Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Ik was met een kameraad, een Duitscher, die Engel heette, boven aan het Zilvermeer geweest; wij wilden naar Pueblo, en dan over den Arkansas-weg naar het Oosten, om daar de noodige werktuigen en gereedschappen te halen voor een onderneming, die ons millioenen had kunnen inbrengen." Old Firehand luisterde met alle aandacht. "Heette die man Engel?" vroeg hij.
"Hoe bedoelt gij dat?" "Wel, op den bodem van het meer liggen schatten, waarbij uw zilvermijn, in vergelijking, niets is." "O, bedoelt gij den Schat in het Zilvermeer?" "Natuurlijk." "Wat weet gij daarvan?" "Meer dan gij denkt. Dat zal ik u later wel vertellen, als wij wat meer tijd hebben. Maar gij zelf spreekt van een zilvermijn. Van wien zijt gij dat te weten gekomen?" "Van..... Later!
Dit was nog noodiger zelfs, dan morgen de aankomst van Winnetou en zijn beroemde blanke metgezellen af te wachten. Daar die het hooggebergte in en naar het Zilvermeer wilden, moesten zij op alle manieren ontwijfelbaar in handen van de Utahs vallen. In het belang der hoofdmannen diende men dus zoo spoedig doenlijk op te breken.
"Engel? Welken Engel bedoelt gij?" "Den jager en vallen-opzetter, die hoog in het gebergte geweest is, aan het Zilvermeer." "O, die? Meent gij dien?" vroeg Droll met zichtbare bevreemding. "Hebt gij hem gekend?" "Ja, en zeer goed ook. Leeft hij nog?" "Neen, hij is dood." "Weet gij dat stellig?" "Ja, zeer stellig. Waar hebt gij hem leeren kennen?" "Juist daarboven aan het Zilvermeer.
"Ja," antwoordde Winnetou, die het woord nam, omdat hij de omstreek van het Zilvermeer het best kende. "Wij zullen u alles uitvoerig vertellen, doch niet voordat wij zeker zijn, dat wij niet door den vijand overvallen kunnen worden. Zij kunnen ieder oogenblik hier zijn.
Als er in dat Zilvermeer zulke verbazende schatten voor ons te halen zijn, is het onnoodig onze kameraden hier oneerlijk te behandelen. Wat wij hier op den kop tikken, moeten wij deelen; en als ieder zijn part heeft, kan de kornel uitzoeken, wie hij wil meenemen naar het gebergte. En daarmee afgepraat!
"Er ligt daarboven een uitermate rijke zilvermijn, maar in een streek, die volslagen gebrek heeft aan water, zoodat de ontginning van die mijn een onmogelijkheid is, als het ons niet gelukt er ons water te verschaffen. Daardoor ben ik op het denkbeeld gekomen, om het water van het Zilvermeer daarheen te leiden. Gelukt ons dat, dan zal die mijn ons millioenen opleveren.
Toen Old Firehand dit vernam, verklaarde hij aan haar vader: "Tot nu toe heb ik het voor zeer gewaagd gehouden, Ellen mee te nemen naar het Zilvermeer; maar nu heb ik er niets meer tegen, want ik ben overtuigd, dat zij ons geen bijzondere bezorgdheid zal veroorzaken."
Ik wist, dat hij in Russelville, Kentucky, een broeder had, dien wij van plan geweest waren op te zoeken, om daar de noodige toebereidselen te maken voor onzen tocht naar het Zilvermeer. Toen ik daar aankwam hoorde ik, dat die broeder naar den Arkansas vertrokken was, maar geen mensch wist mij te zeggen naar welke plaats.
Het ging recht tegen den berg op, en vervolgens boven op de helling een eind onder de boomen door. Aan de andere zijde daalde de grond weer, en al spoedig zag men het water. "Het Zilvermeer," zei Old Shatterhand, zich tot zijn metgezellen wendende. "Eindelijk zijn wij dus aan het doel van onzen tocht." "Maar rust zullen wij hier niet vinden," zei Old Firehand.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek