United States or Guatemala ? Vote for the TOP Country of the Week !


ΕΡΜ. Κύτταξε εκεί που φαίνεται μία μεγάλη ακρόπολις με τριπλούν τείχος• είνε αι Σάρδεις• βλέπεις δε τώρα και τον Κροίσον ξαπλωμένον επάνω εις χρυσήν κλίνην και συνδιαλεγόμενον με τον Σόλωνα τον Αθηναίον. Θέλεις ν' ακούσωμεν τι λέγουν; ΧΑΡ. Μάλιστα. ΚΡΟΙΣΟΣ. Είδες, ω ξένε Αθηναίε, τα πλούτη μου και τους θησαυρούς και πόσον χρυσόν άκοπον έχω και την άλλην μου πολυτέλειαν.

Άραγε μήπως νομίζεις ότι είναι αδύνατον μόνον το να λέγωμεν ψευδείς λόγους, όχι όμως και το να εκφράζωμεν αυτούς; Κρατύλος. Ούτε να εκφράζωμεν. Σωκράτης. Ούτε να απαγγέλλωμεν ούτε να προσφωνούμεν; Παραδείγματος χάριν εάν σε συναντήση κανείς εις ξένην χώραν και σου πιάση το χέρι και σου ειπή: Χαίρε, ξένε Αθηναίε, υιέ του Σμικρίωνος Ερμογένη.

Αφού δε εθεάσατο και ηρεύνησε τα πάντα ανέτως, ηρώτησεν αυτόν ο Κροίσος ως ακολούθως· «Ω ξένε Αθηναίε, η μεγάλη φήμη της σοφίας σου και των περιηγήσεών σου έφθασε μέχρις ημών· ηξεύρομεν ότι φιλοσοφών περιήλθες μέγα μέρος της γης διά να γνωρίσης τον κόσμον.

Πρώτον πρέπει εις αυτά να στραφής, αφού σκοπεύεις να συνοικίσης αυτήν την χώραν. Ξένε Αθηναίε, και συ ωραιότατα ομιλείς και εγώ ομοίως πρέπει να κάμω. Κατόπιν όμως από όσα είπαμεν τόρα, σχεδόν πρέπει να γίνουν αι εγκαταστάσεις των αρχών εις την πόλιν. Βεβαίως αυτό είναι ορθόν. Αυτά τα δύο πράγματα υπάρχουν διά την διακόσμησιν της πολιτείας.

Έδωκε λοιπόν εις αυτούς ο Σόλων τα δευτερεία της ευδαιμονίας, ο δε Κροίσος οργισθείς τω είπεν· «Ω ξένε Αθηναίε, σοι φαίνεται λοιπόν τόσον μικρόν πράγμα η ευδαιμονία μου ώστε δεν την αντισταθμίζεις ούτε με των ιδιωτών ανθρώπωνΤότε ο Σόλων επανέλαβεν· «Ω Κροίσε, ερωτάς περί των ανθρωπίνων πραγμάτων άνθρωπον όστις ηξεύρει ότι η θεότης είναι φθονερά και αρέσκεται να συνταράσσει τα πάντα.

Και τόρα; Εις οικίαν με οικίαν εντός του χωρίου, και εις άνδρα με άνδρα, ένα προς ένα, πάλιν το ίδιον είναι; Το ίδιον. Με τον εαυτόν του δε τον καθένα άραγε ωσάν με εχθρόν πρέπει να τον εκλάβωμεν; Ή πώς αλλέως να λέγωμεν τόρα πλέον; Ξένε Αθηναίεδηλαδή εσέ δεν ήθελα να σε ονομάσω Αττικόν, διότι μου φαίνεται ότι είσαι άξιος να ονομάζεσαι με επίθετον παράγωγον από το όνομα της θεάς της σοφίας.

Όλα δε αυτά απαιτούν παρά πολλούς λόγους. Κυττάξετε λοιπόν τι πρέπει να γίνη, δηλαδή αν πρέπει αυτά μεν να τα αφήσωμεν κατά μέρος, να μεταπηδήσωμεν δε εις κανένα άλλο θέμα περί των νόμων. Αθηναίε Ξένε, ίσως δεν γνωρίζεις ότι ευτυχώς η ιδική μας οικογένεια είναι πρόξενος διά την πόλιν σας.

Τι λοιπόν ημπορούμεν να κάμωμεν ή έστω και να ειπούμεν προς αυτούς; Αγαπητέ μου, ας προσέξωμεν να ακούσωμεν πρώτον από αυτούς όσα προμαντεύω ότι θα ειπούν εμπαικτικώς περιφρονούντες ημάς. Ποία δηλαδή; Πιθανόν να ειπούν εμπαικτικώς τα εξής: Καλέ μου ξένε Αθηναίε και Λακεδαιμόνιε και Κνώσιε, λέγετε την αλήθειαν.

Αν όμως κανείς από ημάς κατακρίνη τίποτε από τους νόμους της πατρίδος ενός εκάστου από ημάς, επειδή επιθυμεί να εννοήση ποίον είναι το αληθές και το ωφελιμώτερον, ας μη θυμώνωμεν, αλλά ας ακούωμεν ο είς τον άλλον μειλιχίως. Πολύ ορθά το είπες, Αθηναίε Ξένε, και πρέπει να συμμορφωθούμεν. Και βέβαια, καλέ Κλεινία, διότι δεν θα ήρμοζε εις τόσον ηλικιωμένους άνδρας το τοιούτον. Βέβαια όχι.

Εάν τον θέλης, πάρε τον. Έλα και συ μαζί μας. ΛΗΡ Έλ', Αθηναίε! ΓΛΟΣΤ. Σιωπή! Σιγά, σιγά! Ελάτε! ΕΔΓΑΡ Και ήτοντον πύργον σκοτάδι πυκνό, κ' εμβαίνει και κράζει: ω φάι, φουμ, φω, ανθρώπινο αίμα μυρίζει εδώ! Θάλαμος εν τω μεγάρω του Γλόστερ. ΚΟΡΝ. Θα τον εκδικηθώ πριν φύγω απ' εδώ! ΕΔΜ. Τρομάζω, αυθέντα μου, όταν συλλογίζομαι πόσον θα κατηγορηθώ, διότι εθυσίασα εις το καθήκον τα αισθήματά μου.