United States or Pitcairn Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ημείς, και περιφοβούμενοι την δύναμιν των Περσών, δεν ετολμήσαμεν να παραδώσωμεν τον ικέτην πριν μάθωμεν σαφώς παρά σου τι πρέπει να πράξωμενΤοιαύτη ήτο η ερώτησις· τότε, ως και την πρώτην φοράν, το μαντείον τοις είπεν ότι έπρεπε να παραδώσωσι τον Πακτύην εις τους Πέρσας.

Αλλά μεγίστη υπήρξεν η έκπληξις και του Λεωνίδου και όλων των Σπαρτιατών, ότε, εμβάντες εις τον ναόν, εύρον εκεί την Χειλωνίδα πενθηφορούσαν πάλιν και κλαίουσαν, εναγκαλιζομένην τον ικέτην σύζυγόν της, και πλησίον της έχουσαν τα δύο αθώα της τέκνα. Η Χειλωνίς, αναφανείσα άπαξ φιλόστοργος και ευαίσθητος θυγάτηρ, ανεφάνη και σύζυγος αφωσιωμένη.

Πρέπει να καταφύγω εις τον Ευριπίδην και ίσως εκείνος με σώση. Μη κτείνε• τον ικέτην γαρ ου θέμις κτανείν . ΠΛΑΤ. Μήπως ο Ευριπίδης δεν είπε και τα εξής : Ού δεινά πάσχειν δεινά τοις ειργασμένοις ; ΛΟΥΚ. Λοιπόν διά τοιούτους ματαίους λόγους Θα με καταδικάσετε εις θάνατον; ΠΛΑΤ. Διατί όχι; Μήπως ο ίδιος δεν λέγει και το εξής; Αχαλίνων στομάτων ανόμου τ' αφροσύνας το τέλος δυστυχία .

Οι δε εν Ιθώμη, μετά δεκαετή πολιορκίαν, μη δυνάμενοι πλέον να ανθέξουν, εσυνθηκολόγησαν προς τους Λακεδαιμονίους, επί τω όρω να εξέλθουν εκ της Πελοποννήσου με σπονδάς και μηδέποτε να επιστρέψουν εις αυτήν· όστις δε συνελαμβάνετο να μένη δούλος του λαβόντος. Υπήρχε δε προηγουμένως εις τους Λακεδαιμίους χρησμός εκ Δελφών να αφήνουν ανενόχλητον τον ικέτην του Ιθωμήτα Διός.

Αυτά 'πε, και όλοι εδάγκασαν τα χείλη τους εκείνοι• 410 θαυμάζαν τον Τηλέμαχον πως θαρρετά 'μιλούσε. και άρχισεν ο Αμφίνομος λαμπρός υιός του Νίσου του Αρητιάδη βασιληά, και ανάμεσόν τους είπε• «Ω φίλοι, οπόταν ειπωθή λόγος ορθός, δεν πρέπει ενάντια να λογομαχή κανείς ή να θυμόνη. 415 τον ξένον μην υβρίζετε μήτε κανέναν άλλον των δούλων εις τα δώματα του θείου Οδυσσέα. αλλ' ας αρχίση ο κεραστής, και άμα η σπονδή τελειώση θα υπάγουμετα σπίτια μας να κοιμηθούμεν όλοι. τον ξένον ας αφήσουμετο δώμα του Οδυσσέα• 420 ικέτην ο Τηλέμαχος τον έχει και ας φροντίζη».

Τότε οι αδελφοί μου Διόσκουροι, επί λευκών ίππων αναβάντες, επήλθον κατά σου εκδικηταί• αλλ' ο γέρων πατήρ μου Τυνδάρεως σ' έσωσε, προσφυγόντα προς αυτόν ικέτην, και ιδού συ εκ νέου σύζυγός μου. Θα ομολογήσης βέβαια ότι, συνδιαλλαγείσα προς σε, υπήρξα έκτοτε και διά σε και διά τον οίκον μου γυνή ανεπίληπτος.