United States or Kosovo ? Vote for the TOP Country of the Week !
ΑΓΟΡ. Πώς θα μ' ενθυμήσης; ΠΥΘ. Αφού σου εξαγνίσω πρώτον την ψυχήν και της αποπλύνω τον ρύπον. ΑΓΟΡ. Υπόθεσε ότι τώρα είμαι καθαρός• κατά ποίον τρόπον θα μου φέρης τις αναμνήσεις; ΠΥΘ. Κατ' αρχάς θα υποβληθής εις ησυχίαν μακράν και σιωπήν και επί πέντε ολόκληρα έτη δεν θα εκστομίσης λέξιν.
Καθώς τότε εχώρισες κατά πλάτος όλην την ποιητικήν, ομοίως τόρα πάλιν χώρισε την κατά μήκος. Θεαίτητος. Υπόθεσε ότι εχωρίσθη. Ξένος. Τόρα βεβαίως όλα τα μέρη αυτής γίνονται τέσσαρα, δύο μεν τα σχετικά με ημάς, δηλαδή τα ανθρώπινα, δύο δε τα σχετικά με τους θεούς, δηλαδή τα θεία. Θεαίτητος. Μάλιστα. Ξένος.
Και όλα τα προηγούμενα υπόθεσε ότι σου τα λέγω τόρα πάλιν κατά σειράν, εις τα οποία εγώ ποτέ δεν θα κρίνω ψευδώς διά σε και τον Θεόδωρον, ούτε όταν σας γνωρίζω και τους δύο, ούτε όταν δεν σας γνωρίζω, και ούτε πάλιν αν τον ένα γνωρίζω και τον άλλον δεν τον γνωρίζω. Το ίδιον συμβαίνει και διά τας αισθήσεις, αν βεβαίως παρακολουθής. Θεαίτητος. Μάλιστα, παρακολουθώ. Σωκράτης.
ΑΝΤΩΝ. Ένα διάστημα, που κάθε του οργιά, σου φαίνεται, φωνάζει. «πώς θα μας ξαναμετρήση τούτ' η Κλάριβελ για να γυρίση στη Νεάπολη;» — Μείνε στο Τούνεζι, και ας μην κοιμάται ο Σεβαστιανός! Υπόθεσε ότι είναι θάνατος αυτό, που τους άδραξε τώρα· αυτοί δεν ήθελ' ευρίσκονται χειρότερα απ' ό,τι είναι.
— Διατί; — Υπόθεσε ότι δεν είμεθα ικανοί δι' έφοδον. — Υποθέτω. — Ούτε διά καύσιμον. — Ούτε. — Ούτε διά βούλιαγμα. — Ούτε. — Τότε δεν βλέπεις έν άλλο μέσον; — Ποίον; — Ο Δερμίνιος αυτός είνε φίλος μου. — Το ειξεύρω. — Εμβαίνει ολίγον εις τα έντιμα μέσα. — Ίσως. — Είνε ψευδευλαβής, υποκριτής, ασυνείδητος Φαρισαίος — Πιστεύω. — Αν συνεννοηθώμεν μ' αυτόν... — Τότε αυτός θα μας εύρη το μέσον.
Πώς άραγε με αυτήν την σκέψιν περισσότερον έκρινα σε παρά οποιονδήποτε άλλον; Υπόθεσε δηλαδή ότι εγώ σκέπτομαι, ότι εκείνος είναι ο Θεαίτητος, ο οποίος έχει μύτην και μάτια και στόμα και ούτω καθεξής όλα τα άλλα μέλη. Αυτή λοιπόν η σκέψις υπάρχει λόγος να με κάμη να σκέπτομαι περισσότερον τον Θεαίτητον, παρά τον Θεόδωρον, ή τον τελευταίον των Μυσών, καθώς λέγει η παροιμία; Θεαίτητος. Βεβαίως όχι.
Το ίδιο κάνει: μιλεί στους Έλληνες, ελληνικά. Αλλά, τέλος πάντων, υπόθεσε πως είμαι εγώ, ή ο Α ή ο Β, «πατριώτης», Και μεις τότε είμαστε μιαν ανάγκη, όπως είναι ο κ. Σκληρός. Το να υπάρχω κ α ι εγώ, είναι αρκετή δικαιολογία της ύπαρξής μου. Αν υπάρχουν σοσιαλιστές, υπάρχω όμως και εγώ. Έχουμε ίσα δικαιώματα να ζήσουμε, και οποίος νικήσει.
— Βεβαιότατα έτσι είνε, απήντησεν ο Αγάθων. — Το ίδιον δεν θα είπωμεν και διά την μητέρα; — Συμφωνώ και εις αυτό. — Απάντησέ μου ακόμη εις μερικάς ερωτήσεις, εξηκολούθησεν ο Σωκράτης, διά να εννοήσης ακριβώς τι θέλω να ειπώ. Υπόθεσε ότι ερωτώ: Ο αδελφός, ως τοιούτος, είνε τινός αδελφός ή όχι; — Είνε. — Αδελφού ή αδελφής· δεν είν' έτσι; — Σύμφωνος. — Απάντησέ μου τόρα και διά τον Έρωτα.
Υπόθεσε λοιπόν λόγου χάριν, ότι μέσα εις τας ψυχάς μας υπάρχει κήρινον εκμαγείον, εις τον ένα μεγαλείτερον και εις τον άλλον μικρότερον, και εις τον ένα μεν από καθαρώτερον κηρίον, εις δε τον άλλον από ακάθαρτον και σκληρότερον, εις μερικούς δε πάλιν ελαστικώτερον, και εις άλλους μέτριον. Θεαίτητος. Το υποθέτω. Σωκράτης.
Είνε λοιπόν ο Έρως αρχής και φύσεως οποίας είπαμεν, είνε δε του ωραίου έρως, όπως λέγεις συ. Υπόθεσε τόρα ότι κάποιος μας ερωτά: τι είνε ο Έρως του ωραίου, ω Σώκρατες και Διοτίμα; ή διά να εκφρασθώ σαφέστερα: ο ερών το ωραίον τι ερά; — Να το κάνη ιδικόν του, είπα εγώ.
Λέξη Της Ημέρας