Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 11 Ιουνίου 2025
Ο βασιλεύς των Νορβεγών με τ' άπειρά του πλήθη, με βοηθόν τον Καουδώρ, τον άτιμον προδότην, ήρχισε πόλεμον φρικτόν. Αλλά τον αντικρύζει ο Μάκβεθ ο ατρόμητος, ο ψυχοϋιός της Νίκης, στήθος με στήθος, το σπαθί 'ς το χέρι, έως ότου εκλόνισε κ' εδάμασε την τύχην του αντάρτου και είμεθα οι νικηταί ημείς! ΔΩΓΚΑΝ Ω ευτυχία!
Ωσάν γαμβρός! Θα είμ' εγώ χαρούμενος!... Ελάτε! Είμαι ο Ληρ, ο βασιλεύς! Το 'ξεύρετε, παιδιά μου; ΑΞΙΩΜ. Ναι, είσαι συ ο βασιλεύς κ' ημείς πιστοί σου δούλοι. ΛΗΡ Ώστε δεν εχαθήκαμεν ακόμη! Ελάτε λοιπόν, να τρέξωμεν, κι' όποιος με πιάση! Σα, σα, σα, σα! ΑΞΙΩΜ. Φρικτόν κανείς να το ιδή 'ς τον πλέον τιποτένιον, αλλ' όταν είναι βασιλεύς... δεν το εκφράζουν λόγια!
Και όμως, φίλε Θεαίτητε, πόσον φρικτόν θα είναι τόρα, όταν θα εννοήσωμεν την δυσκολίαν της εξετάσεως αυτού; Θεαίτητος. Πώς τόρα πάλιν το είπες αυτό και τι εννοείς; Ξένος. Αξιομακάριστε φίλε, δεν εννοείς ότι τόρα ακριβώς ευρισκόμεθα εις την μεγαλιτέραν άγνοιαν περί αυτού, και όμως μεταξύ μας φαινόμεθα ότι κάτι λέγομεν; Θεαίτητος.
Φρικτόν θλιβερόν θέαμα Τριγύρω μου εξανοίγω· Ποίων είναι τα σώματα Που πλέουσ' εις το κύμα; Ποίων τα κεφάλια; Αυγεριναί του ηλίου Ακτίνες τι προβαίνετε; Τάχα αγαπάει να βλέπη Έργα ληστών το μάτι Των ουρανίων; Δημιουργέ του κόσμου, Πατέρα των αθλίων θνητών, αν συ του γένους μας Όλου ζητής τον θάνατον, Αν συ το θέλης·
Δεν γνωρίζομεν τίποτε από τας υποχθονίους αυτάς αγωνίας, αλλά δεν ημπορούμεν να φαντασθώμεν περισσότερον φρικτόν έστω και τον τελευταίον κύκλον του βασιλείου του Άδου.
— Ναι, απήντησα· και μου έχασε μίαν σπουδαίαν δίκην. — Ποίον είχε δικηγόρον ο αντίδικός σου, ηρώτησε περιέργως ο Δημήτριος. — Πού να ενθυμούμαι; Είνε τόσος καιρός! — Βέβαια κανένα από τους συνεταίρους του Αλεξάνδρου. — Είνε φρικτόν αυτό! ανεφώνησα. — Είνε και άλλα, . . είπεν ο φίλος μου, και εσιώπησε.
— Ενθυμούμαι... και κάτι άλλο ... αλλ' είνε όνειρον. — Όνειρον; επανέλαβεν η Σιξτίνα. — Πολύ κακόν, πολύ φρικτόν όνειρον, είπεν επιμόνως η νέα. — Και δεν θέλεις να το είπης; — Ω, δεν ειμπορώ. Δεν ειμπορώ ουδέ να το ενθυμηθώ. — Δοκίμασε, κόρη μου. — Είνε ανάγκη; είπεν η Αϊμά φρικιώσα. — Είνε ανάγκη. Χωρίς να ειξεύρω όσα ενθυμείσαι εκ του βίου σου, δεν ειμπορώ να σε βοηθήσω εις τίποτε.
Αλλ' η πρόσφατος έλευσις εμού, όστις δεν είχον ιδή το φρικτόν εκείνο δράμα εκ του πλησίον, ανέξανε τας μόλις ουλωθείσας πληγάς της ταλαίνης. Η εμή παρουσία καθίστα την απώλειαν του μακαρίτου πολύ μάλλον επαισθητοτέραν, διότι, καθώς έλεγεν η μήτηρ μου δικαίως, εφαίνετο πλέον πως η χαρά μας δεν ημπορούσε να είναι σωστή. Τόσον ολίγους που τους αφήκα τους ιδικούς μου, τους εύρισκον ολιγωτέρους.
— Υπό την καταπακτήν η οποία έσωθεν ήτο ξύλινος ηπλούτο μια ισομεγέθης κλαβανή. Με μίαν πυγμήν ήνοιξεν εις δύο και τότε εφάνη μία οπή, είς λάκκος πελώριος, προς τον οποίον κατέβαινε μία κλίμαξ άνευ κιγκλίδων. Όσοι δε έκυψαν επί του χείλους του λάκκου, παρετήρησαν εις το βάθος κάτι απαίσιον και φρικτόν.
Αλλά προς τι; Κατά τι θα ωφελήση τούτο; Το λάθος μου δεν διορθώνεται, η νεκρά μου δεν θ' αναζήση. Διατί να διακοινώσω εις τον ξένον τούτον ό,τι ουδείς γνωρίζει; Ότε εν τη απελπισία μου έκραξα ότι εγώ την εφόνευσα, παρεξήγουν πάντες τους λόγους μου και ενόμιζον ότι παρεφρόνησα εκ της λύπης! Ας μείνη διά παντός άγνωστον το φρικτόν μυστικόν μου.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν