Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Wie arm weet te zijn, behoeft niet laag te wezen, is mijn devies. Vindt gij dit buitensporig zelfgevoel, kleingeestige ijdelheid, master Wilkinson?" »Integendeel, ik vind dat gij gelijk hadt met uwe waardigheid als kunstenaar op te houden; wie zich zelf weggooit, verdient dat men hem vertreedt; en hoe is het er mee afgeloopen?" »Heel goed! er was geene kwestie van 't geen ik vreesde.
Tot onze vrienden genaderd, vroeg zij eenigszins gejaagd wat de heeren bliefden? »Wat kunnen we hier krijgen?" vroeg Frits, die volgens afspraak het woord zou doen, daar het niet waarschijnlijk was, dat het alliage van gebroken Fransch met nog meer gebrekkig Hollandsch, door Wilkinson zijne »reistaal" genoemd, hier zou begrepen worden.
»Mijn vader, mijn goede, mijn ongelukkige vader!" riep Frits terwijl hij op het geschrift staarde met oogen vol tranen, zonder dat hij eigenlijk las; daarop tot Wilkinson nog met bewogene stem: »Verschoon mij, Sir! die letters.... mijns vaders eigen hand.... ik.... ik ben ten volle overtuigd,... maar dit.... dit laat gij mij, niet waar?"
»De aanmerking van master Rosemeijer is eigenlijk eene lofspraak!" viel Wilkinson in. »Ik die in Indië gewoond, in Afrika gereisd heb, kan u verzekeren, dat een schilder op dit punt veel kan wagen zonder te overdrijven, en dat men licht voor eene charge zou kunnen aanzien, wat niets was dan de natuur op de daad betrapt!"
»Ik voor mij heb meer stof gevonden om te bewonderen, dan te laken," zei Wilkinson; »naar mijn gevoelen is uwe schilderij een kunstgewrocht dat zeker gebreken heeft, maar die door groote kwaliteiten zijn goed gemaakt; het geeft reeds veel en belooft meer, men heeft voortaan recht het hoogste van u te eischen en mij dunkt, gij zijt de force om aan die verwachting te voldoen. Tes pareils
O! 't was generous, utmost generous indeed!" herhaalde Wilkinson, kennelijk bewogen als in zich zelven. »Ja, mijnheer Rosemeijer!" ging hij voort, »als ik bedenk dat gij de zoon zijt van dezen vader, in zijne principes opgevoed en ze nalevend, dan neem ik mijn hoed voor je af!" hij voegde de daad bij het woord en de indruk dien zijn eigen voorkomen maakte, won er bij.
»Het zou onoprecht zijn van mij dien dank aan te nemen," zei Frits verzacht en wat beschaamd, »de nieuwsgierigheid van master Wilkinson en de mijne was gaande gemaakt, en wij konden toen zelfs niet vermoeden, wie zich onder het pseudoniem van Cham verschool."
Met dit kloek besluit, met een verlicht gemoed, trad hij de koepelkamer binnen, waar men gezamenlijk zou ontbijten, en Wilkinson, als naar gewoonte vroeg op, hem reeds wachtte aan de ontbijttafel, op welks samenstelling hij het oog had gehouden, terwijl meester Baptist door het diner van den vorigen dag beter dan ooit en mesure was om aan zijne eischen te voldoen.
»Ik moet daar de waarheid van weten!" en Frits scheen willens zich in één vaart naar het voorplein te begeven, maar Wilkinson hield hem terug.
Wilkinson beantwoordde dit vertrouwen door de betuiging van oprechte deelneming. »En van dat alles heb ik niets geweten," hernam hij, »hoe jammer! en toch.... ja! op dat tijdstip was ik nog in Indië en had met den besten wil van de wereld niets voor hem kunnen doen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek