Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
Wat zijn metgezellen aangaat, die veel jonger dan hij, zonen en slaven waren, vóór hun geboorte vrij gemaakt, zij waren vrij geboren en geen blanke had ooit een eigendomsrecht op hen gehad. Zij spraken zelfs niet in de negertaal, waarin men het lidwoord niet gebruikt en slechts den infinitief der werkwoorden kent, een taal die trouwens sedert den slavenoorlog allengs in onbruik geraakt is.
Wouter mocht weer naar school gaan, en zich oefenen in verzenmaken, schoonschryven, werkwoorden, kort-stomp-scherplange o's, hollandsche graven en dergelyke wetenswaardigheden. Meester zei dat het jongetje te Muiderberg nog verdorvener geweest was, en dat hy zelfs dáárvoor raad had geweten. Met Wouter zou 't dus ook wel gaan.
De verledene tijden van het Duitsche dialect worden gevormd door ium te voegen bij de gebiedende wijs, die altijd de stam van het werkwoord is. In het Spaansche rommani worden alle werkwoorden vervoegd als de Castiliaansche werkwoorden van de eerste vervoeging. Van de infinitief jamar, eten, zou men geregeld moeten maken jamé, ik heb gegeten; van lillar, nemen, lillé, ik heb genomen.
Intusschen zeggen sommige oude Zigeuners bij uitzondering: jayon, lillon. Ik ken geen andere werkwoorden die dezen antieken vorm hebben behouden. Nu ik aldus pronk met mijn povere kennis van het rommani moet ik enkele woorden van het Fransche argot noemen die onze dieven aan de Zigeuners hebben ontleend. Les Mystères de Paris hebben aan de fatsoenlijke menschen geleerd dat chourin mes beteekent.
Maar tegenover die gebreken stond eene goede hoedanigheid. Hoewel hij neger van oorsprong was, sprak hij geen neger-engelsch. En dat was te waardeeren; want er bestaat niets afschuwelijkers dan die platte taal, waarin de bezittelijke voornaamwoorden en de onbepaalde wijs voor de werkwoorden tot in het oneindige voorkomen.
Hij kon het zich nauwelijks denken, dat een vriend van den elfenkoning nu weer verplicht zou zijn, sommen te maken en werkwoorden te vervoegen. Maar het was toch alles waar geweest, en niemand om hem heen wist er iets van of zou het kunnen gelooven of begrijpen, zelfs de meester niet, hoe barsch hij ook keek en hoe minachtend hij Johannes ook een luien rekel noemde.
Voor ons, Hollanders, zou dus schi als in schip de juiste schrijfwijze zijn; we houden dan ook de klanknabootsing, die we in schuiven en andere werkwoorden en naamwoorden bezitten, maar waar het een voor Nederland nieuw woord geldt, naam van een voorwerp, dat nog in lang niet algemeen in gebruik zal zijn, en nooit in ons vlakke land en bij de zeldzaamheid van een flink sneeuwkleed algemeen kan worden, zal denkelijk de duitsche vorm sji de meeste kans hebben.
Wat wil je nu met die reduplicatie in de supinum?" riep Aalbom; maar een blik van den rector trof hem: "denk nu eens na, Gottwald! je kent die werkwoorden zoo goed, als je maar even nadenkt, er zijn er maar een stuk of vier zoo; je weet wel: pello, pepuli, pulsum dus fallo, fefelli... nu?" " pulsum," antwoordde Marius en rukte den blauwen zakdoek om zijn vingers. "Onzin Gottwald!
En ik zeg even het zelfde ten aanzien van de eerste persoon in de werkwoorden, ik word, ik bid, ik spreek, ik zwijg; en dit vooral in de zoogenaamde Toevoegelijke wijze, als: op dat ik hier niet te veel over hoop haal. Wat my betreft; de Hemel behoede mijne schriften voor Lezers van zulk eenen stempel, en ik vrees niets zoo zeer, als dat dezen mijn verzen op hunne wijze welluidend zouden vinden.
Het zijn gewoonlijk verbindingen van twee werkwoorden, waarvan het eene een lichamelijken toestand, het andere eene werking uitdrukt; aanwijzingen van het eerste soort, zooals: "daer hi lach, sat, stont" achten wij nu overbodig voor de middeleeuwsche menschen waren zij dat niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek