Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
Zoo tezamen had men hen gephotografeerd en zij sliepen ook zoo tezamen onder den grond. Slechts die verschrikkelijke beeltenis heb ik altijd voor oogen, van die twee lieve kinderen, door de golven verzwolgen, doch op hun gelaat nog de trekken van een teederen heldenmoed. Ik staar hen aan en ween. De graaf de Verteuil is vijftig jaar.
En zijn Machteld tegen de borst drukkende: "Vaarwel, mijn beminde Machteld. Ween nu met meer over mij, ik ben gelukkig, nu het Vaderland gewroken is." Dan omhelsde hij nog zijn broeder Gwyde, Willem van Gulik en enige andere ridders, zijn vrienden, hij drukte met ontroering de hand van allen en riep heengaande: "Vaartwel, vaartwel, gij allen mijn trouwe wapenbroeders!"
Uit vele wonden vloeit mijn bloed, het scherpe zwaard heeft mij zoo dicht bij het hart getroffen. Luister geliefde, neen, ween nu niet, vervul dezen wensch: neem Hedin tot u, heb Hedin lief, maak zoo den jongen held gelukkig." Doch Svaba antwoordde hem: "Weet gij nog wel, mijn Helgi, wat ik u beloofd heb, toen gij mij uw gouden ringen gaaft?
En vraagt gij mij dan nog, waarom ik ween? Ik had andere taal uit uw mond verwacht en reeds bevreemdde het mij, dat gij niet eerder tot mij waart gekomen, om mij uwe deelneming te betuigen in mijn onherstelbaar verlies!" "Onherstelbaar?" hervatte Luned op den zelfden zachten toon.
Zoo verijdelde de wreede slag van het lot uwe lessen en uwe moeite, zoo vernietigde hij uwe zoetste hoop, zoo doodde hij het zaad des vernufts, dat gij in zijnen schedel deedt ontkiemen. O, ween bij dit graf: uw beminde kunstzoon is niet meer!
"Ween niet, geliefde," fluisterde hij, "door dat je vader, mijn gebieder je van zich stiet, heeft hij ons voor eeuwig vereenigd." Heviger vloeiden haar tranen. "Kom," ging hij bewogen voort, "de liefde zal ons geleiden." Den volgenden morgen verlieten twee jeugdige pelgrims het slot te Ingelheim en begaven zich in de richting van Mainz. Jaren zijn verstreken.
Zie, als ik ween, dan nemen zij mijn tranen Deemoedig op en weenen schier met mij; En waren zij slechts statig aangekleed, Tribunen, hun gelijk, had Rome niet. Zacht is een steen als was, steenhard tribunen; Stom is een steen en krenkt niet, doch tribunen, Zij hebben tongen, die ten doode doemen. Doch waarom staat gij met getrokken zwaard?
"Ziehier mijne vroegste herinneringen, die ik niet in geregelde orde op elkaar kan laten volgen, omdat ik niet weet, wat eerst of wat later gebeurde. Van enkele weet ik zelfs niet of zij de werkelijkheid of slechts droomen weergeven. "Ik lig vastgebonden. Ik wil mijne armen uitslaan en ik kan het niet. Ik schreeuw en ween en dat schreeuwen doet mij zelf onaangenaam aan, maar ik kan het niet laten.
Ween niet, Sander! het is zoo beter: toen ik, op uw verzoek, Harlingen verliet, was ik nog loszinnig en dacht alleen om het geluk van weer met u te zijn; maar thans heb ik een beter inzicht verkregen ... ik was niet waardig, uw vrouw te zijn en ik moest geen schande brengen in het huis mijns vaders: het is voor mij, voor u beiden beter, dat ik sterve."
Zij legde haar hoofd op zijn knie en riep pijnlijk: "Is mijn lieve moei dood? O God wat droefheid! Is zij dood? Zal ik ze nimmer wederzien? Och vader! Ondersteun mij ik bezwijk....." De Graaf hief ze tederlijk van de grond en sprak met goedheid: "Bedaar, mijn lieve Machteld ween niet; Philippa is niet dood." "Niet dood?" vroeg het meisje met verwondering.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek