Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
»Zoo zie ik, dat gij een sublime zonderling zijt, wien ik in alle oprechtheid moed, kracht en geluk toewensch om bij zulk voornemen te kunnen blijven," zei Frits, hem de hand drukkende. »Wel, jongen! als ik je zoo wat van mijn leven vertel, met verlof van master Wilkinson, zal je zien dat ik van dit alles nogal provisie heb opgedaan."
Iemand, die de gave bezat van nauwkeurige waarneming, de reiziger Wilkinson, heeft zijn gevoelen in deze woorden uitgesproken: "In Turkije zoowel als in Montenegro, is de man despoot, en de vrouw slavin; het eenige onderscheid tusschen de beide landen is, dat de vrouw in het eene een voorwerp is van de voorbijgaande gunst des mans, een der noodige meubels van zijn huis, ongeveer gelijk staande met de paarden in zijn stal; terwijl zij in het andere het lastdier is van den man en voor hem den zwaarsten arbeid verricht.
»Zie toch, master Wilkinson! hoe weinig gij op mij rekenen kunt; ik moet uw champagne drinken, want mijn kunstbroeder dáár doet me herdenken aan al het lauwe water, dat ik in mijne leerjaren heb moeten slikken, en ik word er opnieuw wee van!" »En dominé Roestink?" hervatte Frits, die de vervolging nog niet opgaf.
Drink een enkel glas daarvan en gij zult u opgewekt en versterkt voelen. Het is portwijn, dien wij rechtstreeks uit Portugal ontvangen; ik ben zelf te Oporto geweest; ik wist waar ik hem vragen moest." Frits had geen reden om dien raad te verachteloozen en hij bevond er zich goed bij; Wilkinson drong hem geen tweede glas op en scheen daaraan zelf ook geene behoefte te hebben.
»Wel, die inval is zoo kwaad niet," sprak Wilkinson, Frits aanziende, »wij kunnen ons hier eens vertreden en eenige verversching gebruiken, waaraan gij groote behoefte hebt." En reeds was de forsche, maar vlugge man uitgestegen. Frits volgde ook, verheugd versche lucht te scheppen na een rit van ruim anderhalf uur!
»Let him take care of the coachman!" voegde Wilkinson dezen toe, die het verlangen aan den kastelein overbracht, waarna deze zich met nog dieper buiging verwijderde. Frits, die zich intusschen te goed had gedaan aan het brood met vleesch, waaraan hij dringende behoefte had gevoeld, wilde zijn reisgezel en zich zelven nu van de Madera schenken, maar deze hield zijne hand tegen.
Integendeel, zijn hart leeft nog altijd voor Holland, waar hij een deel zijner bezittingen heeft, en nog leden zijner familie wonen, en 't is juist om mijne hoedanigheid van Noord-Hollander, dat hij mijn werk opmerkzaamheid schonk en die schilderij heeft gekocht; ik wil u gaarne mededeelen onder welke omstandigheden, maar dat eischt nogal een langen omweg.... en ik ben waarlijk bang master Wilkinson te vervelen."
»Ik permitteer alles behalve dat gijlieden mij alleen laat zitten ontbijten," zei Wilkinson. De jongelieden voldeden aan die oproeping, hoewel Piet betuigde dat hij na zijn overvloedig diner van den vorigen dag eigenlijk niets noodig had. »Van dat diner gesproken, hoe is het met de verrassing afgeloopen?" vroeg Wilkinson.
Vergeef mij!" eindigde hij, hem de hand biedende. »Ik neem die met dankbaarheid voor uwe getuigenis omtrent mijn vader!" sprak Frits, de aangeboden hand drukkende met vochtige oogen, »maar verschoon mij.... op mijne beurt moet ik zekerheid hebben, eer ik mij scheide van een aandenken, dat mij zoo dierbaar is geworden, eer ik onrecht plege tegen den rechtmatigen eigenaar; eene vergissing zou hier zeer.... zeer.... noodlottig zijn.... de persoon van wien mijn vader het horloge kocht, heette niet Wilkinson...."
Die duinen, die zoo nabij schijnen, liggen op grooteren afstand dan men denken zou en eerst als men dicht bij meent te zijn, ontdekt men de vergissing." »Wij willen er het op wagen," antwoordde Wilkinson en zij trokken af.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek