en zijn dochter. Beiden waren heel anders dan een paar uur geleden.
Kleine Mads was vroeg op een morgen gestorven, en niemand dan zijn zuster Asa was in de kamer geweest, toen hij stierf. "Ga niemand anders roepen," had hij gezegd, toen het einde naderde, en zijn zuster had gedaan, zooals hij graag wilde. "Ik ben blij, dat ik niet aan de ziekte sterf, Asa," had hij gezegd. "Jij ook niet?"
Hoewel het zoo laat in den nacht was, was het buiten even licht als overdag, en Asa zag dadelijk, dat het 't zelfde dwergje was, dat Mads en zij, een paar keer hadden ontmoet, terwijl ze door 't land zwierven. Toen was ze bang voor hem geweest, en dat zou ze ook nu geworden zijn, als ze goed wakker was geweest. Maar ze meende, dat ze nog altijd droomde, en daarom bleef ze kalm staan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek