Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 mei 2025
Hij trok haar tot zich en kuste haar herhaaldelijk. Hoor nu, zeide hij, waarom ik straks lachte. De jonge man was sprekend het evenbeeld van zijn vader, toen hij nog jong was. Mijn hart vloog hem te gemoet om hem te begroeten. Ik voelde dat mijn lijdenstijd voorbij was en mijn zwoegen geëindigd. Ik had het uit kunnen schreeuwen van blijdschap.
Niemand sprak of schertste meer; allen werkten onverpoosd, zonder opkijken door, zoo vlug zij konden, enkel bezorgd om vooral in het begin goed op te schieten. Men hoorde geen ander geluid meer dan dat van het aanhoudend uitgerukte vlas, en het klonk bijna pijnlijk in de stilte van den nacht, als iets dat klagend en zuchtend, onder lastig zwoegen, van elkaar werd gescheurd.
Wij wonnen den buit, Ons zwoegen is uit, Nu mogen wij duiken of stijgen of zweven, Waar wij ook wenschen Tot in de grenzen Die het heelal met duister omgeven. Verder dan de oogen Der sterren-bogen Maken we in de' oerouden afgrond ons huis; Chaos, Dood, Nacht, Als mist voor de macht Van den storm, zullen vliên voor ons wiekgeruisch.
"Dan gane we je vader 'n borretje van álles brenge", zei Suikerpeer: "dan krijgt-ie 'n 'n franse maaltijd eerst visch pezon enne dan harde bokking bekon enne dan rijs met soger-errette"... Na de hardheid van den dag, 't sloven en zwoegen in de felle winterkou, schenen ze uitgelaten te worden. Kwam de morgen, dan kwam de morgen.
Neen, jij zult niet zingen in 't publiek; alleen wil ik werken en slaven en zwoegen, omdat ik niet langer zwak en ellendig wil zijn. Maar jij Eva, je zult er het brood kneden, en het bakken in den oven, en het maal bereiden. En dan zul jij, voor mij alleen verstaanbaar, zingen: "Brengt Peter met een kus aan jou...." Je kent het verder. En dan vervloekt hij mij niet meer.
Een werkbij leeft op zijn hoogst maar zes maanden; en op zijn minst en dit is het lot van velen weerstaat zij het onafgebroken slaven en zwoegen van haar moeilijk bestaan niet langer dan zes of als 't meeloopt, acht weken. Zoo is dus de bevolking van een korf, al is die steeds volgepakt met burgers, steeds veranderlijk.
Zijn open oog vertrok, en wemelde onbestemd, In blikken, die, of 't waar, het daglicht níet verdroegen; En 't hart verried eene angst, die heel zijn borst deed zwoegen. 't Zij dat de Godswraak door die stoute taal verstoord, Hem aangreep op de stond, of 't uitgesproken woord Den boezem siddren deed die 't voortbracht, en vertsaagde,
En wat was ook natuurlijker? hij beminde, zonder het nog zelf te weten: en wie, die eenmaal bemind heeft, weet niet hoe zoet, hoe bedwelmend dat eenzaam mijmeren is, als men, alleen met de schoone natuur, de gansche wereld vergeet: als een onbestemd verlangen het hart doet zwoegen, als een te voren ongekende wellust elken vezel ontspant en met verkwikkende warmte door alle poriën dringt: en de ziel, met zich zelve en met de schepping in vrede, zich in droomen en gedachten verliest, welke geene dorre wezenlijkheid in staat is terug te geven.
Slechts enkelen barstten uit in vervloekingen en de ergste scheldwoorden tegen die rijken, die een lekker leventje leidden en den arbeider zwoegen lieten, om hem dan op een mooien dag op straat te laten staan zonder werk of verdienste. Maar de meesten zwegen stil en vermaanden vrouw en kinderen om zich kalm te houden.
In die stootende karren en het belgeklank ruischt een weemoedige landschapsmuziek, welke men in de noordelijke gewesten, waar wagens op vier wielen gebruikt worden, mist. Ook Guido Gezelle had die muziek opgemerkt in zijn land. Ze stappen, hun bellen al klinken, de vrome twee horsen te gaar; ze zwoegen, ze zweeten, en blinken doet 't blonde gelijm van hun haar.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek