Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
»O, neen! dat's tijds genoeg als ik slapen ga, 't is nergens zoo goed als hier in de frissche lentelucht, vind je dat ook niet, papa?" eindigde hij, zich tot den oud-militair wendende, die reeds plaats had genomen aan een der tafeltjes in de nabijheid van dat, waar Wilkinson en Frits hadden gezeten. »Ja, jongen! dat zeg ik ook, maar als je in de lucht zit, moet je wat gebruiken."
De kleeding van Wilkinson onderscheidde hem dan ook in niets van dezulken, onder wier rubriek baas Koppelman hem bracht.
Wilkinson had toegeluisterd in diepe aandacht met sprekende belangstelling. Hij had zijne plaats aan tafel verlaten en stond nu vlak voor den schilder, als om hem de woorden uit den mond op te vangen. Toen deze zweeg, stak hij hem beide handen toe, terwijl hij Frits aanziende, tot dezen sprak: »Heb ik het u niet gezegd, master Rosemeijer! dat hij een Christen was!"
»Nu! nu! het heeft immers zoo'n haast niet," sprak Wilkinson goedhartig, daar hij zag hoe Frits met eenigszins bevende vingeren het horloge losmaakte van het fijne in haar gevlochten kettingje, waaraan het vastgehecht was.
»Ik heb het van mijne moeder gekregen onder voorwaarde, dat ik mij er nooit van zou ontdoen, en zij moest mij dit opleggen, omdat wij het in zekeren zin niet als ons eigendom mogen beschouwen. Mijn vader, mijnheer Wilkinson! was horlogemaker en heeft het in den tijd gekocht van iemand, die in geldverlegenheid was, onder conditiën, die naar onze meening niet verjaren kunnen...."
Het zijn Roomsche kerkvoogden met nog andere genoodigden, en de pastoor van ons dorp is er ook bij. Verleden week hebben ze hier in hunne kerk een nieuw altaarstuk of zoo iets gekregen, en daarvoor zullen ze nu feestvieren." Uit dit spreken bleek wel dat de man zelf niet tot die religie hoorde; maar Wilkinson, die zoo een en ander van 't Hollandsch begreep, vroeg of dat een mooie kerk was?
Frits, ondanks alle zijne tribulaties, voelde zich zeer gezind om met de optimistische luim van Wilkinson in te stemmen, en onder den smakelijken maaltijd, den opwekkenden wijn, begon hij zijn goed humeur en zijne vroegere levendigheid te herwinnen.
»Gij hebt geene schuld, gij zult alles, alles weten, maar later; toch is het goed dat gij dit weet, het maakt onze verhouding meer helder." »En nu weet ik wat te vermijden om u geen leed te doen?" »O, neen, neen! alles is nu goed en op het beste voor mij uitgevallen; ik word industrieel, dat is mijne vocatie, en ik ga naar Engeland met master Wilkinson."
»Ik dacht het wel dat er eene liefdeshistorie achter school!" sprak Wilkinson even het hoofd schuddend. »Eene liefdeshistorie!" herhaalde Frits, »och noem het zóó niet, het is er geene die op zich zelve staat als een incident in mijn levensloop, het is eene die met de geschiedenis van mijn leven is samengevlochten.
»Maar die kerk is toch te zien?" vroeg Wilkinson, die met de onderzoekliefde van zijn volksaard de gelegenheid om met het meesterstuk kennis te maken, niet verloren wilde laten gaan. »Wel zeker! dat vindt zich met den koster; de heeren begrijpen mij! Nog iets van uwe orders?" »Dank je!" zei Frits.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek