United States or Taiwan ? Vote for the TOP Country of the Week !


Κ' εδώ ο ποιητής, ο οποίος εργάζεται με ομηρική αταραξία, διακόπτει μίαν στιγμή την πράξη του δράματος· χρειάζεται να φανερωθή κατά βάθος η σχέσις του Πρόσπερου με το πνεύμα, και να εξηγηθή καθαρά η προθυμία, με την οποίαν εκείνο κάνει έως το τέλος όλα τα θελήματα του κυρίου του.

Είμαι χαρούμενος και ευτυχής, και επομένως όχι καλώς ιστορικός. Ένα άγγελον! — Εντροπή! Έτσι ο καθένας ονομάζει την ερωμένην του· ψέμματα; Και όμως δεν είμαι εις κατάστασιν να σου ειπώ πόσον είναι τελεία, διατί είναι τελεία· εδέσμευσεν όλην μου την ψυχήν. Τόση απλότης με τόσην διάνοιαν, τόση αγαθότης με τόσην σταθερότητα και η αταραξία της ψυχής με την αληθή ζωήν και ενέργειαν.

Διά τρίτην και τελευταίαν φοράν, αλλά τώρα εν τη βαθυτέρα γαλήνη, και τη λαμπροτέρα αταραξία της θριαμβευτικής εκείνης εμπιστοσύνης ήτις είχε διαπνεύσει διά της Μεγάλης Αρχιερατικής προσευχής Του, απεχώρησε διά να εύρη την μόνην παρηγορίαν Του εν τη μετά του Θεού κοινωνία. Κ' εκεί εύρεν ό,τι επόθει.

Αι γυναίκες εξηκολούθουν να υπηρετούν τους πολεμιστάς και να τους ενθαρρύνουν μάλιστα· αλλ' η αταραξία αυτών ήτο η καλλιτέρα εμψύχωσις· τινές εξ αυτών μάλιστα, γνωρίζουσας την χρήσιν των όπλων, έδιδον καιρόν ανακουφίσεως εις τους συζύγους και τους αδελφούς των, γεμίζουσαι τα όπλα των ή και τουφεκίζουσαι αντ' αυτών. Η δε Χαρίκλεια Δασκαλάκη όσον ο κίνδυνος ηύξανε, τόσον θαρραλεοτέρα ανεδεικνύετο.

Η αταραξία αύτη και η πραότης του Λυκούργου συνεκίνησαν και αυτούς τους εχθρούς του· όθεν παρεδόθη αμέσως εις τας χείρας του ο νέος Άλκανδρος, όπως τιμωρήση αυτόν κατ' αρέσκειαν. Ευχαρίστως ο Λυκούργος παρέλαβεν εις την οικίαν του τον Άλκανδρον· αλλά, καθώς μας βεβαιόνει ο Πλούταρχος, ουχί μόνον δεν εκακοποίησεν αυτόν, αλλ' ουδέ λόγον ψυχρόν τω απεύθυνεν.

Από όταν ξαναγύρισε στην Καρολίνα, αυτός ήτανε ο σκοπός του και η τελευταία του ελπίδα, αλλά είχε αποφασίσει η πράξη του αυτή να μην είναι πρόωρη και απερίσκεπτη, να κάμη το διάβημα με αληθινή πεποίθηση και με τη δυνατή αταραξία.

Αλλ' ακριβώς αυτή η επιμονή, αυτή η επιδεικτική αταραξία προδίδει τον κρύφιον έλεγχον της συνειδήσεως του· ως ένοχος απολογείται προς τον φίλον, του οποίου τα μετρημένα λόγια υποδηλόνουν λύπην διά το πάθημα των δύο απεσταλμένων.

Το Μεσολόγγι αν πέση, Πρέπει η Ελλάδα ολάκερη τα μαύρα να φορέση. ...................................................... Αν δείχνει ακόμα αταραξιά, 'περφάνειατον οχτρό του, Με την καρδιά του τρώγεται, το δόλιο, μαραζιάζει, Γιατ' όσο η 'μέραις απερνούν αυξαίνει το κακό του. Του κόσμου ταις κακομοιριαίς η πείνα του σωριάζει.

Άξαφνα, μέσα στη φριχτή κατάστασι του ταραγμένου μυαλού του μία ιδέα μαύρη του επέρασε, μία ιδέα σκοτεινή, η οποία όμωςπράμμα παράξενοτου έφερε αταραξία . . . Και του ήρθανε κάτι συλλογισμοί που δε μπορούσε να τους διώξη·χωρίς να κάμω κακό, χωρίς να θέλω να βλάψω, να πειράξω κανεί, με κυνηγούνε σαν σκυλί ψωριάρικο, είπε με πικρία.

Παρουσιάζει ως εν εικόνι κατά την στιγμήν εκείνην τους φίλους αυτού περιστοιχίζοντας εν προφανεί πένθει την κλίνην, εφ' ης ο μέγας φιλόσοφος εκάθητο, και μετά θρησκευτικής ευλαβείας συζητούντας μετ' αυτού και ακροωμένους των σοφών αυτού και υψηλών σκέψεων εν τελεία αταραξία και γαλήνη ψυχής ομιλούντος.