Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 27 Ιουνίου 2025
Η φύσις του Αμλέτου είναι ακεραία, είναι ολομερής, και αυτή ακριβώς η εντέλεια του οργανισμού του ευρισκομένη εις απότομον αντίθεσιν προς τον πραγματικόν κόσμον, όπου καλείται να αναπτυχθή, αποτελεί την ατυχίαν του.
Του εφάνη ότι άνθρωποι ισχυροί και καλώς πεπλασμένοι δεν θα ηδύναντο να συγχωρώσι κατ' αυτόν τον τρόπον. Εντεύθεν η αντιπάθεια της ρωμαϊκής ψυχής του προς το δόγμα των. «Ημείς θα ηξεύρωμεν να ζώμεν και θα ηξεύρωμεν να αποθνήσκωμεν», είχεν ειπή ο Πετρώνιος. Και αυτοί; Δεν ηξεύρουν ειμή να συγχωρούν, αλλά, δεν εννοούν ούτε τον αληθή έρωτα, ούτε το πραγματικόν μίσος.
Λοιπόν ας μην ανοίξωμεν άλλας συζητήσεις, αλλά από τον λόγον του ιδίου ας λάβωμεν την συγκατάθεσιν όσον το δυνατόν συντομώτερα. Θεόδωρος. Πώς; Σωκράτης. Ιδού πώς: Λέγει, νομίζω, ότι, εκείνο το οποίον φαίνεται εις έκαστον, αυτό είναι και πραγματικόν εις εκείνον εις τον οποίον φαίνεται; Θεόδωρος. Αυτό το λέγει πραγματικώς. Σωκράτης.
Ως έξις και κατοχή, οία η θρεπτική ψυχή, ήτις είναι έξις και ενέργεια και προϋπόθεσις των άλλων. Πραγματικόν ον, τόδε τι, είναι εκείνο, εν ω συνηνώθησαν πάντα τα συστατικά στοιχεία του. Το σώμα άνευ της ψυχής είναι πτώμα και ανάπαλιν η ψυχή άνευ του σώματος είναι απλή αφαίρεσις εν τη διάνοια ημών. Όπως το σώμα είναι η ύλη της ψυχής.
Αλλ' επειδή τέλος πάντων εφαντάζετο το δέσιμον ως πραγματικόν και μόνον διά τον τρόπον καθ' ον θα εγίνετο είχεν απορίας, εσκέπτετο συγχρόνως περί αναλόγου αντεκδικήσεως. Το βέβαιον όμως είνε ότι ο Τερερές είχεν αρχίση ήδη να του εμπνέη ένα φόβον παράδοξον και ανεξήγητον, ενώ είχε πεποίθησιν ότι δι' ενός γρόνθου ηδύνατο να συντρίψη τον καχεκτικόν εκείνον άνθρωπον.
Ως κυριώτερον λοιπόν εις την παιδείαν θεωρούμεν την ορθήν ανατροφήν, η οποία προ πάντων θα οδηγήση την ψυχήν του παίζοντος να αγαπήση μανιωδώς εκείνο, εις το οποίον θα είναι ανάγκη, όταν γίνη ανήρ, να τελειοποιηθή εις το πραγματικόν. Σκεφθήτε λοιπόν, καθώς σας είπα, αν έως εδώ σας αρέσει αυτό που λέγω. Πώς όχι; Λοιπόν και τι ονομάζομεν παιδείαν ας μην το αφήσωμεν απροσδιόριστον.
Συ τα λέγεις πολύ καλά, Σωκράτη μου, και κάμε όπως θέλεις. Σωκράτης. Άραγε, φίλε μου Θεόδωρε, γνωρίζεις τι πράγμα θαυμάζω εις τον φίλον σου Πρωταγόραν; Θεόδωρος. Τι πράγμα; Σωκράτης. Όλα τα άλλα όσα λέγει πολύ μου αρέσουν, ότι δηλαδή εκείνο το οποίον φαίνεται εις έκαστον αυτό είναι και πραγματικόν.
Αμφότερα ταύτα τόσον πολύ εφοβούμην, ώστε αν συνέβαινέ ποτε να μ' ερωτήση η Χριστίνα διατί δεν τρώγω ή διατί δεν έχω διάθεσιν, απεκρινόμην συκοφαντών πότε το στομάχι, πότε το κεφάλι μου, πότε τα δόντια και άλλοτε τα νεύρα, τον δε πραγματικόν μου πόνον επροσπάθουν ως έγκλημα να κρύψω.
Από αυτούς τους δύο λοιπόν, ποίαν ποιότητα πρέπει να παραδεχθώμεν ότι έχει ο καθείς; Θεαίτητος. Προφανώς ο μεν ένας είναι ψευδής, ο δε άλλος αληθινός. Ξένος. Και βεβαίως ο μεν αληθής λέγει το πραγματικόν περί σου ότι υπάρχει. Θεαίτητος. Τι άλλο βεβαίως. Ξένος. Ο δε ψευδής λέγει διαφορετικά από το πραγματικόν. Θεαίτητος. Μάλιστα. Ξένος. Επομένως παρουσιάζει τα μη υπάρχοντα ως υπάρχοντα. Θεαίτητος.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν