United States or Philippines ? Vote for the TOP Country of the Week !
Το κωμικώτερον όλων είνε οι μάταιοι αγώνες, τους οποίους καταβάλλει ο σατυριζόμενος να υποκριθή ότι δεν εννοεί ότι πρόκειται περί αυτού και να γελάση μαζί με τους άλλους. Υποθέτω όμως ότι ο γέλως του εκείνος πολύ ομοιάζει με το μειδίαμα των προγόνων σας Σπαρτιατών, όταν εσπάρασσε τας σάρκας των η εντός του χιτώνος των αλεπού.
Αλλά μεγίστη υπήρξεν η έκπληξις και του Λεωνίδου και όλων των Σπαρτιατών, ότε, εμβάντες εις τον ναόν, εύρον εκεί την Χειλωνίδα πενθηφορούσαν πάλιν και κλαίουσαν, εναγκαλιζομένην τον ικέτην σύζυγόν της, και πλησίον της έχουσαν τα δύο αθώα της τέκνα. Η Χειλωνίς, αναφανείσα άπαξ φιλόστοργος και ευαίσθητος θυγάτηρ, ανεφάνη και σύζυγος αφωσιωμένη.
Όθεν, ότε οι Αργείοι είχον πόλεμον κατά των Σπαρτιατών, η Τελέσιλλα κατώρθωσε να σχηματίση τάγμα εξ Αργείων γυναικών, και τεθείσα επί κεφαλής αυτού, συνηγωνίσθη ανδρείως μετά των συμπολιτών της, εξάπτουσα την φιλοπατρίαν και την γενναιότητα αυτών διά τε της ποιητικής λύρας και διά του ιδίου αυτής παραδείγματος.
Καθώς ο Αριστείδης εξωρίσθη υπό των Αθηναίων διά την αρετήν και την δικαιοσύνην του, τοιουτοτρόπως μετά τινας χρόνους εξωρίσθη και ο ένδοξος Κίμων επί λόγω ότι ήτο φίλος των Σπαρτιατών, και επομένως επικίνδυνος εις τας Αθήνας.
Ότε εις τα Λεύκτρα της Βοιωτίας ενίκησε την λαμπράν κατά των Σπαρτιατών νίκην, στραφείς προς τους φίλους του είπεν ότι «κατά την ημέραν εκείνην ήτο ευδαίμων, ουχί διότι ενίκησεν, αλλά διότι θέλουν χαρή οι γέροντες γονείς του, μανθάνοντες την νίκην του υιού των.» Οι λόγοι αυτοί αποδεικνύουν πόσον τρυφερά ήτο η καρδία του προς τους γεννήσαντας και αναθρέψαντας αυτόν.
Ενώ ήτο εξόριστος, μάχη μεταξύ Αθηναίων και Σπαρτιατών επρόκειτο να συγκροτηθή εις την Βοιωτίαν. Ιδού περίστασις αρμοδία προς εκδίκησιν είπεν ο Κίμων· και ενδυθείς αμέσως την πανοπλίαν του, τρέχει εις το στρατόπεδον, ουχί των φίλων του Σπαρτιατών, αλλά των εχθρών του Αθηναίων, όπως συναγωνισθή και θυσιασθή μετ' αυτών υπέρ πατρίδος.
Μα εγώ τον άξιο αντίκρυ στον Τυδέα θα τάξω, γυιό του Αστακού, την πύλη αυτή να διαφεντεύη, πολύ ευγενή και της Ντροπής τιμάει το θρόνο και τα περήφανα που εχρεύεται τα λόγια, αργός στα αισχρά -δειλός δε συνηθίζει να ’ναι° κ’ η ρίζα του απ’ των Σπαρτιατών βαστάει το γένος π’ άφησ’ ο Άρης ζωντανούς° στ’ αλήθεια ντόπιος ο Μελάνιππος° κι ο Άρης στους κύβους θα το δείξη.
Τερατώδες και περίεργον είναι αυτό που λέγεις, Ιππία μου. Και σε παρακαλώ, ειπέ μου. Η ιδική σου σοφία δεν είναι ικανή τους ακροατάς και τους μαθητάς της να τους καταστήση καλλιτέρους ως προς την αρετήν; Ιππίας. Και πολύ μάλιστα, Σωκράτη μου. Σωκράτης. Αλλά μήπως τους υιούς των Ινυκηνών ήσο ικανός να τους ωφελήσης, όχι όμως και τους υιούς των Σπαρτιατών; Ιππίας. Πολύ απέχω από αυτό, σε βεβαιώ.
Οι εκατόν αυτοί φίλοι του, υπακούσαντες εις την φωνήν του Κίμωνος, και αγωνισθέντες ανδρείως, έπεσαν άπαντες εις την μάχην θύματα ένδοξα της φιλοπατρίας των. Οι δε Αθηναίοι αμέσως τότε διέταξαν την εις Αθήνας επάνοδον του Κίμωνος, εννοήσαντες ότι, αν ο Κίμων ηγάπα την αρετήν και τα αυστηρά ήθη των Σπαρτιατών, την πατρίδα του όμως ελάτρευεν υπέρ παν άλλο επίγειον αγαθόν.
Ο Λυκούργος, ανήρ σημαντικός μεταξύ των Σπαρτιατών, μεταβάς να ερωτήση το μαντείον των Δελφών, εισήλθεν εις τον ναόν και αμέσως η Πυθία τω είπε τα ακόλουθα· «Ήλθες, ω Λυκούργε, εις τον πλούσιον ναόν μου, συ τον οποίον αγαπώσιν ο Ζευς και όλοι οι κατοικούντες τα ανάκτορα του Ολύμπου. Διστάζω να σε αποκαλέσω θεόν ή άνθρωπον· αλλά νομίζω μάλλον ότι είσαι θεός, ω Λυκούργε.»
Λέξη Της Ημέρας